WPI/200000/451/306/2013 - Wysokość składek na ubezpieczenia społeczne w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku złożonym w dniu 7 marca 2013 r. przez przedsiębiorcę (...) w zakresie prawa do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej w wysokości zadeklarowanej kwoty nie niższej niż 30% minimalnego wynagrodzenia.

W dniu 7 marca 2013 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek płatnika (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni wskazała, iż z dniem 21 stycznia 2013 r. rozpoczęła swoją pierwszą działalność gospodarczą w związku z powyższym planuje skorzystać z zapisu art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i opłacać składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe obliczone od podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa w art. 8 ust. 6 pkt 1, stanowiącej 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia.

Wnioskodawczyni podała, że składki wyliczone od ww podstawy planuje opłacać w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni wykonuje działalność polegającą na tłumaczeniu tekstów dziennikarskich. W ramach prowadzonej działalności współpracuje z firmą (...) z siedzibą w Hiszpanii. Wnioskodawczym podała, że wspomniana firma była jej pracodawcą do dnia 18 stycznia 2013 r.

Wnioskodawczym w związku z opisaną sytuacją wnosi o wydanie indywidualnej interpretacji stosowania przepisów art. 18a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnych warunków opłacania składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych licząc od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej, gdy jednym z kontrahentów wnioskodawczym jest jej były pracodawca z siedzibą poza Rzeczypospolitą Polską.

Wnioskodawczym przedstawiła własne stanowisko w sprawie. W jej ocenie fakt wykonywania pracy na rzecz byłego pracodawcy, którego siedziba jest w Hiszpanii nie pozbawia wnioskodawczym możliwości skorzystania z zapisu art. 18a ust. 2 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, czyli opłacania i składki na ubezpieczenia społeczne od zadeklarowanej kwoty, nie niższej jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Wnioskodawczym cytuje art. 18a ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych zgodnie z którym, z ulgi w opłacaniu składek nie mogą skorzystać osoby, które "wykonują działalność gospodarczą na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywały w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej."

Wnioskodawczyni wskazuje, że za jej stanowiskiem przemawia fakt, że w trakcie obowiązywania stosunku pracy w Hiszpanii nie podlegał on pod ustawodawstwo polskie. Wnioskodawczyni podaje, iż stanowi o tym art. 13 ust. 2 Rozporządzenia Rady EWG Nr 1408/71 z 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników, osób pracujących na własny rachunek i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie. W myśl tego przepisu pracownik najemny zatrudniony na terenie jednego Państw Członkowskiego podlega pod ustawodawstwo tego Państwa. Zdaniem wnioskodawczyni stosunek prawny wiążący ją z firmą (...) nie opierał się przepisy Kodeksu Pracy zatem nie wypełniał pojęcia stosunku pracy, o którym mowa w art. 18a ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Ponadto, w ocenie wnioskodawczyni, firma, (...) nie spełnia kryteriów uznania za byłego pracodawcę. Zgodnie z art. 3 Kodeksu Pracy pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nic posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników. Zdaniem wnioskodawczyni pojęcie byłego pracodawcy nie odnosi się do podmiotu, na rzecz którego była świadczona praca w innym państwie członkowskim, w który wszystkie składki ze stosunku pracy były odprowadzane do systemu ubezpieczeń kraju członkowskiego, zaś stosunek pracy regulowały zasady wyznaczone przez system prawny obowiązujący w Hiszpanii, z uwzględnieniem dorobku prawnego Unii Europejskiej w innym państwie członkowskim, w którym wszystkie składki ze stosunku pracy regulowały zasady wyznaczone przez system prawny obowiązujący w Hiszpanii, z uwzględnieniem dorobku prawnego Unii Europejskiej. Tym samym praca wykonywana na rzecz nie była regulowana przez Kodeks Pracy i nie była wykonywana na rzecz (...) byłego pracodawcy w rozumieniu art. 18a ust. 2 ustawy o ubezpieczeniach społecznych.

Wnioskodawczyni wskazała, że potwierdzeniem jej stanowiska jest decyzja nr 1469/2012 wydana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 3 stycznia 2013 r.

Wnioskodawczyni w związku przedstawionym stanem faktycznym wnosi o wydanie interpretacji w niniejszej sprawie.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje: Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ust. 5 cytowanego przepisu oraz art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2013 r., udzielenie interpretacji dotyczącej ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Jednocześnie zgodnie z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.), w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne. Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

W myśl art. 18a ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - cytowanej powyżej - podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia. Stosownie do ustępu 2 pkt 1 i 2 tego artykułu, z powyższej możliwości opłacania składek od obniżonej podstawy wymiaru nie mogą skorzystać osoby, które:

Definicję pracodawcy zawiera art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), zgodnie z którym - pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyjaśnia, iż podjęcie pracy najemnej lub prowadzenie pozarolniczej działalności na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie pozbawia osoby zainteresowanej prawa do stosowania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości kwoty, o której mowa w art. 18a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, jeżeli dla pracownika przez okres zatrudnienia właściwe było ustawodawstwo inne niż polskie, ponieważ takiej pracy nie uznaje się za pracę wykonywaną na terenie Polski. Jednocześnie pod pojęciem "byłego pracodawcy", o którym mowa w art. 18 ust. 2 pkt 2 wskazanej ustawy należy rozumieć każdego pracodawcę, na rzecz którego praca była wykonywana dotychczas, tj. przed dniem rozpoczęcia prowadzenia działalności, w tym pracodawcę, z którym prowadzący działalność nie rozwiązał umowy o pracę. Pojęcie "byłego pracodawcy" nie odnosi się natomiast m.in. do podmiotu, na rzecz którego była świadczona praca w innym państwie członkowskim.

W konsekwencji powyższego, dla osoby rozpoczynającej prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w Polsce po raz pierwszy pomimo wykonywania usług na rzecz byłego hiszpańskiego pracodawcy, zastosowanie ma art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, zgodnie z którym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia.

Jednocześnie Oddział, informuje, że zgodnie z cyt. art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie rozstrzyga kwestii ustalania zasad właściwego ustawodawstwa w zakresie zabezpieczenia społecznego.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia. Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Ubezpieczeń Społecznych w (...).

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydala decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.