WPI/200000/451/1346/2013 - Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 02 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn, zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. 2 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 30 września 2013 r. przez przedsiębiorcę (...) w części dotyczącej wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne rekompensaty przysługującej pracownikowi w związku z rozwiązaniem stosunku pracy oraz odmawia interpretacji w części dotyczącej zakwalifikowania jednorazowego dodatkowego wynagrodzenia jako rekompensatę z tytułu rozwiązania stosunku pracy.

W dniu 30 września 2013 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż spółka rozwiązała umowę o pracę ze swoim pracownikiem. W zawartym z ta. osobą porozumieniu stron o rozwiązaniu umowy o pracę został zawarty zapis, iż pracodawca wypłaci pracownikowi jednorazowe dodatkowe wynagrodzenie w kwocie (...) ".

Przedsiębiorca uzupełniając wniosek pismem z dnia 17 października 2013 r. poinformował, iż dodatkowe wynagrodzenie stanowi dla pracownika przychód z tytułu stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy powyższa kwota stanowi podstawę wyliczenia składek na ubezpieczenia społeczne.

Zdaniem wnioskodawcy, stosownie do § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 1998 r. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), z podstawy wymiaru składek wyłączone są odprawy odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.

W ocenie wnioskodawcy, na podstawie powołanego powyżej przepisu indywidualna rekompensata wypłacana pracownikowi w związku z rozwiązaniem stosunku pracy jest wyłączona z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne bez względu na jej wysokość. Ponieważ zapis o wypłaceniu dodatkowej kwoty widnieje w zawartym porozumieniu stron, kwota ta stanowi rekompensatę za rozwiązanie stosunku pracy.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowali i a przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ustępu 5 powołanego powyżej artykułu w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., udzielenie interpretacji dotyczącej ustalania podstawy wymiaru składek następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. O systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub Świadczeń częściowo odpłatnych,

Jednocześnie katalog przychodów nie stanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty we wskazanym rozporządzeniu z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. W myśl § 2 ust. 1 pkt 3) powołanego rozporządzenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy, Z powołanego przepisu wynika, że z podstawy wymiaru składek wyłączone są również rekompensaty ustalone np.: w drodze porozumień zawartych miedzy pracodawcą a pracownikiem. Wymagane jest natomiast istnienie więzi pomiędzy rozwiązaniem stosunku pracy, a powstaniem roszczenia o wypłatę odprawy, odszkodowania lub rekompensaty, bez względu na nazwę świadczenia. Przy wyłączeniu z podstawy składek takiego składnika nie ma znaczenia również jego wysokość, a jedynie bezpośredni związek z rozwiązaniem stosunku pracy.

Mając powyższe na uwadze, odnosząc się do interpretacji przepisu § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z, dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, dokonanej przez przedsiębiorcę Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe, zgodnie z którym indywidualna rekompensata wypłacona pracownikowi w związku z rozwiązaniem stosunku pracy jest wyłączona z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Dodatkowo Zakład wskazuje, iż wydając pisemną interpretację dokonuje oceny wskazanego przez przedsiębiorcę we własnym stanowisku w sprawie rozumienia treści przepisów prawa, z których bezpośrednio wynika obowiązek świadczenia składek w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku.

Rozpatrując wniosek przedsiębiorcy Zakład odniósł się jedynie do rozumienia przez przedsiębiorcę treści powołanego powyżej przepisu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej tj. do stanowiska przedsiębiorcy odnośnie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne indywidualnej rekompensaty wypłaconej pracownikowi w związku z rozwiązaniem stosunku pracy, natomiast Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie jest właściwy do dokonania w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, wykładni zapisów porozumienia zawartego miedzy pracodawcą, a pracownikiem. Kwestia oceny charakteru i okoliczności, w których pracodawca wypłacił pracownikowi wynagrodzenie nie mieści się w zamkniętym katalogu spraw, w których Zakład wydaje pisemne interpretacje na podstawie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. W konsekwencji Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił interpretacji w części dotyczącej zakwalifikowania jednorazowego dodatkowego wynagrodzenia jako rekompensatę z tytułu rozwiązania stosunku pracy.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania decyzji.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia. Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS. która wydala decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.