WPI/200000/451/284/2013 - Możliwość wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne części przychodu pracownika, stanowiącej różnicę pomiędzy ceną nabycia świadczenia w postaci dostępu do obiektów sportowych, zapłaconą przez wnioskodawcę, a odpłatnością którą pracownik zapłaci wnioskodawcy za nabycie świadczenia.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku złożonym w dniu 1 marca 2013 r. przez przedsiębiorcę (...) w przedmiocie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne części przychodu pracownika, stanowiącej różnicę pomiędzy ceną nabycia świadczenia w postaci dostępu do obiektów sportowych, zapłaconą przez wnioskodawcę, a odpłatnością którą pracownik zapłaci wnioskodawcy za nabycie świadczenia.

W dniu 1 marca 2013 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek płatnika (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż zatrudnia pracowników, którym aktualnie udostępnia lub planuje udostępnić możliwość nabywania następujących rodzajów świadczeń:

* Dostęp do obiektów sportowych: pracownicy wnioskodawcy mają możliwość korzystania z obiektów sportowych w ramach programu(...), która została im zagwarantowana w regulaminie wynagradzania. Całkowity koszt uczestnictwa w programie przez jednego pracownika wynosi (...) zł miesięcznie. Skorzystanie z programu pracownika jest uzależnione od poniesienia przez niego części opłaty za tę usługę ((...) zł miesięcznie). Pozostała część jest opłacana przez wnioskodawcę.

Wnioskodawca zaznacza, iż w przypadku udostępnienia pracownikowi świadczeń po cenie niższej od detalicznej, wartość wymienionych powyżej świadczeń, opłacanych przez wnioskodawcę jako pracodawcę stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.). W przypadku ponoszenia przez pracownika częściowej odpłatności za uzyskane świadczenie, wartość świadczenia wnioskodawca ustala zgodnie z art. 12 ust. 3 i art. 11 ust. 2a i 2b powołanej powyżej ustawy - jest nią różnica pomiędzy ceną nabycia tego świadczenia uiszczoną przez pracodawcę a odpłatnością poniesioną przez pracownika.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy jako płatnik składek na ubezpieczenia społeczne (tekst jedn.: ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe) oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne będzie zobowiązany do potrącania składek na ww. ubezpieczenia od części przychodu pracownika, stanowiącej różnicę pomiędzy ceną nabycia danego świadczenia zapłaconą przez wnioskodawcę, a odpłatnością którą pracownik zapłaci wnioskodawcy za nabycie świadczenia.

Zdaniem wnioskodawcy, w opisanej sytuacji nie będzie on zobowiązany do potrącania składek na ubezpieczenia społeczne (tekst jedn.: ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe) oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne od przychodu pracownika, stanowiącego różnicę pomiędzy ceną nabycia danego świadczenia zapłaconą przez wnioskodawcę, a odpłatnością którą pracownik zapłaci wnioskodawcy za nabycie tego świadczenia.

Wnioskodawca powołuje art. 17 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, zgodnie z którym pracodawca jest płatnikiem składek czyli podmiotem zobowiązanym do obliczania, pobrania i odprowadzenia na rachunek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia społeczne (tekst jedn.: ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe), których podstawą obliczenia jest wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę wypłacane przez pracodawcę. Ponadto, w myśl art. 85 ust. 1 ustawy o finansowaniu opieki zdrowotnej ze środków publicznych, pracodawca jest również płatnikiem składek na ubezpieczenie zdrowotne należnych od wynagrodzenia pracownika. Powyższe oznacza, że wnioskodawca jako pracodawca jest co do zasady zobowiązany do dopełnienia obowiązków związanych z uregulowaniem składek na ubezpieczenia społeczne i na ubezpieczenie zdrowotne należnych od wynagrodzeń pracowników.

Wnioskodawca podnosi, iż zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych będących pracownikami stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Art. 20 cytowanej powyżej ustawy stanowi, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. W konsekwencji, podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe jest także przychód w rozumieniu przepisów podatkowych, uzyskany ze stosunku pracy. W przypadku nabycia przez pracowników częściowo odpłatnych świadczeń, różnica pomiędzy ceną zakupu świadczeń poniesionych przez pracodawcę a częściową odpłatnością pracownika również stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji także podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Ponadto, zgodnie z zasadami ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne uregulowanymi w art. 81 ust. 1 i ust. 6 ustawy o finansowaniu opieki zdrowotnej ze środków publicznych, do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przy czym tak obliczoną podstawę obniża się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, potrąconych przez płatników ze środków ubezpieczonego. Wnioskodawca uważa, iż w analizowanym przypadku znajdzie zastosowanie § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zgodnie z którym z podstawy wymiaru składek wyłączone są korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, jeżeli pracodawca umożliwi pracownikowi nabycie określonych świadczeń po cenie niższej od ceny detalicznej, to różnica pomiędzy cena zapłaconą przez pracodawcę a częściową odpłatnością poniesioną przez pracownika, nie jest wliczana do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z treścią cytowanego powyżej przepisu, z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia korzystają jedynie przychody, których uzyskanie wynika z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu oraz które przybierają postać niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych niż detaliczne lub formę usługi). Przywołany przepis znajdzie zatem zastosowanie w przypadku, gdy benefit uzyskany przez pracownika lub możliwość skorzystania z usług lub dokonywania zakupów po cenach niższych niż detaliczne jest uzależniona od współfinansowania przez beneficjenta, w tym wypadku pracownika. Pracownik musi otrzymać korzyść materialną tj. uzyskanie towaru lub usługi po cenie niższej niż detaliczna. Powyższy przepis znajdzie zastosowaniem m.in. w sytuacji, w której pracodawca dokona zakupu towarów lub udostępni korzystanie z usług pracownikom po cenach niższych od tych, do których uiszczenia pracownicy byliby zobowiązani w przypadku prywatnego tj. dokonanego bez związku zatrudnieniem - nabycia przedmiotowych świadczeń.

Wnioskodawca uważa, że jeżeli świadczenie na rzecz pracownika wynikające z regulaminu wynagradzania przybiera formę zakupu po cenie niższej niż detaliczna lub formę usługi, a jednocześnie nie stanowi ekwiwalentu w formie pieniężnej i stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, to zostanie wyłączony z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. W praktyce wyłączeniu z podstawy wymiaru składek będzie podlegała korzyść uzyskana przez pracownika, jest to różnica pomiędzy ceną detaliczną uiszczoną przez pracodawcę a odpłatnością poniesioną przez pracownika z tytułu nabycia świadczenia.

Podsumowując, zdaniem wnioskodawcy, nic będzie on zobowiązany do potrącania składek na ubezpieczenia społeczne (tekst jedn.: ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe) oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne od przychodu pracownika stanowiącego różnicę pomiędzy ceną nabycia danego świadczenia zapłaconą przez wnioskodawcę, a odpłatnością którą pracownik zapłaci wnioskodawcy za nabycie świadczenia.

Wnioskodawca wskazał, iż zaprezentowane w niniejszym wniosku stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydanych w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w oparciu o analogiczne stany faktyczne np. w interpretacji Oddziału ZUS w Gdańsku z dnia 3 stycznia 2013 r. (DI/100000/451/1313/2012) czy też w interpretacji Oddziału ZUS w Lublinie z dnia 12 października 2011 r. (WPI/200000/451/643/2011).

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

W myśl art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. - Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne. Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne regulują przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 1998 r. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 199l r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników, stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe tych osób.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wpłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl § 2 ust. 1 pkt 26 cytowanego powyżej rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach, niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że aby korzyść materialna nie rodziła obowiązku opłacania składek to powinna zostać przyznana pracownikowi na mocy postanowień obowiązującego u pracodawcy układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a także przybrać formę niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych niż detaliczne lub formę usługi), a w rezultacie pracownik powinien ponieść część kosztów zakupionej przez pracodawcę usługi.

Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego zawartego we wniosku złożonym w dniu 1 marca 2013 r. poinformował, że jego pracownicy mają możliwość korzystania z obiektów sportowych w ramach programu (...), która została im zagwarantowana w regulaminie wynagradzania. Skorzystanie z programu przez pracownika jest warunkowane poniesieniem częściowej opłaty za usługę w kwocie PLN miesięcznie, a pozostałą część opłaca wnioskodawca.

W związku z przedstawionym stanem taktycznym Oddział uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe, w przedmiocie możliwości wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne wartości korzyści materialnej przewidzianej w przepisach o wynagradzaniu, polegającej na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne usługi w tym wypadku polegającej na korzystaniu z obiektów sportowych w ramach programu (...).

Oddział podkreśla, iż powołane przez wnioskodawcę decyzje interpretacyjne dotyczyły wniosków o wydanie pisemnej interpretacji złożonych przez innych przedsiębiorców. Interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach innych przedsiębiorców. Stosownie do art. 10 ust. 1 i 10a ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej pisemna interpretacja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych tylko w sprawie, w której została wydana. Interpretacje wydawane są w oparciu o zawarty we wniosku opis stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, co oznacza, iż nawet najmniejsza różnica w opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (w tym pominięcie lub dodanie jakiegokolwiek elementu) może mieć istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia zawartego w interpretacji.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia. Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Ubezpieczeń Społecznych w (...)

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydala decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.