WPW.B 0550/5/2009 - Zwolnienie od podatku od nieruchomości.

Na podstawie art. 14j § 1-3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z siedzibą w Tarnowie przy ul. z dnia 10 listopada 2009 r., data wpływu do tut. urzędu 17 listopada 2009 r. nr w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego udzielam Podatnikowi - po złożeniu przez niego oświadczenia zgodnie z art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania w indywidualnej sprawie przepisów prawa: art. 2 ust. 2 oraz art. 7 ust. 1 pkt 9 i 10 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) i stwierdzam, iż stanowisko wyrażone przez Podatnika jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14j ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - stosowanie do swojej właściwości wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta wydają pisemne interpretacje co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe albo kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnioskiem z dnia 10 listopada 2009 r., data wpływu do tut. urzędu 17 listopada 2009 r., Podatnik z siedzibą w Tarnowie przy ul. zwrócił się jako podatnik podatku od nieruchomości z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa w indywidualnej sprawie, która dotyczy zastosowania przepisów art. 2 ust. 2 oraz art. 7 ust. 1 pkt 9 i 10 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.).

Stan faktyczny przedstawiony przez Podatnika jest następujący:

Podatnik posiada grunty w tzw. władaniu. Grunty te nie są własnością Podatnika i nie są w wieczystym użytkowaniu Podatnika. Właścicielem przedmiotowych działek jest Skarb Państwa, a władającym Podatnik. Z ewidencji gruntów wynika, że są to grunty orne, pastwiska, łąki, lasy, drogi i nieużytki i znajdują się w międzywalu rzek. Na części tych działek znajdują się urządzenia związane z ujęciem wody dla Podatnika oraz estakada z rurociągami. Pozostałe tereny, na których nie znajdują się żadne urządzenia nie są wykorzystywane przez Podatnika do prowadzenia działalności gospodarczej.

Pytanie zawarte we wniosku Podatnika brzmi następująco:

Stanowisko podane przez Podatnika jest następujące:

Ad. 1 Podatnik stoi na stanowisku, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają tylko te tereny będące we władaniu Podatnika, które są faktycznie zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.

Ad. 2 Podatnik stoi na stanowisku, że opodatkowaniu podlega część działki zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej, natomiast ta część działki, która nie jest wykorzystywana nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Organ podatkowy po dokonaniu analizy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku postanawia udzielić następującej interpretacji prawa podatkowego:

Grunty będące przedmiotem wniosku Podatnika położone są w Obr 211 są to działki nr 2/4, 2/5, 6/3, 6/5, 7, 18, 36 posiadające klasyfikację rolną. Zgodnie z dostarczonymi przez Podatnika wypisami z rejestru gruntów działki nr 2/4, 2/5, 6/3, 6/5, 36 stanowią własność Skarbu Państwa natomiast Podatnik opłaca od nich podatek w oparciu o art. 3 ust. 1 pkt 4 lit b) ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 z późn. zm.). Działki nr 7 i 18 stanową własność Skarbu Państwa natomiast Podatnik widnieje jako użytkownik tych działek.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych "opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej", zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy "Zwalnia się od podatku od nieruchomości: pkt 9 budowle wałów ochronnych, grunty pod wałami ochronnymi i położone w międzywalach, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej przez inne podmioty niż spółki wodne, ich związki oraz związki wałowe; 10) grunty stanowiące nieużytki, użytki ekologiczne, grunty zadrzewione i zakrzewione, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej".

W oparciu o wyżej wymienione przepisy organ podatkowy stwierdza, iż przedmiotowe grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako grunty rolne nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości za wyjątkiem tych gruntów, które faktycznie zajęte są na prowadzenie działalności gospodarczej. Sformułowanie grunty zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej nie jest równoznaczne z gruntami związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą. Grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to wszystkie grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy natomiast grunty zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej to te które są w danym momencie wykorzystywane do wykonywania czynności składających się na działalność gospodarczą. Dlatego też w omawianym przypadku organ podatkowy stoi na stanowisku, iż opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości gruntów rolnych będzie podlegała tylko ta część gruntów, która została faktycznie zajęta przez Podatnika na powadzenie działalności gospodarczej.

Stanowisko to znajduje swoje odzwierciedlenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie I SA/Sz 195/07 z dnia 5 grudnia 2007 r., które mówi " Grunty "zajęte" to grunty, na których w rzeczywistości wykonywane są czynności składające się na prowadzenie działalności gospodarczej. Przykładem takiego rodzaju gruntu jest plac, na którym składuje się towary przeznaczone do sprzedaży. Grunt ten służy bezpośrednio prowadzeniu działalności gospodarczej przez podatnika lub innego przedsiębiorcę". Potwierdzenia powyższego stanowiska można doszukać się również w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie III SA/Wa 346/05 z dnia 8 września 2005 r., o treści "Ustawa z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym ani ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych nie definiują pojęcia "gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej". Natomiast art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych zdefiniowano pojęcie "gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej". Pojęcie "gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej" nie jest tożsame z pojęciem "gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej" ".

Odnosząc się więc do zwolnienia od podatku od nieruchomości, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 9 i 10 organ podatkowy stoi na stanowisku, iż zwolnieniu nie będzie podlegała tylko ta część gruntów, która faktycznie została zajęta przez Podatnika na prowadzenie działalności gospodarczej.

Reasumując organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko Podatnika zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zarówno co do pytania nr 1 jaki i pytania nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Prezydent Miasta Tarnowa, ul. Mickiewicza 2, 33-100 Tarnów.