WPI/200000/451/1146/2013 - Wartość świadczeń rzeczowych przekazanych pracownikom finansowanych w całości ze środków własnych pracodawcy a podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 30 sierpnia 2013 r. Centrala Zakładu Ubezpieczeń Społecznych WPI/200000/451/1146/2013 Wartość świadczeń rzeczowych przekazanych pracownikom finansowanych w całości ze środków własnych pracodawcy a podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie stanowisko zawarte we wniosku złożonym w dniu 19 sierpnia 2013 r. przez przedsiębiorcę (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

1)

uznaje za prawidłowe w sprawie uwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wartości świadczeń rzeczowych przekazanych pracownikom finansowanych w całości zc środków własnych pracodawcy,

2)

odmawia wydania interpretacji w sprawie możliwości potrącenia kwoty składek na ubezpieczenia z wynagrodzenia pracownika wypłaconego w miesiącu następnym, oraz

3)

odmawia wydania interpretacji w części dotyczącej opłacania podatku dochodowego od osób fizycznych od przekazywanych pracownikom świadczeń.

UZASADNIENIE

W dniu 19.08.2013 r., do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanego przez (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca poinformował, iż jest płatnikiem podatku dochodowego od dochodu uzyskiwanego przez swoich pracowników oraz płatnikiem składek w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. W związku z tym - potrąca i odprowadza pracownikom zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Wnioskodawca umożliwia swoim pracownikiem skorzystanie z dodatkowych świadczeń rzeczowych (np. paczki świąteczne dla dzieci pracowników i samych pracowników, bilety do kina i inne), które są w całości finansowane ze środków własnych pracodawcy. Wnioskodawca nie tworzy Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Przedsiębiorca wskazał, że wartość tych świadczeń zwiększy w konsekwencji przychód pracowników. Opisywana sytuacja dotyczy świadczeń nie podlegających zwolnieniu z opodatkowania na podstawie stosownych przepisów prawnych.

Ponadto przedsiębiorca poinformował, że termin zapłaty podstawowego wynagrodzenia pracownikowi wynika z treści obowiązującego w zakładzie pracy regulaminu pracy, zgodnie z którym wynagrodzenia wypłacane są z dołu do 10 - ego dnia następnego miesiąca.

Wnioskodawca zauważył, że mogą się zdarzyć sytuacje polegające m.in. na udzieleniu świadczeń dodatkowych nowozatrudnionemu pracownikowi w pierwszym miesiącu zatrudnienia, podczas gdy wynagrodzenie za pracę otrzyma dopiero do 10 dnia następnego miesiąca. W takim przypadku nie ma możliwości w pierwszym miesiącu zatrudnienia potrącić pracownikowi z wypłacanej należności należnych składek w części finansowanej przez samego pracownika. Podobna sytuacja może mieć miejsce w przypadku udzielania pracownikowi świadczeń w drugiej części miesiąca, kiedy to pracownik otrzymał już wynagrodzenie podstawowe i nie ma możliwości dokonania z niego potrącenia na składkę w bieżącym miesiącu. Sytuację może skomplikować dodatkowo fakt wystąpienia ww. zdarzeń w miesiącu grudniu danego roku kalendarzowego.

W związku z powyższym wnioskodawca powziął wątpliwość w następujących kwestiach:

1.

czy wartość ww. świadczeń dodatkowych stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1998 r., o systemie ubezpieczeń społecznych,

2.

w sytuacji gdy wartość świadczeń stanowi podstawę wymiaru składek, w jaki sposób i kiedy wnioskodawca jako płatnik ma potrącić od tych świadczeń należne składki (w części finansowanej przez samego pracownika oraz przez pracodawcę).

Zdaniem wnioskodawcy, wartość należnych świadczeń stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Wnioskodawca nie odniósł się do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne wskazanej w pytaniu.

Ponadto przedsiębiorca uważa, że prawidłowym postępowaniem jest formalne naliczenie składek w miesiącu skorzystania przez pracownika ze świadczenia rzeczowego, a w związku z tym odprowadzenie naliczonych składek wraz ze składkami należnymi za miesiąc wystąpienia świadczenia. Fizyczne potrącenie składek nastąpiłoby do 10 dnia następnego miesiąca, czyli w terminie naliczania i wypłaty wynagrodzenia dla pracowników. Tym samym składki byłyby potrącone z wypłacanego pracownikowi wynagrodzenia przed terminem ich płatności do ZUS, czyli nie dochodziłoby do zapłaty składek przez pracodawcę w części, która zgodnie z przepisami powinna zostać sfinansowana przez pracownika.

Wnioskodawca zwrócił uwagę, że na kanwie przedstawionej sytuacji zwrócił się również do Ministra Finansów o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie przepisów prawa podatkowego, odnośnie zasad potrącania zaliczek na podatek dochodowy. W odpowiedzi wnioskodawca otrzymał interpretację (nr ... ), zgodnie z Którymi organ podatkowy uznał, że: "(...) z przepisów powyższych nie wynika również, aby płatnik, który nie ma faktycznych możliwości pobrania tej zaliczki, był zobowiązany zapłacić zaliczkę z własnych środków, a następnie dochodzić jej zwrotu od pracownika. Takie zobowiązanie nie wynika także z innych przepisów ustawy. Przepisy ustawy nie obligują również pracownika do wpłacania stosownej zaliczki na podatek swojemu płatnikowi, (...) Wnioskodawca - wbrew jego twierdzeniu - nie będzie miał obowiązku pobierania zaliczki na podatek dochodowy od przychodu z tytułu ww. świadczeń w następnym miesiącu, tj. po miesiącu, w którym pracownik ww. świadczenia otrzymał."

Dalej wnioskodawca cytuje otrzymane interpretacje mówiące, że: "należy stwierdzić, iż w świetle powołanego powyżej art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku nowozatrudnionego pracownika (również w grudniu danego roku podatkowego), któremu pracodawca udzieli świadczeń w naturze w tym samym miesiącu oraz w przypadku gdy pracodawca udzieli pracownikowi świadczeń w naturze w drugiej części miesiąca (wtedy gdy nie ma jeszcze lub już żadnej wpłaty pieniężnej dla pracownika), to płatnik obowiązany będzie do wykazania w informacji PIT-11 za dany rok ww. świadczenia w naturze".

Ze wskazanych informacji wprost wynika, że pod względem podatkowym sytuacja opisana w ww. stanie faktycznym powoduje, że od tej części świadczenia wnioskodawca w ogóle nie będzie potrącał zaliczek na podatek dochodowy, a podatek zostanie ostatecznie rozliczony przez samego podatnika w rozliczeniu rocznym.

Zdaniem wnioskodawcy, takiej konstrukcji nie można zastosować na gruncie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. System ubezpieczeń społecznych nie opiera się bowiem na rocznym rozliczeniu składanym w oparciu o jakiegoś rodzaju deklarację roczną (zeznanie), a zatem nie ma możliwości by pracownik sam "dopłacił" brakującą różnicę, a na systemie składek miesięcznych. Z drugiej strony nie ma przepisów obligujących pracodawcę do finansowania z własnych środków składek w części finansowanej przez pracownika. W przypadku kiedy pracodawca wydaje pracownikom świadczenie w naturze (także w innych sytuacjach opisanych w stanie faktycznym, gdzie nie ma z czego pobrać składki), składkę w prawidłowej wysokości powinien pobrać w najbliższym z możliwych terminów (czyli w terminie i przy okazji potrącania składek z wynagrodzenia podstawowego pracownika, wypłacanego do 10 dnia miesiąca, w którym pracownik uzyskał świadczenie).

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ust. 5 cytowanego przepisu, w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2013 r., Zakład wydaje w drodze decyzji interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wpłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W związku z powyższym, w myśl art. 18 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, składki na ubezpieczenia społeczne są naliczane od przychodu w postaci wszystkich otrzymanych lub postawionych do dyspozycji w danym miesiącu kalendarzowym należności przysługujących pracownikom, wymienionych w katalogu zawartym w ustawie o podatku dochodowym, chyba że na podstawie stosownych przepisów zostały wyłączone z podstawy ustalania składek.

Jednocześnie Zakład wskazuje, iż zgodnie z § 3 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, celem ustalenia wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wartość pieniężną świadczeń w naturze ustala się w wysokości ekwiwalentu pieniężnego określonego w przepisach o wynagradzaniu, a w razie ich braku: jeżeli przedmiotem świadczeń są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej pracodawcy - według cen stosowanych wobec innych odbiorców niż pracownicy, a jeżeli przedmiotem świadczeń są rzeczy lub usługi zakupione przez pracodawcę - według cen ich zakupu.

W konsekwencji wartość świadczeń rzeczowych w całości finansowanych ze środków własnych pracodawcy i stanowiących przychód z tytułu stosunku pracy stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników w miesiącu, w którym zostały przekazane.

Biorąc powyższe pod uwagę Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy zawarte we wniosku z dnia 6 sierpnia 2013 r. w sprawie uwzględnienia powyższych świadczeń w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Jednocześnie Zakład wskazuje, iż w myśl art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2013 r., Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek. Powyższe oznacza, iż wiążące interpretacje w formie decyzji mogą zostać wydane tylko w odniesieniu do wskazanych w cytowanym przepisie spraw.

Z treści złożonego w dniu 19 sierpnia 2013 r. wniosku wynika, iż przedsiębiorca zwrócił się również w sprawie potwierdzenia prawidłowości potrącenia kwoty składek na ubezpieczenia społeczne naliczonych od świadczeń rzeczowych otrzymanych w danym miesiącu z wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w kolejnym miesiącu kalendarzowym w sytuacji, gdy wynagrodzenie pracownika należne za dany miesiąc jest wypłacane do 10 dnia następnego miesiąca. Należy zauważyć, iż kwestie dotyczące potrącania przez płatnika składek z wynagrodzenia pracownika nie mieszczą się we wskazanym w art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych katalogu spraw, w których Zakład jest zobowiązany do wydawania pisemnych interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. W przypadku, gdy wniosek o wydanie pisemnej interpretacji zostanie złożony w sprawie nie odnoszącej się do wskazanego w art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę w jego indywidualnej sprawie daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, Zakład obowiązany jest odmówić wydania takiej interpretacji.

W konsekwencji Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie odmówił wydania interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w powyżej wskazanym zakresie. Jednocześnie Oddział informuje, iż odmowa wydania pisemnej interpretacji nie pozbawia wnioskodawcy prawa do występowania do właściwego terytorialnie Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o udzielenie wyjaśnień w zwykłym trybie administracyjnym.

Jednocześnie Zakład wskazuje, iż z brzmienia art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika ograniczenie w tematyce, w której jest zobowiązany wypowiedzieć się za pośrednictwem pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. W rezultacie brak jest podstaw prawnych umożliwiających wydanie przez Zakład pisemnej interpretacji w tym trybie w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym zasad odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy i jego rozliczania, gdyż rozstrzygnięcie powyższego zagadnienia leży w gestii organów podatkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę Zakład odmówił wydania interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w zakresie oceny przedstawionych przez wnioskodawcę zasad potrącania zaliczek na podatek dochodowy i rozliczenia tego podatku.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

POUCZENIE

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania,

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.

Opublikowano: www.zus.gov.pl