WPO.I.W/IP-3110/6/07 - Czy zasadnym było wyłączenie z opodatkowania podatkiem od nieruchomości w latach 2004 – 2007 gruntów zajętych pod wewnętrzne drogi dojazdowe do budynków mieszkalnych?

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku ze złożonym wnioskiem z dnia 11 kwietnia 2007 r. znak: DGVII/1036/07 uzupełnionego pismem z dnia 27 kwietnia 2007 r. znak: DG VII/1179/07 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w sprawie stosowania przepisu prawa podatkowego zawartego w art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. Nr 121 z 2006 r., poz. 844 ze zm.) postanawiam uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Spółdzielnia Mieszkaniowa X z siedzibą we Wrocławiu złożyła wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego co do zasadności wyłączenia z opodatkowania podatkiem od nieruchomości w latach 2004-2007 gruntów zajętych pod wewnętrzne drogi dojazdowe do budynków mieszkalnych.

Stanowisko podatnika:

Ocena prawna stanowiska podatnika oraz stanowisko organu podatkowego:

Z dniem 9 grudnia 2003 roku wszedł w życie w nowym brzmieniu przepis art. 2 ust. 3 pkt 4 cyt. ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku, wprowadzony ustawą z dnia 14 listopada 2003 roku o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 200, poz. 1953). Zgodnie z przytoczonym przepisem art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegały pasy drogowe wraz z drogami oraz obiektami budowlanymi związanymi z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu. Na mocy tego przepisu wyłączone zostały z opodatkowania wszystkie drogi i zajęte pod nie grunty. Przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie zawierają definicji pasa drogowego, drogi i obiektu budowlanego związanego z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu. Pojęcia te definiuje art. 4 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 roku drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115). Zgodnie z ww. przepisami pasem drogowym jest wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą, natomiast droga to budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiącą całość techniczno - użytkową przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym.

Powyższe potwierdza, że sformułowania pasy drogowe wraz z drogami oraz obiektami budowlanymi związanymi z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu użyte w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych odnoszą się do pojęć zawartych w ustawie o drogach publicznych. Przy czym należy zaznaczyć, że nowelizacja dotyczyła wszystkich dróg, bez rozróżnienia na drogi publiczne i inne.

Zgodnie z art. 1 ustawy o drogach publicznych - drogą publiczną jest droga zaliczana na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Stosownie do art. 2 ust. 1 powołanej ustawy, drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na krajowe, wojewódzkie, powiatowe i gminne. Oprócz dróg publicznych ustawa wyróżnia drogi wewnętrzne (art. 8), które już nie korzystają z omawianego wyłączenia z opodatkowania (po 1 stycznia 2007 r.).

Przytoczone ww. definicje określone w cyt. ustawie o drogach publicznych nie zmieniły swojego brzmienia, pomimo zmian obowiązujących od 1 stycznia 2007 r.

Do końca 2003 r. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegały budowle jedynie dróg publicznych oraz zajęte pod nie grunty.

Od 1 stycznia 2004 r. w wyniku nowelizacji art. 2 ust. 3 pkt 4 cyt. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, wyłączono z opodatkowania podatkiem od nieruchomości pasy drogowe wraz z drogami oraz obiektami budowlanymi związanymi z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu. Dokonując analizy znowelizowanego przepisu, należy stwierdzić, iż z opodatkowania podatkiem od nieruchomości wyłączono między innymi pasy drogowe wraz z drogami oraz obiektami budowlanymi związanymi z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu znajdujące się zarówno na drogach publicznych jak również na drogach wewnętrznych. Tak więc z przedmiotowego wyłączenia korzystać mógł każdy podatnik podatku od nieruchomości, o ile w jego posiadaniu znajdowały się przedmioty wskazane w art. 2 ust. 3 pkt 4 powołanej ustawy.

1 stycznia 2007 r. grunty pod pasami dróg wewnętrznych co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

W przypadku pasów drogowych dróg wewnętrznych zlokalizowanych na gruntach rolnych lub leśnych - odpowiednie zastosowanie znajduje podatek rolny lub leśny, wówczas gdy nie są to grunty zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Budowle umiejscowione w pasie drogi wewnętrznej są opodatkowane tylko w jednym przypadku, a mianowicie gdy są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zatem opodatkowaniu od 1 stycznia 2007 r. podlegają jedynie budowle dróg wewnętrznych będące w posiadaniu przedsiębiorców. Budowle drogowe innych podmiotów np. rolników, spółdzielni mieszkaniowych, osób nie prowadzących działalności gospodarczej - nie podlegają opodatkowaniu. Z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od nieruchomości uregulowanego w art. 2 ust. 3 pkt 4 korzysta grunt pod pasem drogowym drogi publicznej oraz wszystkie budowle tam zlokalizowane, za wyjątkiem związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż eksploatacja autostrad płatnych.

Z wyłączenia nie korzystają natomiast różnego rodzaju budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na to czyją stanowią własność. Jako przykład takich budowli można podać tablice reklamowe, budowle sieciowe (energetyczne, gazowe, telekomunikacyjne), parkingi płatne oraz różnego rodzaju niezwiązane trwale z gruntem pawilony, kioski, bary zlokalizowane w pasie drogowym, które nie stanowią budynków w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Warunkiem ich opodatkowania jest wykazanie, że znajdują się w posiadaniu przedsiębiorcy. Opodatkowaniu tego typu będą podlegały nawet wówczas, gdy są czasowo przez przedsiębiorę niewykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie są objęte wyłączeniem z opodatkowania budynki (w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych) zlokalizowane w pasie drogowym niezależnie od ich sposobu wykorzystania. Tak więc należy podatek ten uiścić zarówno od budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, jak i budynków pozostałych czy tez mieszkalnych.

Reasumując, zgodnie z art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego (Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) podstawę wymiaru podatków stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów. Skoro grunty stanowiące drogi oznaczone są symbolem "dr" w Rejestrze Gruntów Katastru Miejskiego to stosownie do art. 2 ust. 3 pkt 4 cyt. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych podlegały wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od nieruchomości od 1 stycznia 2004 do dnia 31 grudnia 2006 roku.

Począwszy od 1 stycznia 2007 roku wszystkie grunty pod pasem drogowym drogi publicznej i znajdujące się tam budowle niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej są wyłączone z opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają budynki umiejscowione w pasach drogowych. Nie są wyłączone z opodatkowania pasy drogowe dróg wewnętrznych i znajdujące się tam budowle, jeśli są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14a § 3 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzania wniosku. Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organ podatkowy do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) na niniejsze postanowienie przysługuje zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu, które wnosi się za pośrednictwem Prezydenta Wrocławia w terminie 7 dni od daty doręczenia.