WPI/200000/43/754/2015 - Nieuwzględnienie w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne wartości dofinansowania przez pracodawcę pracownikowi pakietu medycznego.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 584 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 121) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za prawidłowe stanowisko przedsiębiorcy (...) zawarte we wniosku złożonym w dniu 29 czerwca 2015 r. w przedmiocie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne wartości dofinansowania przez pracodawcę pracownikowi do wartości pakietu medycznego.

W dniu 29 czerwca 2015 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy (...) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w przedmiocie ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Wnioskodawca we wniosku z dnia 22 czerwca 2015 r. opisał stan faktyczny.

Wnioskodawca poinformował, że w 2008 r. wprowadził dla wybranej grupy pracowniczej system motywacyjny w postaci opieki medycznej i objął nim pracowników i ich rodziny podpisują z firmą umowę o świadczenie usług medycznych.

Wnioskodawca wskazał, że w umowie z kontrahentem koszty pakietów medycznych podzielone są na opiekę profilaktyczną, na świadczenia dodatkowe dla pracownika oraz opiekę dla rodziny pracownika. Wnioskodawca poinformował, że koszty te są różne w zależności od pakietu medycznego.

Wnioskodawca obecnie w całości finansuje opiekę medyczną a Regulamin wynagradzania nie zawiera zapisów regulujących kwestię nabycia tych abonamentów natomiast koszt opieki medycznej finansowany przez pracodawcę stanowi przychód pracowników ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca stwierdził, że przychód ten jest również wliczany do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Od 1 lipca 2015 r. wnioskodawca wprowadzi do Regulaminu wynagradzania zapis, zgodnie, z którym wybrani pracownicy będą uprawnieni do zakupu pakietu usług medycznych w cenie (...) zł za miesiąc kalendarzowy, która jest kwota niższą niż detaliczna cena usługi, nabywanej przez pracodawcę ze środków własnych. Zgodnie z zapisem regulaminu pracodawca będzie zobowiązany do sfinansowania pozostałej kwoty, która stanowi różnicę pomiędzy ceną nabycia a kwotą uiszczoną przez pracownika.

W przedstawionym stanie faktycznym spółka ma wątpliwość czy od lipca 2015 r. ponoszona przez pracodawcę różnica pomiędzy wartością świadczenia a odpłatnością ponoszoną przez pracownika powinna stanowić podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne?

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie.

Wnioskodawca stwierdził, że zgodnie bowiem z § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Wnioskodawca jest zdania, że warunkiem obligatoryjnym, który umożliwia płatnikowi składek skorzystanie z wyłączenia przewidzianego wskazanym wyżej przepisem jest spełnienie następujących przesłanek: dana korzyść musi stanowić przychód pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy oraz dodatkowo prawo do uzyskania korzyści musi wynikać z przepisów układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu przewidujących partycypację pracownika (choćby symboliczną) w poniesieniu kosztów nabycia tych świadczeń. W ocenie wnioskodawcy uzyskanie przez pracownika prawa do tych świadczeń po cenach niższych niż detaliczne musi nastąpić, wiec w oparciu o stosowna regulację zawarta w przepisach o wynagradzaniu.

Wnioskodawca jest zdania, że jeżeli w spółce od (...) lipca 2015 r. prawo do nabycia przez pracowników usługi opieki medycznej po cenie niższej niż detaliczna, za częściową odpłatnością dokonywana przez te osoby, wynikać będzie z odpowiedniego zapisu Regulaminu wynagradzania zostaną spełnione wszystkie przesłanki wskazane w § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Wnioskodawca podkreślił, że w konsekwencji kwota przychodu, którą pracownik osiągnie z tego tytułu (wartość pakietu medycznego nabytego przez spółkę pomniejszona o kwotę odpłatności uiszczona przez pracownika w wysokości zł) nie będzie stanowiła podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Ponadto zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne stosuje się, co do zasady przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. W ocenie wnioskodawcy, oznacza to, że przychód uzyskany z tytułu częściowo nieodpłatnego korzystania z pakietów medycznych również będzie wyłączony z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Wnioskodawca podsumował swoje stanowisko stwierdzeniem, że w świetle przytoczonych przepisów wartość przychodu, który uzyskuje pracownik w związku z zakupem pakietu medycznego po cenie niższej niż detaliczna cena usługi, nie powinien od lipca 2015 r. stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ustępu 5 powołanego powyżej artykułu w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., udzielenie interpretacji dotyczącej ustalania podstawy wymiaru składek następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2, art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźna oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych oraz wyłączeniami przewidzianymi w § 2 powołanego wyżej Rozporządzenia MPiPS.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wpłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Katalog przychodów nie stanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty we wskazanym rozporządzeniu z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zawiera w § 2 ust. 1 pkt 26 zapis, iż podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

W świetle przytoczonego przepisu składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową odpłatnością. Częściowa ich odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu artykułów przedmiotów lub usług.

Powyższe wskazuje, że warunkiem obligatoryjnym, który umożliwia płatnikowi składek skorzystanie z wyłączenia przewidzianego wskazanym wyżej przepisem jest uprawnienie pracowników do przedmiotowych świadczeń na podstawie układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu oraz partycypowanie przez pracownika w kosztach uzyskania świadczeń, o których traktuje ten przepis.

Jednocześnie z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r., o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 581 z późn. zm.) wynika, iż do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. W związku z powyższym wskazane wyłączenie przewidziane w § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ma zastosowanie również do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia zdrowotne.

We wniosku z dnia 19 maja 2015 r. wnioskodawca wskazał, że od lipca 2015 r. wprowadzi do obowiązującego w spółce Regulaminu wynagradzania zapis, zgodnie, z którym wybrani pracownicy będą uprawnieni do zakupu pakietu usług medycznych od pracodawcy w cenie zł za miesiąc kalendarzowy. Wnioskodawca podkreślił, że powyższa cena zakupu jest kwota niższą niż detaliczna cena usługi ubezpieczenia, nabywanej przez pracodawcę ze środków własnych. Zgodnie z zapisem regulaminu wnioskodawca będzie zobowiązany do sfinansowania za pracownika pozostałej kwoty tj. różnicy pomiędzy ceną nabycia usługi a kwotą uiszczoną przez pracownika. Wnioskodawca jest zadnia, że różnica pomiędzy wartością świadczenia na rzecz pracownika ponoszona przez pracodawcę a odpłatnością ponoszoną przez pracownika za świadczenie nie powinna na podstawie § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

Wobec przedstawionego przez wnioskodawcę opisu stanu faktycznego i prezentowanego stanowiska we wniosku z dnia 19 maja 2015 r., w oparciu o obowiązujące przepisy prawne Oddział uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe w przedmiocie braku obowiązku uwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne kwoty dofinansowania przez wnioskodawcę do wartości pakietu medycznego dla pracowników.

Mając na uwadze powyższe Oddział stwierdził jak w sentencji.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania decyzji.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia. Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.