WPI/200000/43/869/2015 - Uwzględnienie w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe programu MultiKafeteria.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. 2 2015 poz. 584 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 121) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedsiębiorcy (...) reprezentowanego przez adw. (...) zawarte we wniosku złożonym w dniu 18 sierpnia 2015 r. w przedmiocie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe opisanego przez wnioskodawcę świadczenia (uprawnienia) w postaci programu MultiKafeteria, który wnioskodawca zamierza wprowadzić w spółce.

W dniu 18 sierpnia 2015 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy (...) reprezentowanego przez adw. (...) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w przedmiocie ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Wnioskodawca we wniosku z dnia 14 sierpnia 2015 r. opisał stan faktyczny.

Wnioskodawca poinformował, że prowadzi działalność gospodarczą i zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę. Wnioskodawca począwszy od września 2015 r. zamierza w regulaminie wynagradzania wprowadzić zapisy konstruujące dla pracowników uprawnienie do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów przedmiotów lub usług w ramach programu MultiKafeteria (dalej: Uprawnienie do zakupu po cenach niższych niż detaliczne lub Uprawnieni). Wnioskodawca wskazał, że wymienione Uprawnienie będzie dotyczyć ściśle określonego zestawu artykułów, przedmiotów i usług, przy czym zestaw ten może być zmienny w czasie, a na dzień składania wniosków obejmuje:

Wnioskodawca wskazał, że każdy z wyżej wskazanych artykułów, produktów lub usług ma w programie MultiKafeteria określoną cenę, która z uwagi na fakt organizacji (wynegocjowania) treści całego programu przez pracodawcę jest niższa niż ceny detaliczne wskazanych świadczeń.

Ponadto wnioskodawca wskazał, że w regulaminie wynagradzania zostanie przewidziana dla pracowników dodatkowa zniżka dotycząca Uprawnienia poprzez wskazanie, że za wszystkie nabyte w danym miesiącu kalendarzowym artykuły, produkty lub usługi pracownik zapłaci łączną kwotę (...) zł (dzieloną równo na wszystkie nabyte artykuły, produkty, świadczenia). Wartość zakupu dokonanego przez pracownika, przewyższająca ww. kwotę zostanie sfinansowana przez pracodawcę ze środków obrotowych. Kwoty w zakresie finansowanym przez pracownika będą potrącane z jego wynagrodzenia za pisemna zgoda pracownika. Zakupów po cenach niższych niż detaliczne pracownicy będą dokonywać za pośrednictwem specjalnego systemu informatycznego udostępnionego im w tym celu przez pracodawcę.

Wnioskodawca wskazał, że w przypadku wykorzystania przez pracownika Uprawnienia tj. dokonania zakupu określonego świadczenia, wartość tego świadczenia będzie stanowić przychód pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uprawnienie do zakupu po cenach niższych niż detaliczne będzie przez pracodawcę ograniczane poprzez wskazanie maksymalnej wartości zakupów dostępnych dla pracownika w ramach Uprawnienia w każdym roku kalendarzowym według poniższych zasad:

Wnioskodawca wskazał we wniosku przykłady:

Program rozpoczął się 1 stycznia 2016 r. Limit w roku 2016 r. wynosi (...) zł. Możliwe do nabycia w ramach Uprawnienia artykuły, przedmioty i usługi są określone wraz z ich cenami w systemie informatycznym dostępnym dla pracowników w ramach programu Multikafeteria.

Wariant 1:

Pracownik w styczniu 2016 r. dokonał Uprawnienia zakupu jednej usługi o cenie (...) zł. Z wynagrodzenia pracownika za styczeń potrącono kwotę (...) zł. Oznacza to, że pracownik zapłacił za wybraną usługę (...) zł. Pozostała część ceny została sfinansowana przez pracodawcę ze środków obrotowych.

W tym wariancie ograniczenie Uprawnienia do zakupu po cenach niższych niż detaliczne w lutym 2016 r. wyniesie (...) zł tj. (...) zł (niewykorzystana część Limitu za styczeń) (...) zł (Limit za luty).

Wariant 2:

Pracownik w styczniu 2016 r. nie skorzystał z Uprawnienia nie dokonał żadnego zakupu). Z wynagrodzenia pracownika za styczeń nie potracono żadnej kwoty. W tym wariancie ograniczenie Uprawnienia w lutym 2016 r. wyniesie (...) zł tj. (...) zł (pełny niewykorzystany Limit za styczeń (...) zł (Limit za luty).

Wariant 3:

Pracownik w styczniu 2016 r. dokonał w ramach uprawnienia zakupu jednej usługi o cenie (...) zł.

Z wynagrodzenia pracownika za styczeń potracono kwotę (...) zł. Oznacza to, że pracownik zapłacił za zakupioną usługę (...) zł. Pozostała część ceny została sfinansowana przez pracodawcę ze środków obrotowych.

W tym wariancie ograniczenie Uprawnienia do zakupu po cenach niższych niż detaliczne w lutym 2016 r. wyniesie (...) zł (limity za luty).

Wariant 4:

Pracownik w styczniu 2016 r. dokonał uprawnienia zakupu dwóch artykułów o łącznej cenie (...) zł.

Z wynagrodzenia pracownika za styczeń potracono kwotę (...) zł. Oznacza to, że pracownik zapłacił za każdy zakupiony artykuł po (...) zł. Pozostała część cen została sfinansowana przez pracodawcę ze środków obrotowych.

W tym wariancie ograniczenie Uprawnienia do zakupu po cenach niższych niż detaliczne w lutym 2016 wyniesie (...) zł. (Limit za łuty).

Wariant 5:

Pracownik nie korzystał z Uprawnienia do zakupu po cenach niższych niż detaliczne od stycznia 2016 r. do końca 2016 r. Pierwszego zakupu pracownik dokonał w grudniu 2016 r., nabywając cztery produkty o łącznej cenie (...) zł.

W tym wariancie ograniczenie uprawnienia do zakupu po cenach niższych niż detaliczne w grudniu 2016 r. wynosiło (...) zł tj., (...) zł (pełne niewykorzystane Limity za 11 miesięcy, od stycznia do listopada) (...) zł (Limit za grudzień). Z wynagrodzenia pracownika za grudzień potracono kwotę (...) zł. Oznacza to, że pracownik zapłacił za każdy zakupiony produkt (...) zł. Pozostałą część sfinansowana przez pracodawcę ze środków obrotowych. Ograniczenie uprawnienia do zakupu po cenach niższych niż detaliczne w styczniu 2017 r. będzie odpowiadać wartości Limitu ustalonego przez pracodawcę na rok 2017.

W przypadku niewykorzystania przez pracownika maksymalnej wartości Uprawnienia do zakupu po cenach niższych niż detaliczne w danym roku kalendarzowym, pracownik nie uzyska od pracodawcy żadnych środków pieniężnych.

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie.

W ocenie wnioskodawcy opisane uprawnienie do zakupu po cenach niż detaliczne przyznane pracownikom jest przychodem, który nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, (dalej: "Rozporządzenie").

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z powołanym przepisem:

"§ 2. 1. Podstawy wymiaru składek nie stanowią następujące przychody:

26) korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji."

W ocenie wnioskodawcy zachodzą wszystkie przesłanki określone w ww. przepisie, w szczególności przyznane Uprawnienie do zakupu po cenach niższych niż detaliczne:

a) będzie korzyścią materialna polegająca na umożliwieniu pracownikowi do zakupu po cenach niższych niż detaliczne określonych artykułów, przedmiotów lub usług,

b) będzie wynikać z regulaminu wynagradzania,

c) będzie przychodem ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych,

d) będzie się wiązać z częściową odpłatnością po stronie pracowników za nabywane artykuły lub usługi.

Ad a)

Pracownicy wnioskodawcy będą nabywać artykuły, przedmioty lub usługi po cenach, które zdaniem wnioskodawcy należy uznać za niższe niż detaliczne z dwóch powodów.

Po pierwsze artykuły, przedmioty i usługi dostępne w ramach Uprawnienia będą dostępne po cenach niższych niż rynkowe, ponieważ wnioskodawca zapewniając dostępność świadczeń z programu MultiKafeteria dla wielu osób (swoich pracowników), wynegocjował ceny niższe niż detaliczne (dostępne dla indywidualnych nabywców). Podobne zasady obowiązują przy umożliwieniu pracownikom nabycia polis ubezpieczeniowych lub karnetów- (kart) sportowo-rekreacyjnych w ramach programu MultiSport. Po drugie pracodawca zapewnia pracownikowi dodatkową zniżkę stanowiąca różnice miedzy łączną ceną nabywanych w danym miesiącu świadczeń i kwotą zł (przy czym w celu wyliczenia wskazanej zniżki za jedno świadczenie przyjmuje się, że kwota zł dzieli w różnych częściach na wszystkie nabyte w danym miesiącu artykuły, przedmioty i usługi).

Ad b)

Wnioskodawca jest podmiotem zobowiązanym do wydania regulaminu wynagradzania i taki regulamin obowiązuje u wnioskodawcy. Regulację dotycząca Uprawnienia do zakupu po cenach niższych niż detaliczne wnioskodawca wprowadzi do regulaminu wynagradzania.

Ad. c)

Wnioskodawca rozpozna wartość dokonanego w miesiącu kalendarzowym zakupu w gramach uprawnienia do zakupu po cenach niższych niż detaliczne jako przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych i z uwzględnieniem tego przychodu obliczy i pobierze zaliczkę na podatek dochodowy pracownika.

Ad. d)

Zdaniem wnioskodawcy należy podkreślić, że wynikająca z opisanego stanu faktycznego niewielka odpłatność za nabywane artykuły, przedmioty lub usługi nie stanowi przeszkody dla zastosowania § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia, gdyż przepis ten nie wprowadza żadnych wytycznych co do skali odpłatności, która musi pozostawać po stronie pracownika - za dopuszczalną należy więc zdaniem wnioskodawcy uznać odpłatność symboliczna, co potwierdza orzecznictwo: wnioskodawca zacytował fragment Wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 21 czerwca 2013 r. III AUa 1791/12 (Lex Prestige)

"Drugą przesłanką wyłączenia korzyści materialnej z podstawy wymiaru składek jest natomiast to, aby pracownik ponosił częściową odpłatność z tytułu jej nabycia tj. cena za nabyty artykuł, towar lub usługę musi być niższa niż cena detaliczna. Ten warunek odnosi się jednak wyłącznie do korzyści materialnych polegających na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. Nie dotyczy korzyści polegającej na korzystaniu z przejazdów środkami lokomocji. Z uwagi na to, że § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia nie formułuje żadnych wymagań co do skali odpłatności, której ciężar musi ponieść pracownik, za wystarczającą należy uznać również odpłatność symboliczną."

W ocenie wnioskodawcy opisane świadczenie wnioskodawcy na rzecz pracowników (Uprawnienie) jest podobne do programu zniżkowego MultiSport, co do którego Zakład Ubezpieczeń Społecznych wielokrotnie i jednolicie uznawał, że przychody uzyskiwane przez pracowników w ramach częściowego finansowania kart MultiSport przez pracodawcę kwalifikują się do objęcia zwolnieniem, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 26) Rozporządzenia. Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca w zakresie wartości sfinansowanych przez wnioskodawcę imiennych karnetów na zajęcia sportowo-rekreacyjne (program MultiSport) uzyskał wyjaśnienia (...), zgodnie z którym "kwota dofinansowania zakupu imiennego karnetu sportowo-rekreacyjnego nie będzie stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne".

Opisane w niniejszym wniosku Uprawnienie do zakupu po cenach niższych niż detaliczne jest podobne do finansowania imiennych karnetów sportowo-rekreacyjnych, ponieważ:

a) uzyskując karnety MultiSport pracownik uzyskuje dc facto możliwość skorzystania z usług sportowo-rekreacyjnych (czyli nabycia usług), w sposób pakietowy, danym karnetem,

b) w większości przypadków artykułem nabywanym przez pracownika w ramach Uprawnienia do zakupu po cenach niższych niż detaliczne jest również karnet, voucher lub podobny artykuł uprawniający do skorzystania z określonych usług,

c) karnet, voucher lub artykuł, opisany we wniosku jest zawsze choćby w minimalnym zakresie, odpłatny dla pracownika.

Różnicą między Uprawnieniem a świadczeniem przyznawanym w ramach programu MultiSport jest zatem jedynie sposób ograniczenia przez pracodawcę "docelowego" uprawnienia do nabycia artykułów, przedmiotów i usług. W przypadku programu MultiSport ograniczenie to polega na określeniu z góry jakie świadczenia (pakiet) są objęte kartą MultiSport, natomiast w przypadku Uprawnienia ograniczenie polega na określeniu maksymalnej wartości świadczeń dostępnych w programie MultiKafeteria, czyli to sam pracownik, indywidualnie konstruuje własny "pakiet świadczeń" objętych Uprawnieniem.

Wskazana różnica nie może być zatem podstawa do uznania, że Uprawnienie nie podlega zwolnieniu z § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia, skoro świadczenia z programu MultiSport Zakład Ubezpieczeń uznaje za objęte wskazanym zwolnieniem. Nie ulega przy tym wątpliwości, że pracodawca jest uprawniony do wprowadzenia ograniczenia (ilościowego lub kwotowego) uprawnienia do zakupu świadczeń po cenach niższych niż detaliczne. Wnioskodawca wyraził pogląd, że sposób zdefiniowania tego ograniczenia należy uznać za wtórny i nieistotny w kontekście zwolnienia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia.

Wnioskodawca jest zdania, że z wyżej wskazanych powodów stanowisko wnioskodawcy winno być uznane za prawidłowe.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej łub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ustępu 5 powołanego powyżej artykułu w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., udzielenie interpretacji dotyczącej ustalania podstawy wymiaru składek następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 oraz art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Katalog przychodów nie stanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty we wskazanym rozporządzeniu z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowne.

W myśl § 2 ust. 1 pkt 26 powołanego powyżej rozporządzenia, podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że aby korzyść materialna nie rodziła obowiązku opłacania składek to powinna zostać przyznana pracownikowi na mocy postanowień obowiązującego u pracodawcy układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a także przybrać formę niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych niż detaliczne lub formę usługi). W rezultacie pracownik powinien ponieść część kosztów zakupionej przez pracodawcę usługi, gdyż jeżeli świadczenie zostanie przekazane przez pracodawcę nieodpłatnie to wskazana kwota będzie stanowiła podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu umowy o pracę.

W świetle powyższego, jeżeli prawo do uzyskania korzyści wynika z regulaminu wynagradzania przybiera formę zakupu po cenach niższych niż detaliczna oraz jeżeli nie stanowi świadczenia w formie pieniężnej, to wartość takiej korzyści nie będzie stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne bez względu na cenę jaka zapłaci pracownik za korzyść (pod warunkiem, że cena jest niższa niż detaliczna).

Oddział wskazuje, że system kafeteryjny inaczej wynagrodzenia kafeteryjne to system wynagradzania pozwalający pracownikom w ramach określonego limitu dokonywać wyboru spośród oferowanych świadczeń. Kafeteria to forma pakietowego systemu wynagrodzeń, w których struktura wewnętrzna wynagrodzenia jest wynikową decyzji podejmowanych przez pracowników; pracodawca podejmuje decyzję o wartości pieniężnej pakietu świadczeń a pracownik o jego formie składowych. Istotą tego systemu jest indywidualizacja wynagrodzenia poprzez stworzenie pracownikom możliwości dokonywania wyboru świadczeń spośród określonego ich zestawu. W systemie ustala się wielkość - procent wynagrodzenia całkowitego jaką pracownik będzie otrzymywał w formie kafeterii.

W stanie faktycznym wniosku z dnia 14 sierpnia 2015 r. wnioskodawca opisał funkcjonowanie systemu kafeteryjnego w jego firmie pod nazwą programu MultiKafeteria. Wnioskodawca wskazał, że w ramach programu pracownik będzie mógł dokonać wyboru ścisłe określonego zestawu artykułów, przedmiotów i usług, przy czym zestaw świadczeń może być zmienny w czasie. Wśród pakietu świadczeń pozapłacowych wnioskodawca przewidział dla pracowników usługi kinowe i teatralne i podobne wydarzenia, usługi gastronomiczne/artykuły żywnościowe, usługi turystyczne i hotelarskie, usługi edukacyjne i sportowe oraz artykuły i przedmioty. Wnioskodawca wskazał, że każdy z wskazanych artykułów, produktów i usług w programie MultiKafeteria ma określoną cenę, która jak nadmienił wnioskodawca jest niższa od ceny detalicznej świadczeń. Wnioskodawca poinformował, że zamieści zapisy o funkcjonowaniu powyższego systemu MultiKafeteria w regulaminie wynagradzania i że za wszystkie nabyte w danym miesiącu artykuły, produkty i usługi pracownik będzie obowiązany uiścić łączną kwotę 1 zł, a w nadwyżce wartości będzie partycypował sam wnioskodawca i dokona sfinansowania świadczeń ze środków obrotowych. Zakupów po cenach niższych niż ceny detaliczne pracownicy będą dokonywać za pośrednictwem systemu informatycznego udostępnianego przez pracodawcę. Uprawnienie do zakupu po cenach niższych niż detaliczne będzie przez pracodawcę ograniczone poprzez wskazanie maksymalnej wartości (limitu) zakupów dostępnych dla pracownika w ramach programu kafeteryjnego na rok kalendarzowy. Pracownik w ramach określonej przez pracodawcę kwoty pieniędzy może wybrać świadczenie. Kwoty limitów do zrealizowania w programie mają być określone dla każdego pracownika indywidualnie. Po przekroczeniu wskazanych limitów pracownik nie będzie mógł zamówić świadczeń w ramach programu.

Powyższy program nazwany przez wnioskodawcę MultiKafeteria stworzony z dopłat pracodawcy - wnioskodawcy do różnego rodzaju świadczeń i usług i symbolicznego partycypowania pracownika w kosztach świadczeń i usług nie spełnia warunków wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w rozumieniu § 2 ust. 1 pkt 26 cytowanego rozporządzenia. Warunkiem skorzystania z powyższego wyłączenia jest zakup przez pracownika po cenie niższej niż detaliczna artykułów, przedmiotów lub usług od pracodawcy, co oznacza że to pracodawca odsprzedaje artykuły lub świadczoną przez siebie usługę lub ewentualnie pracodawca odsprzedaje artykuły lub usługi zakupione przez, siebie na własny rachunek i we własnym imieniu. Program MultiKafeteria jest programem różnorodnych świadczeń pozapłacowych dostępnych dla pracowników, które należy oceniać rozdzielnie i jako konkretne świadczenia i usługi w świetle § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia. System opisany przez wnioskodawcę jest w rzeczywistości formą pieniężnej gratyfikacji pracowników przez przyznanie konkretnym pracownikom indywidualnych limitów pieniężnych na wykorzystanie celem zapłaty za konkretne świadczenia bądź usługi. Przepis § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia dotyczy możliwości wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne korzyści materialnej (w formie niepieniężnej) wynikającej z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania która polega na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne artykułów przedmiotów lub i usług będących własnością pracodawcy lub zakupionych przez niego celem udostępnienia pracownikom po cenach niższych niż rynkowe.

W związku z powyższym Oddział uznał stanowisko wnioskodawcy wyrażone we wniosku z dnia 14 sierpnia 2015 r. za nieprawidłowe w przedmiocie możliwości wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe programu MultiKafeteria mającego być wprowadzonym u wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe Oddział stwierdził jak w sentencji.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania decyzji.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia. Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego we (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.