ZD/423-128/04 - Obowiązek poboru przez polskiego pracodawcę zaliczek na podatek dochodowy od przychodów osiąganych przez pracowników zagranicą.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 5 lipca 2004 r. Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu ZD/423-128/04 Obowiązek poboru przez polskiego pracodawcę zaliczek na podatek dochodowy od przychodów osiąganych przez pracowników zagranicą.

Pytanie podatnika

Czy polski pracodawca obowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy od przychodów osiąganych przez pracowników na terenie Niemiec, którzy przebywają tam w roku kalendarzowym dłużej niż 183 dni?

Odpowiedź

Spółka, nie posiadając zakładu ani stałej placówki za granicą, oddelegowuje swoich pracowników do pracy w Niemczech na podstawie zawartej między firmami umowy w ramach wizy pracowniczej wydanej na 320 dni. Pytająca dokonuje wypłat pracownikom należnego wynagrodzenia za pracę i przysługujących im diet. W celu określenia dni fizycznej obecności za granicą przyjmowane jest oświadczenie pracownika potwierdzone przez firmę niemiecką, w której wykonywał pracę.

W oparciu o powyższy stan faktyczny Spółka prosi o wyjaśnienie momentu powstania obowiązku podatkowego na terenie Niemiec oraz sposobu udokumentowania pobytu pracownika w tym kraju.

W przedmiotowym stanie faktycznym zastosowanie znajdują następujące przepisy:

- art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), stosownie do którego osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy);

- art. 4a cytowanej powyżej ustawy, który stanowi, iż przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska;

- art. 14 ust. 1 i 2 umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975 r. Nr 31, poz. 163 z późn. zm.), zgodnie z którym, z zastrzeżeniem postanowień art. 15, art. 16 ust. 2, art. 17 i art. 18, pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą być opodatkowane tylko w tym państwie, chyba że wykonuje pracę w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, wówczas osiągnięte za nią wynagrodzenia mogą być opodatkowane w tym drugim państwie. Bez względu na ust. 1, wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej lub samodzielnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane tylko w pierwszym powołanym państwie, jeżeli:

a) odbiorca przebywa w drugim państwie łącznie nie dłużej niż 183 dni podczas danego roku kalendarzowego, i

b) wynagrodzenia są wypłacane przez osobę lub osobie, która nie ma w tym drugim państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, i

c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład, który posiada w drugim państwie osoba płacąca wynagrodzenia.

- art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy podatkowej, zgodnie, z którym wolna od podatku dochodowego jest część dochodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy, z wyjątkiem wynagrodzenia uzyskiwanego przez członka służby zagranicznej, w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym była wykonywana praca; zwolnienie dotyczy dochodów nieprzekraczających rocznie równowartości trzydziestu diet, (...).

Mając na względzie powołane powyżej przepisy prawa oraz okoliczności faktyczne sprawy uznać należy, iż Spółka ma obowiązek naliczenia i poboru zaliczek od wynagrodzeń wypłacanych pracownikom za pracę wykonywaną w Niemczech za okres do 183 dni pobytu podatników w tym państwie, z uwzględnieniem regulacji art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy podatkowej.

Natomiast po przekroczeniu przez te osoby okresu pobytu za granicą 183 dni w danym roku kalendarzowym, na Spółce wypłacającej wynagrodzenia oddelegowanym pracownikom za pracę wykonywaną w Niemczech, nie ciąży obowiązek poboru miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec braku regulacji w polskim prawie podatkowym w zakresie dokumentowania pobytu pracownika za granicą, można przyjąć za prawidłowe rozwiązania proponowane przez Spółkę.

Należy jednak zauważyć, iż przedstawione w niniejszym piśmie stanowisko organu podatkowego, znajduje zastosowanie w opisanej przez Spółkę sytuacji faktycznej, a więc w przypadku, gdy nie jest jednoznacznie określony okres pobytu pracownika w RFN, dłuższy niż 183 dni podczas danego roku kalendarzowego. Jeżeli jednak Wnioskująca będzie w posiadaniu dowodów, które w sposób nie budzący wątpliwości, potwierdzą, iż pracownicy będą przebywać na terytorium Niemiec w okresie przekraczającym 183 dni podczas danego roku kalendarzowego, przewidziane przepisami art. 14 ust. 1 i 2 umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, wówczas na spółce nie będzie ciążył obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Informacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu jej sporządzenia.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl