WPI/200000/43/205/2020 - Możliwość nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne różnicy w wartości karty dającej dostęp do usług sportowo-rekreacyjnych, która będzie opłacana przez przedsiębiorcę pracownikom.

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 266), Zakład Ubezpieczeń Społecznych w związku z wnioskiem złożonym 10 marca 2020 r. przez przedsiębiorcę: (...) uznaje stanowisko za prawidłowe w przedmiocie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne różnicy w wartości karty dającej dostęp do usług sportowo-rekreacyjnych, która będzie opłacana przez Przedsiębiorcę pracownikom.

Wnioskiem złożonym 10 marca 2020r., (zwana dalej "Przedsiębiorcą") wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (zwanego dalej "Zakładem") o wydanie indywidualnej interpretacji w trybie art. 34 ustawy - Prawo przedsiębiorców.

Wnioskodawca wnosi o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w przedmiocie nieuwzględniania w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wartości karty dającej dostęp do usług sportowo-rekreacyjnych, współfinansowanej przez pracodawcę pracownikom.

W spółce obowiązuje regulamin wynagradzania oraz nie został wprowadzony układ zbiorowy pracy. Planowane jest wprowadzenie zmian zapisów w regulaminie aby umożliwić pracownikom nabycie dodatkowego świadczenia w postaci karty, dającej dostęp do usług sportowo-rekreacyjnych.

Natomiast w uchwale Zarządu spółki zostaną ustalone szczegółowe zasady dotyczące: -przyznawania uprawnienia do nabycia karty, -wysokości częściowej odpłatności, - określenia grup pracowników, którym będzie uprawnienie przysługiwało.

Pracownicy będą upoważnieni do zakupienia ww. świadczenia w cenie niższej niż cena detaliczna oferowana przez firmę dostarczającą benefity dla pracowników. Dodatkowo wartość tego świadczenia będzie w części finansowana przez Pracodawcę, a w części opłacana przez Pracownika. Wartość świadczenia w części finansowanej przez Pracodawcę będzie stanowić przychód pracownika w ramach stosunku pracy.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne określa Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949). Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia podstawy wymiaru składek nie stanowią przychody stanowiące korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania oraz przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Zgodnie z powyższym przepisem zdaniem wnioskodawcy świadczenie na rzecz pracownika w postaci opłaconej przez pracodawcę części odpłatności za kartę dającej dostęp do usług sportowo-rekreacyjnych stanowi przychód dla pracownika, który nie będzie wliczany do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Powołując się na przepisy art. 12 ust. 1 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych spółka wskazuje, że wartość dopłaty do karty dającej dostęp do usług sportowo-rekreacyjnych jaką finansuje pracodawca będzie stanowiła przychód pracownika zatrudnionego w spółce w ramach stosunku pracy. W związku z tym pracodawca jako płatnik podatku będzie doliczał wartość opłaconej przez siebie części odpłatności za kartę do wynagrodzenia pracownika za dany miesiąc i od łącznej kwoty przychodu obliczy i pobierze zaliczkę na podatek dochodowy.

Dodatkowo według stanowiska ZUS Oddział w Gdańsku z decyzji nr 105 z dnia 26 maja 2011 r. znak DI/100000/451/276/2011 wynika, że "jeżeli korzyści te uzyskiwane są przez pracownika w ramach stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, a pracownicy ponoszą za nie częściową odpłatność i stosowny zapis o takim uprawnieniu znajduje się w ww. przepisach płacowych, to korzystają one z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie powyżej przywołanego przepisu". Podobne wnioski wynikają z decyzji ZUS Oddział w Gdańsku o nr 74 z dnia 27 kwietnia 2011 r. znak DI/100000/451/205/2011, w której to ZUS wyjaśnia, że: "jeżeli wartość świadczenia (...) stanowi przychód uzyskiwany przez pracownika w ramach stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, a pracownicy ponoszą za niego częściową odpłatność (choćby symboliczną) to zostanie on wyłączony z podstawy wymiaru składek na podstawie powołanego wyżej przepisu". ZUS Oddział w Gdańsku wyraził również swoje stanowisko w decyzji nr 57 z dnia 26 lutego 2014 r. znak DI/100000/43/76/2014, że: "częściowa odpłatność polega (...) na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towarów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik zobowiązany byłby w przypadku osobistego (w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr". W tej samej decyzji jak wyżej, jak również w decyzji nr 207 dnia 20 czerwca 2017 r. znak DI/100000/43/581/2017 ZUS Oddział w Gdańsku wskazuje, że "wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia usługi, a ponoszoną przez pracownika odpłatnością. Jest to równoznaczne z brakiem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od ww. wartości".

Reasumując wnioskodawca stoi na stanowisku, że jako płatnik składek na ubezpieczenia społeczne nie będzie zobowiązany do odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne od przychodu, który pracownik uzyska w związku z dofinansowaniem przez pracodawcę części odpłatności za kartę dającą dostęp do usług sportowo-rekreacyjnych.

W dniu 11 marca 2020r. Zakład wezwał Przedsiębiorcę do uzupełnienia opisu zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku złożonym w dniu 10 marca 2020r. poprzez jednoznaczne wskazanie, czy w regulaminie wynagradzania będzie wprowadzony zapis o współfinansowaniu świadczenia na rzecz pracowników w postaci karty dostępu do usług sportowo-rekreacyjnych przez pracodawcę i pracowników.

W dniu 24.03.2020r. Przedsiębiorca złożył odpowiedź z dnia 17.03.2020r. na wezwanie Zakładu, w której wskazał, że w regulaminie wynagradzania będzie wprowadzony zapis o współfinansowaniu świadczenia na rzecz pracowników w postaci karty dostępu do usług sportowo-rekreacyjnych przez pracodawcę i pracowników.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład zważył, co następuje:

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949).

Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy oraz § 1 wskazanego rozporządzenia, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Zaznaczyć należy również, że w myśl art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w ściśle zakreślonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz źródła takiego przychodu nie mieści się w powyższym zakresie. W konsekwencji, Zakład dokonał interpretacji przepisów dotyczących ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne opierając się na zawartym w treści wniosku wskazaniu Spółki w powyższej kwestii, iż wartość świadczenia w części finansowanej przez Pracodawcę będzie stanowić przychód pracownika w ramach stosunku.

Katalog przychodów wyłączonych z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, określony we wskazanym rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zawiera w § 2 ust. 1 pkt 26 zapis, iż podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Konstrukcja powyższego przepisu wskazuje, że jeżeli świadczenia (korzyści) uzyskiwane przez pracownika z tytułu stosunku pracy i stanowiące jego przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynikają z przepisów układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, regulujących uprawnienie do ich zakupu po cenach niższych niż detaliczne (częściową odpłatność pracownika) to korzystają one z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Korzyść uzyskiwana przez pracownika musi przy tym przybrać formę niepieniężną formę zakupu po cenach niższych niż detaliczne artykułu lub usługi.

W świetle przytoczonego przepisu, składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową ich odpłatnością. Częściowa ich odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu artykułów, przedmiotów lub usług.

Z treści wniosku wynika, iż Przedsiębiorca panuje wprowadzenie zmian zapisów w regulaminie wynagradzania, aby umożliwić pracownikom nabycie świadczenia w postaci karty dającej dostęp do usług sportowo-rekreacyjnych. W odpowiedzi na wezwanie złożonej w dniu 24.03.2020r. Przedsiębiorca wyraźnie wskazał, że w regulaminie wynagradzania będzie zapis traktujący o współfinansowaniu świadczenia na rzecz pracowników w postaci karty dostępu do usług sportowo-rekreacyjnych przez pracodawcę i pracowników.

Uwzględniając powyższe, tj. biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego (przedstawionego we wniosku i w treści odpowiedzi na wezwanie) oraz obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że różnica w wartości benefitu w postaci karty dostępu do usług sportowo-rekreacyjnych, która będzie opłacana przez Przedsiębiorcę pracownikom na mocy wskazanego powyżej § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, nie będzie podlegać uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Mając powyższe na uwadze, stanowisko przedstawione przez Przedsiębiorcę uznać należy za prawidłowe.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Przedsiębiorcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.

Wydana decyzja wiąże Zakład wyłącznie w sprawie Przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla Przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we (...).

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZU5, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.