WPI/200000/43/271/2019 - Możliwość nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne różnicy w wysokości składki wynikającej z tytułu umowy grupowego ubezpieczenia na zdrowie, w części finansowanej przez pracodawcę pracownikom, którzy przystąpią do ubezpieczenia.

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r. poz. 646 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 300), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 4 marca 2019 r., uzupełnionym w dniu 25.03.2019 r. przez przedsiębiorcę: (...) uznaje za prawidłowe w przedmiocie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne różnicy w wysokości składki wynikającej z tytułu umowy grupowego ubezpieczenia na zdrowie, w części finansowanej przez Pracodawcę pracownikom, którzy przystąpią do ubezpieczenia.

W dniu 4 marca 2019 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów złożony przez przedsiębiorcę: (...) na podstawie art. 34 Prawa przedsiębiorców przekazany do Oddziału Zus w Lublinie zgodnie z właściwością. W dniu 13 marca 2019 r. Oddział Zus w Lublinie wezwał przedsiębiorcę o uzupełnienie wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji. W dniu 25 marca 2019 r. uzupełnił wniosek w żądanym zakresie.

Wnioskodawca wskazał:

Wnioskodawca ma zamiar zawrzeć umowę Grupowego

Ubezpieczenia na Zdrowie z firmą ubezpieczeniową dla pracownika, członków rodzin, członków zarządu na warunkach znacznie korzystniejszych aniżeli dla Klienta indywidualnego. Wnioskodawca wskazał, że pracownicy, którzy przystąpią do grupowego ubezpieczenia zdrowotnego będą korzystać z opieki medycznej.

Składka miesięczna będzie finansowana przez zakład pracy i pracownika.

Pracownik będzie opłacał składką w wysokości zł za ubezpieczenie zdrowotne, a różnicę pokrywa wnioskodawca (ubezpieczenie częściowo finansowane przez

ubezpieczonego i częściowo przez płatnika składek). Wnioskodawca zamieści w Regulaminie Wynagradzania postanowienie o finansowaniu przez pracodawcą dodatkowych świadczeń zdrowotnych w ramach zawartej umowy z firmą ubezpieczeniową. Z Regulaminu Wynagradzania będzie jednoznacznie wynikało uprawnienie pracowników do zakupu ubezpieczenia zdrowotnego, o którym mowa we wniosku po cenach niższych niż detaliczne. Składka miesięczna będzie finansowana przez zakład pracy i pracownika.

Podsumowując powyższe, wysokość składki - stanowiąca różnicę pomiędzy składką, która będzie finansował swoim pracownikom pracodawca a składka, którą będzie opłacał pracownik - będzie stanowić przychód pracownika wynikający ze stosunku pracy. Przedmiotowe postanowienie zostanie umieszczone w stosownym Regulaminie Wynagradzania, a pracownicy będą ponosili częściową odpłatność za te świadczenia. Świadczenia te, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, należy wyłączyć z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Własne stanowisko wnioskodawcy w sprawie:

Zgodnie z art. 18 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 4 pkt 9 Ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń (Dz. U. z 2016 r. poz. 963 (t.j.) z późn. zm.) oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 1998 r. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 wspomnianej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniądze oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie nadmienić należy, że katalog przychodów nie stanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe reguluje:

- zgodnie z art. 18 ust. 2 w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników, nie uwzględnia się wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków.

W świetle powyższego przepisu Rozporządzenia wynika, iż składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z Regulaminu Wynagradzania (w opisanym stanie faktycznym pracodawca zamierza wprowadzić regulamin), udostępnioną przez pracodawcą za częściową odpłatnością, która polega na partycypowaniu pracownika w pokryciu zakupu grupowego ubezpieczenia zdrowotnego. Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w Rozporządzeniu, wówczas gdy pracodawca dokona zakupu po cenach niższych niż te, które pracownik zobowiązany byłby uiścić w przypadku osobistego (uzyskanego w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tych dóbr.

Z powyżej przytoczonych obowiązujących przepisów prawa w zakresie ustalania podstawy wymiaru składek oraz opisanego stanu faktycznego wynika, iż różnica pomiędzy ceną rynkową zakupionego przez pracodawcą Grupowego Ubezpieczenia na Zdrowie a odpłatnością ponoszoną przez pracowników nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

W dniu 25.03.2019 r. Wnioskodawca złożył pismo będące uzupełnieniem wniosku o wydanie interpretacji, w którym wskazał, iż wprowadzi u siebie regulamin wynagradzania, z którego treści będzie wynikał zapis o współfinansowaniu świadczenia w postaci udostępniania dla pracowników grupowego ubezpieczenia na zdrowie (tzw. pakietu świadczeń medycznych) przez pracownika i pracodawcę. Wnioskodawca załączył do pisma, stanowiącego odpowiedź na wezwanie Zakładu, również kopię wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podpisanego zgodnie z zasada reprezentacji.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji indywidualnej następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jednocześnie stosownie do art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949). Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy oraz § 1 wskazanego rozporządzenia, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych. Katalog przychodów wyłączonych z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, określony we wskazanym rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zawiera w § 2 ust. 1 pkt 26 zapis, iż podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Konstrukcja powyższego przepisu wskazuje, że jeżeli świadczenia (korzyści) uzyskiwane przez pracownika z tytułu stosunku pracy i stanowiące jego przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynikają z przepisów układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, regulujących uprawnienie do ich zakupu po cenach niższych niż detaliczne (częściową odpłatność pracownika) - to korzystają one z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Korzyść uzyskiwana przez pracownika musi przy tym przybrać formę niepieniężną - formę zakupu po cenach niższych niż detaliczne artykułu lub usługi.

W świetle przytoczonego przepisu, składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową ich odpłatnością. Częściowa ich odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu artykułów, przedmiotów lub usług.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca chce podpisać umowę Grupowego Ubezpieczenia na Zdrowie z firmą ubezpieczeniową. Składka miesięczna będzie finansowana przez zakład pracy i pracownika. Pracownik będzie opłacał składkę w wysokości zł za ubezpieczenie zdrowotne, a różnicę będzie pokrywał Wnioskodawca. Wnioskodawca wskazał w złożonej odpowiedzi na wezwanie z dnia 20.03.2019 r., że zamierza wprowadzić u siebie regulamin wynagradzania, z którego treści będzie wynikał zapis o współfinansowaniu świadczenia w postaci udostępniania dla pracowników grupowego ubezpieczenia na zdrowie (tzw. pakietu świadczeń medycznych) przez pracowników i pracodawcę. Wnioskodawca wskazał, że wysokość składki stanowiąca różnicę pomiędzy składką którą będzie finansował swoim pracownikom pracodawca a składką, którą będzie opłacał pracownik, będzie stanowić przychód pracownika wynikający z tytułu stosunku pracy.

Uwzględniając powyższe, tj. biorąc pod uwagę opis przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że wartość świadczenia w postaci częściowego finansowania przez Pracodawcę pracownikom, którzy przystąpią do ubezpieczenia, składki wynikającej z tytułu umowy grupowego ubezpieczenia na zdrowie, na mocy wskazanego powyżej § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, nie będzie podlegać uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu stosunku pracy.

W konsekwencji, uwzględniając przedstawiony we wniosku złożonym w dniu 4 marca 2019 r., uzupełnionym w dniu 25.03.2019 r., opis zdarzenia przyszłego, własne stanowisko oraz obowiązujące przepisy prawa uznać należy za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w przedmiocie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne różnicy w wysokości składki wynikającej z tytułu umowy grupowego ubezpieczenia na zdrowie, w części finansowanej przez Pracodawcę pracownikom, którzy przystąpią do ubezpieczenia.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania decyzji.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w (...)

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.