WPI/200000/451/117/2013 - Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.). Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku złożonym w dniu 4 lutego 2013 r. przez przedsiębiorcę (…) iż kwoty składek w części finansowanej przez pracownika uregulowane przez płatnika z własnych środków nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

W dniu 4 lutego 2013 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Bielsko- Białej wpłynął wniosek przedsiębiorcy (…) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazuje, że w wyniku kontroli ZUS stwierdzono, że część jego obecnych i byłych pracowników zawarło umowę zlecenia z inną firmą, która świadczyła usługi na rzecz wnioskodawcy w konsekwencji w wydanej decyzji ZUS stwierdził niedopłatę składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne za tych pracowników. Zarząd firmy postanowił zapłacić zaległe składki zarówno w części dotyczącej pracodawcy jak i pracownika.

Wnioskodawca podnosi, że różne interpretacje podatkowe traktują to jako nieodpłatne świadczenie stanowiące przychód do opodatkowania. Z uwagi na wątpliwości co do takiej interpretacji przedsiębiorca wystąpił o indywidualną decyzję do Krajowej Izby Podatkowej w tej sprawie.

Równocześnie przedsiębiorca zwraca się z pytaniem: "czy w razie otrzymania interpretacji z KIP, że będzie to nieodpłatne świadczenie pracownika podlegające opodatkowaniu to czy również stanowić będzie podstawę naliczenia kolejnych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne".

Ponadto wnioskodawca informuje, że niedopłata składek dotyczy lat 2008-2012, a część pracowników w firmie już nie pracuje. Kwota zaległych składek przewyższa wartość wynagrodzenia, które uzyskuje pracownik i firma nie widzi realnych możliwości pobrania zaległych składek od pracownika, nie mówiąc już o byłych pracownikach. Przedsiębiorca podnosi, że zarówno pracownicy jak i firma z którą zawarto umowy zlecenia traktowała te umowy jako umowy nic rodzące obowiązku naliczania składek na ubezpieczenie społeczne i takie stanowisko potwierdzały również różne szkolenia z zakresu obowiązków płatników składek ZUS jak również telefoniczne zapytania.

Wnioskodawca wskazuje, że dopiero z końcem 2011 r. pojawiły się informacje o zmianie interpretacji takich okoliczności.

Zdaniem wnioskodawcy zapłata zaległych składek w części dotyczącej pracownika nie będzie skutkowała naliczeniem składek ZUS od składek ZUS. Taka sytuacja mogłaby w nieskończoność rodzić laki obowiązek (w sytuacji kiedy firma znów sfinansowałaby je z własnych środków w całości). Wnioskodawca nie chce obciążać pracowników zapłatą zaległych składek z uwagi na możliwość sporu zbiorowego z pracownikami tym bardziej, że pracownik i tak prawdopodobnie będzie musiał zapłacić dodatkowy podatek z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Przedsiębiorca uważa, że kontrowersyjna decyzja ZUS nie może obciążać pracowników, którzy zawarli umowę zlecenia w dobrej wierze i którzy nie są w stanie uregulować zaległych składek bez nadmiernego uszczerbku.

Jednocześnie wnioskodawca do wniosku o wydanie interpretacji dołączył kopię interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w (…). Zgodnie z w/wym interpretacją zapłacone za pracownika składki nie stanowią przychodów ze stosunku pracy

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ustępu 5 powołanego powyżej artykułu w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013-r., udzielenie interpretacji dotyczącej podstawy wymiaru składek następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

W myśl art. 18 ust. 1, 1a i 2 oraz art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 i art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 1998 r. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.) podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 361z późn. Zm.) osiągany z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. W podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników uwzględnia się również przychód z u umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia albo umowy o dzieło zawartej z pracodawcą, z którym pozostają w stosunku pracy lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonują prace na rzecz pracodawcy, z którym pozostają w stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Natomiast stosownie do art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 204 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r., nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

Za przychody ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszystkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona. Przychodem pracownika są również wszelkiego rodzaju świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika i wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przedsiębiorca do wniosku złożonego w dniu 4 lutego 2013 r. załączył Interpretację Indywidualną z dnia 18 stycznia 2013 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w zakresie skutków podatkowych zapłaty przez pracodawcę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Zgodnie z powyższą Interpretacją, zapłacenie w danym roku podatkowym przez wnioskodawcę - za pracowników (aktualnych i byłych), którzy uzyskali przychody z umów zlecenia zawartych z inną, zewnętrzną firmą i wykonywali w ramach tych umów usługi na rzecz wnioskodawcy - składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne za lata 2008-2012 w tej części, która winna być pokryta z przychodu tych osób stanowi dla tych osób nieodpłatne świadczenie generujące przychód podatkowy. Bowiem osoby te uzyskują wymierną korzyść majątkową, gdyż wnioskodawca poniósł kosztem swojego majątku wydatek, który winien być sfinansowany dochodami tychże osób. Przy czym, w świetle ww. Interpretacji - osiągnięty przez te osoby nieodpłatne świadczenie (powstałe z tytułu uregulowania składek) nie może być zakwalifikowane do przychodów ze stosunku pracy jak również do przychodów z umów zlecenia.

W konsekwencji powyższego, składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne za lata 2008-2012 w części finansowanej przez pracownika uregulowane przez płatnika z własnych środków nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

W przedstawionym stanie faktycznym, uwzględniając wskazane przepisy prawne. Oddział uznał stanowisko przedsiębiorcy.za prawidłowe

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej.

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.