WPW.B 0550/4/2009 - Wymiar podatku w podatku od nieruchomości.

Na podstawie art. 14j § 1-3 w związku z art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z siedzibą w Tarnowie przy ul. (...) z dnia 20 kwietnia 2009 r. w prawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych

udzielić Podatnikowi, po złożeniu przez niego oświadczenia zgodnie z art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania w indywidualnej sprawie dotyczącej przepisów prawa: wskazania podatnika, który winien wykazać powierzchnię użytkową budynku w sporządzanej deklaracji na podatek od nieruchomości i stwierdzić, iż stanowisko wyrażone przez Podatnika jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14j ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - stosowanie do swojej właściwości wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta wydają pisemne interpretacje co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe albo kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnioskiem z dnia 20 kwietnia 2009 r., Podatnik z siedzibą w Tarnowie ul. (...) zwrócił się jako podatnik podatku od nieruchomości o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego co do zakresu i sposobu zastosowania w indywidualnej sprawie przepisów art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych z dnia 12 stycznia 1991 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.).

Zakres wnioskowanej interpretacji:

Prawidłowe wskazanie podatnika, który winien wykazać powierzchnię użytkową budynku w sporządzonej deklaracji DN-1 oraz uregulować powstałe w wyniku tego zobowiązanie podatkowe.

Stanowisko podane przez Podatnika jest następujące:

Ujęcie budynku w deklaracji dokonane zostało na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) w sposób prawidłowy, gdyż Podatnik oparł się na zapisach księgi wieczystej, która wskazuje właśnie Podatnika, jako właściciela budynku, jakim jest stacja TRAFO.

Stan faktyczny przedstawiony przez Podatnika jest następujący:

Na podstawie art. 1 ust. 1 i art. 3 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych dokonane zostało obliczenie wysokości podatku od nieruchomości w zakresie działek nr (...) Obr (...). Jednym z budynków znajdujących się na terenie ww. działek jest stacja TRAFO. Własność obiektu została określona na podstawie zapisów w księdze wieczystej nr (...) - podrubryka (...). Na tej podstawie został naliczony podatek od nieruchomości dla tego obiektu, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Organ podatkowy po dokonaniu analizy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku postanawia udzielić następującej interpretacji prawa podatkowego:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 przywoływanej ustawy o podatkach i opłatach lokalnych Podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

Powyższy artykuł określa podmioty, na których ciąży obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości.

Przy opodatkowaniu gruntów wymiar podatku odbywa się na podstawie danych wynikających z ewidencji gruntów i budynków. Stosownie do art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 z późn. zm.) podstawą wymiaru podatków powinny być dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków. Zagadnienie to było wielokrotnie przedmiotem orzeczeń sądowych, z których wynikało jednoznacznie, że "miarodajne dla wymiaru podatku są dane wynikające z ewidencji gruntów, gdyż tak stanowi prawo geodezyjne i kartograficzne". Szczegółowe kwestie związane z prowadzeniem ewidencji są uregulowane w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454). Ewidencja zawiera, oprócz informacji dotyczących gruntów i budynków (zakres przedmiotowy ewidencji), również dane właściciela gruntu (zakres podmiotowy ewidencji). W przypadku braku danych dotyczących właściciela w ewidencji wykazuje się dane osób i jednostek organizacyjnych, które tymi nieruchomościami władają. Oprócz tego w ewidencji zawarte są dane dotyczące:

- użytkowników wieczystych gruntów,

- jednostek organizacyjnych sprawujących zarząd lub trwały zarząd nieruchomościami,

- państwowych osób prawnych, którym Skarb Państwa powierzył w stosunku do jego nieruchomości wykonywanie praw własności lub innych praw rzeczowych,

- organów administracji publicznej, które gospodarują nieruchomościami wchodzącymi w skład zasobu nieruchomości Skarbu Państwa oraz gminnych, powiatowych

i wojewódzkich zasobów nieruchomości,

- użytkowników gruntów państwowych i samorządowych,

- dane dotyczące osób i jednostek organizacyjnych, które władają gruntami na podstawie umów dzierżawy zgłoszonych do ewidencji stosownie do art. 28 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25 z późn. zm.).

W ewidencji zawarty jest również opis praw ww. podmiotów do gruntów, budynków i lokali oraz informacje o dokumentach, które stanowiły podstawę wpisu. Prawa te uwidacznia się w ewidencji na podstawie wpisów dokonanych w księgach wieczystych, prawomocnych orzeczeń sądowych, umów zawartych w formie aktów notarialnych dotyczących ustanowienia lub przeniesienia praw rzeczowych do nieruchomości, ostatecznych decyzji administracyjnych, dyspozycji zawartych w aktach normatywnych oraz umów dzierżawy zgłoszonych do ewidencji.

Zarówno dane składające się na zakres przedmiotowy, jak i podmiotowy ewidencji powinny być podstawą wymierzania podatku od nieruchomości.

Prawo geodezyjne i kartograficzne, jest dla organu podatkowego urzędowym źródłem informacji o osobie właściciela i posiadacza samoistnego oraz o samej nieruchomości, tj. gruncie i w przyszłości - budynku. Jest to źródło podstawowe, ale nie jedyne, zwłaszcza jeżeli chodzi o budynki i budowle.

Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę do ustalenia przez organ podatkowy osoby właściciela lub władającego budynkiem, lokalem, gruntem, a to z kolei jest podstawą do ustalenia na podstawie komentowanego artykułu u.p.o.l. osoby, na której spoczywa obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości. Twierdzenie to znajduje potwierdzenie również na gruncie o.p. Zgodnie z jej art. 194 dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy administracji publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Ewidencja gruntów ma niewątpliwie walor "dokumentu urzędowego", a zatem dane w niej zawarte powinny stanowić podstawę do wymierzania podatku od nieruchomości. Stąd też wymiar podatku od nieruchomości powinien być dokonywany na podstawie danych wynikających z ewidencji gruntów.

Zgodnie z wypisem z ewidencji gruntów i budynków będących w posiadaniu organu podatkowego działka położona w Obr (...) nr (...) znajduje się w użytkowaniu wieczystym Podatnika. Stan ten potwierdza dostarczony przez Podatnika odpis zwykły z księgi wieczystej. Wobec powyższych dokumentów organ podatkowy nie ma wątpliwości, iż działka położona w Obr (...) nr (...) wraz z posadowioną na niej stacją TRAFO powinna być wpisana do deklaracji przez Podatnika. Dlatego też w świetle ustaleń prawnych i faktycznych organ podatkowy uznaje, iż stanowisko Podatnika zawarte we wniosku o wydanie interpretacji jest prawidłowe.

Równocześnie organ podatkowy informuje, iż nie jest władny rozstrzygać jakiekolwiek kwestie sporne pomiędzy Podatnikami dotyczące spraw majątkowych. W tej sprawie należy zwrócić się do stosownego sądu.

Mając na uwadze powyższe - wydano urzędową interpretację jak wyżej.

Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie - w terminie 7 dni, licząc od dnia jego otrzymania - za pośrednictwem tut. organu podatkowego.