WPI/200000/43/488/2019

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r. poz. 646 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 300 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 14 maja 2019 r. przez spółkę: (...) w sprawie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne z tytułu stosunku pracy wartości finansowanej przez Spółkę części opłaty za kartę

W dniu 14 maja 2019 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej na podstawie art. 34 ustawy - Prawo przedsiębiorców złożony przez spółkę: (...)

Wnioskodawca poinformował, że w Spółce pracownicy oprócz wynagrodzenia w formie pieniężnej mają możliwość wykupienia lub otrzymują różnego rodzaju świadczenia w naturze finansowane przez Pracodawcę na podstawie umów jakie ma zawarta Spółka z dostawcami. Pracodawca uregulował sposób przyznawania świadczeń w naturze (w formie wewnętrznej procedury) oraz zamierza uregulować sposób finansowania świadczeń w regulaminie wynagradzania. Pracodawca chce aby zasady przyznawania i finansowania benefitów były transparentne. Spółka zamierza wprowadzić zmianę w zakresie sposobu finansowania karty dla pracowników. Zmiana polegałaby na wprowadzeniu symbolicznej odpłatności w wysokości (...) PLN za kartę (...) dla pracownika. Różnica pomiędzy rzeczywistą wartością karty (...) i odpłatnością ustaloną przez Pracodawcę stanowiłaby przychód dla pracownika.

W związku z powyższym Spółka powzięła wątpliwość czy przychód będący różnicą pomiędzy rzeczywistą wartością karty a odpłatnością ponoszoną przez pracownika będzie stanowić podstawę wymiaru składek społecznych i składki zdrowotnej.

W ocenie Wnioskodawcy, wartość karty (...) - różnica pomiędzy ceną rynkową a odpłatnością ustaloną przez Pracodawcę, nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

Wnioskodawca uzasadnił swoje stanowisko wskazując, że wartość powyższych usług wykupowanych przez pracowników nie może stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne ze względu na dyspozycję zawartą w § 2.1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Zgodnie z tym przepisem postawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. Opisane powyżej usługi, do których wykupu są uprawnieni pracownicy, wypełniają zdaniem Wnioskodawcy wszystkie warunki przewidziane w tym przepisie. Po pierwsze bezsprzecznie będą wynikać z regulaminu wynagradzania obowiązującego u Pracodawcy. Po drugie koszt wykupu powyższych usług jest niższy niż cena detaliczna, jaką pracownicy mieliby zapłacić za tego rodzaju usługi. Zatem z regulaminu wynagradzania Wnioskodawcy wynika korzyść materialna pracowników - uprawnienie do zakupu usług po cenach niższych niż detaliczne. W związku z powyższym ze względu na wypełnienie dyspozycji § 2.1 pkt 26 powyższego rozporządzenia, wartość usług opisanych we wniosku nie może stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Ponadto powyższy przepis § 2.1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej nie wprowadza żadnych dodatkowych warunków, których spełnienie warunkowałoby możliwość wyłączenia wartości rozważanego świadczenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, w szczególności nie jest to zależne od takich okoliczności jak: stosunek uiszczanej ceny przez pracownika do ceny rynkowej (niezależnie od wysokości ceny dla pracownika czy też relacji tej ceny do ceny wysokości rynkowej danego świadczenia, różnica podlega wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne), sposób zapłaty ceny przez pracownika (potrącenie ceny z wynagrodzenia jest równoznaczne z zapłatą ceny przez pracownika), podmiot, od którego pracownik bezpośrednio nabywa dane świadczenie (zarówno nabycie przez pracownika danego świadczenia bezpośrednio od pracodawcy jak i nabycie tego świadczenia od osoby trzeciej na podstawie odrębnych porozumień uprawnia do wyłączenia wartości przychodu pracownika z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, o ile wynika to z układów zbiorowych, regulaminów wynagradzania bądź przepisów o wynagradzaniu). Konsekwentnie, ponieważ art. 81 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych nakazuje przyjąć taką sama podstawę przy obliczaniu składek na ubezpieczenie zdrowotne, jak przy obliczaniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, to powyżej rozważane przysporzenia wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie będą również stanowić podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Stosownie do art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji indywidualnej następuje w drodze decyzji. Jednocześnie stosownie do art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Nadmienić w tym miejscu należy, iż w drodze niniejszej decyzji Zakład dokonuje jedynie oceny stanowiska przedsiębiorcy w zakresie przedstawionej przez niego interpretacji przepisów, z których wynika obowiązek opłacania składek. Mocą niniejszej decyzji Zakład nie przyznaje natomiast jakiegokolwiek prawa ani nie stwierdza jakiegokolwiek obowiązku ubezpieczeniowego. Ocena stanowiska przedsiębiorcy pod kątem prawidłowości zaprezentowanej wykładni przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o kompletny opis stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego zawarty w treści wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji. Wydając indywidualną interpretację Zakład przyjmuje więc jako prawdziwe złożone przez Wnioskodawcę oświadczenia, zwracając jednocześnie uwagę na fakt, iż wiążący charakter niniejszej decyzji ograniczony został jedynie do zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Przedsiębiorcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania decyzji.

Zagadnienia dotyczące obowiązku opłacania i ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulowane są za pośrednictwem przepisów ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949). Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2, art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy oraz § 1 wskazanego rozporządzenia, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

W myśl natomiast art. 81 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1510 z późn. zm.), do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

Zaznaczyć należy przy tym, że w myśl powołanego powyżej art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w ściśle zakreślonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wskazania źródła takiego przychodu, nie mieści się w powyższym zakresie. W konsekwencji, Zakład dokonał interpretacji przepisów dotyczących ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne opierając się na zawartym we wniosku wskazaniu Spółki w powyższej kwestii.

Szczegółowe uregulowania dotyczące ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zostały zawarte w treści rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Powyższe rozporządzenie, wśród przychodów niestanowiących podstawy wymiaru składek wskazuje w § 2 ust. 1 pkt 26 na korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że aby świadczenie (korzyść), stanowiące przychód pracownika, nie rodziło obowiązku opłacania składek - powinno zostać przyznane pracownikowi na mocy postanowień obowiązującego u pracodawcy układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a także przybrać formę niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych niż detaliczne lub formę usługi).

Z treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z 14 maja 2019 r. wynika, że Spółka umożliwia pracownikom nabycie świadczeń w naturze takich jak m.in. karty Wnioskodawca zamierza wprowadzić odpłatność pracownika za kartę (...) oraz uregulować sposób finansowania świadczeń w regulaminie wynagradzania. Różnica pomiędzy rzeczywistą wartością karty (...) a odpłatnością ustaloną przez Pracodawcę będzie stanowić przychód pracownika. W konsekwencji, finansowana przez Wnioskodawcę część opłaty za karty (...) dla pracowników nie będzie podlegać, z uwagi na wskazany powyżej § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu stosunku pracy. Wobec powyżej wykazanej zależności łączącej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, wskazana kwota nie będzie również stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne wartości finansowanej przez Spółkę części opłaty za kartę uznać należy za prawidłowe.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia 5 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.