WPI/200000/43/909/2019 - Ustalenie obowiązku uwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne kwoty wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy wypłaconej pracownikowi w wyniku realizacji postanowień ugody sądowej.

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 300 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 23 września 2019 r., uzupełnionym w dniu 4 października 2019 r. przez przedsiębiorcę: (...) uznaje za prawidłowe w sprawie obowiązku uwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne kwoty wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy wypłaconej pracownikowi w wyniku realizacji postanowień ugody sądowej.

W dniu 23 września 2019 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów złożony przez przedsiębiorcę: (...) na podstawie art. 34 Prawo przedsiębiorców w sprawie uwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy zasądzonego na mocy ugody sądowej zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikiem. W dniu 4 października 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o interpretację.

Opis stanu faktycznego:

Spółka rozwiązała umowę o pracę z pracownikiem z zachowaniem okresu wypowiedzenia podając przyczynę rozwiązania umowy: likwidacja stanowiska pracy związana z późn. zm. organizacyjnymi w spółce. Pracownik sam, skontaktował się z pracodawcą i na jego prośbę odbyło się podczas urlopu wypoczynkowego udzielonego na żądanie po długiej usprawiedliwionej nieobecności pracownika związanej z niezdolnością do pracy. Pracownik potwierdził otrzymane oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę nie wnosząc w tym czasie żadnych zastrzeżeń jednakże złożył do sądu pracy pozew z roszczeniem o przywrócenie do pracy i wypłatę wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. W trakcie toczącego się postępowania sadowego pracownik i pracodawca doszli do porozumienia i zawarta została ugoda sądowa. Zgodnie z treścią zawartej ugody strony ustaliły, że pracownik nie wróci do pracy, a spółka zapłaci na jego rzecz określoną kwotę tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. W zatwierdzonej przez sąd ugodzie bezsprzecznie wskazano, że w związku z ugoda nie dojdzie do przywrócenia do pracy, a jedynie wypłacona zostanie pracownikowi określona kwota brutto tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. Pracodawca stosując się do postanowień ugody z ustalonej przez strony kwoty potrącił składki na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Pracownik kwestionuje powyższe działania.

Własne stanowisko w sprawie:

Pracodawca potracił składki na ubezpieczenia społeczne. W deklaracji miesięcznej wykaże określoną kwotę brutto z kodem "3000". Według pracodawcy kwota wypłacona pracownikowi nie korzysta ze zwolnienia i składki należało potracić.

W dniu 24 września 2019 r. Oddział Zus w Lublinie wezwał Wnioskodawcę o wskazanie, czy wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy wypłacone byłemu pracownikowi po rozwiązaniu z pracownikiem umowy o pracę na mocy ugody sądowej stanowi przychód z tytułu umowy o pracę w myśl przepisów ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.).

W dniu 4 października 2019 r. złożył odpowiedź na wezwanie o uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji z dnia 24 września 2019 r., które wpłynęło do Spółki w dniu 1 października 2019 r. W odpowiedzi powyższej Wnioskodawca poinformował, że wypłacone wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy wypłacone byłemu pracownikowi na mocy ugody sadowej stanowi przychód ze stosunku pracy. Tym samym nie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji indywidualnej następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jednocześnie stosownie do art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949). Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy oraz § 1 wskazanego rozporządzenia, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Zaznaczyć należy również, że w myśl powołanego powyżej art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w ściśle zakreślonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz źródła takiego przychodu nie mieści się w powyższym zakresie. W konsekwencji, Zakład dokonał interpretacji przepisów dotyczących ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne opierając się na zawartym w odpowiedzi na wezwanie złożonej w dniu 4 października 2019 r. wskazaniu Spółki w powyższej kwestii, iż wypłacone wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy wypłacone byłemu pracownikowi na mocy ugody sądowej stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy. Wnioskodawca wskazał, że tym samym nie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Katalog przychodów wyłączonych z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, określony we wskazanym rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia - podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacone pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.

Z treści wniosku złożonego w dniu 24 września 2019 r. wynika, że Wnioskodawca rozwiązał z pracownikiem umowę o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia i podając przyczynę rozwiązania umowy tj. likwidacja stanowiska pracy związana z późn. zm. organizacyjnymi. W wyniku powyższego pracownik złożył pozew do sądu z roszczeniem o przywrócenie do pracy i wypłatę wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. W trakcie postępowania zawarto ugodę sądowa na mocy, której pracownik nie został przywrócony do pracy, a Wnioskodawca wypłacił określoną kwotę brutto tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. Wnioskodawca odprowadził od powyższej kwoty składki na ubezpieczenie społeczne.

Oddział wskazuje, że ustawodawca § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. określił ściśle katalog świadczeń podlegających wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne są to odprawy, odszkodowania i rekompensaty. Z treści wniosku wynika, iż wnioskodawca wypłacił pracownikowi wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy na mocy porozumienia zawartego przed sądem w postaci ugody sądowej. Wynagrodzenie zasądzone na rzecz pracownika w ugodzie sadowej nie mieści się w katalogu świadczeń wymienionych w § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. i w związku z powyższym będzie stanowiło podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

W konsekwencji, uwzględniając przedstawiony we wniosku złożonym w dniu 1 października 2019 r., opis stanu faktycznego, własne stanowisko Wnioskodawcy oraz obowiązujące przepisy prawa uznać należy za prawidłowe stanowisko w przedmiocie uwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne kwoty wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy wypłaconej pracownikowi w wyniku realizacji postanowień ugody sądowej.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jego zaistnienia.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w (...)

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.