WPI/200000/43/160/2019 - Ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników oddelegowanych w sytuacji zapewnienia nieodpłatnie przewozu.

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r. poz. 646 z późn. zm.) oraz w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r., o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1778 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 11 lutego 2019 r. przez Przedsiębiorcę (...) w sprawie ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników oddelegowanych w sytuacji zapewnienia nieodpłatnie przewozu.

W dniu 11 lutego 2014 do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek Przedsiębiorcy (...) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów.

Wnioskodawca - w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczy m.in. usługi w zakresie wykonywania instalacji elektrycznych urządzeń i sprzętu gospodarstwa domowego, instalacji elektrycznych we wszelkiego rodzaju budynkach i budowlach, w tym instalacji dla elektrycznych urządzeń i sprzętu gospodarstwa domowego, instalacji alarmowych, przeciwpożarowych, przeciwwłamaniowych (tj. usługi objęte zakresem podklasy według kodu PKD 43.21.2 wykonywania instalacji elektrycznych). W ramach wskazanego powyżej przedmiotu działalności Wnioskodawca planuje świadczyć opisane powyżej usługi na rzecz kontrahentów z poszczególnych Państw Członkowskich UE w tym, przede wszystkim na rzecz przedsiębiorstw zagranicznych z siedzibą na terytorium Niemiec. W celu wykonywania poszczególnych umów, których przedmiotem jest realizowanie usług opisanych powyżej, w tym na świadczenie usług zawieranych z kontrahentami zagranicznymi. Wnioskodawca zawiera umowy o pracę z osobami fizycznymi na terenie Polski i czasowo kieruje te osoby do pracy na terytorium innego Państwa Członkowskiego Unii Europejskiej, w tym na terytorium Republiki Federalnej Niemiec.

Wnioskodawca planuje również prowadzić działalność gospodarczą w zakresie usług związanych z udostępnieniem swoich pracowników oraz prowadzenia działalności agencji pracy tymczasowej (tj. usługi objęte zakresem podklas 78.30.Z oraz 78.20.Z PKD). W ramach wskazanego powyżej przedmiotu działalności. Wnioskodawca planuje świadczyć usługi użyczenia pracowników na rzecz kontrahentów) z poszczególnych Państw Członkowskich UE (głównie na terytorium Niemiec), w tym planuje on udostępniać pracowników (m m. Elektryków) do przedsiębiorstw zagranicznych zajmujących się wykonywaniem instalacji elektrycznych i pracami z nimi związanymi. W tym celu Wnioskodawca będzie zawierał umowy o pracę z osobami fizycznymi na ternie Polski i będzie czasowo kierował te osoby do pracy na terytorium Republiki Federalnej Niemiec, najczęściej na okresy kilkutygodniowe lub kilkumiesięczne.

Tym samym, zdarzenie przyszłe dotyczy sytuacji, w której pracownicy Wnioskodawcy będą przez kilka lub kilkanaście kolejnych miesięcy wykonywali pracę na terytorium Niemiec w związku z usługą świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta niemieckiego lub tez będą użyczeni na rzecz kontrahenta niemieckiego na terytorium Niemiec.

Pracownicy Wnioskodawcy wykonywać będą przy tym wskazane powyżej usługi na rzecz Wnioskodawcy poza granicami w ramach oddelegowania, a me podróży służbowej. Wnioskodawca będzie występował do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o poświadczenie dla pracowników formularzy Al na podstawie art. 12 ust. 1 lub art. 13 ust. 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 883/2004/WE w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego - w zależności od długości i harmonogramu wykonania danej usługi czy tez okresów użyczenia danego pracownika na terenie Niemiec podstawą wydania formularza będzie art. 12 ust. 1 lub art. 13 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Wobec tego, ze Wnioskodawca będzie kierował pracowników do wykonania usługi na terenie Niemiec w ramach oddelegowania (odpowiednio pracy naprzemiennej), pracownikom Wnioskodawcy me będą wypłacane jakiekolwiek odrębne kwoty diet z tytułu podróży służbowej albowiem w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym nie będą oni znajdowali się w podróży służbowej.

Wypłacane oddelegowanym pracownikom wynagrodzenia opisane w zdarzeniu przyszłym stanowić będzie w całości ich przychód w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także będzie każdorazowo stanowiło przychód wyższy niż przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Nadto, w związku z planowanym oddelegowaniem pracowników do wykonywania usług na rzecz kontrahenta zagranicznego. Wnioskodawca jako pracodawca zamierza zapewnić pracownikom nieodpłatnie przejazd z miejsca swojej siedziby względnie innego miejsca na ternie Polski do miejsca świadczenia pracy na ternie Niemiec Przejazdy będą wykonywane przy pomocy środka transportu należącego do Wnioskodawcy - samochodem osobowym, minibusem, kierowanego przez pracownika/pracowników Wnioskodawcy. Liczba pracowników korzystających ze środka transportu w danym przypadku będzie zmienna, w zależności od potrzeb. Wnioskodawca zamierza określić wartość nieodpłatnych przejazdów ryczałtowo, biorąc za podstawę wysokość analogicznych usług na wolnym rynku. Co do zasady Wnioskodawca zamierza przyjąć wartość przejazdu pracownika między Polską a Niemcami w wysokości 150,00 zł. Pracodawca, poza wskazanym powyżej sposobem transportu, nic wyklucza również zorganizowania przez niego dowozu pracowników autobusem dostarczonym przez podmiot zewnętrzny. W tym przypadku, wartość przejazdu pracownika będzie wyznaczała wartość danego zlecenia przewozu, przypadająca na jednego transportowanego pracownika

W związku z powyższym stanem faktycznym. Wnioskodawca powziął wątpliwość czy podstawą obliczenia składek na ubezpieczenia społeczne pracownika będzie różnica pomiędzy miesięcznym przychodem pracownika ze stosunku pracy, z uwzględnieniem zryczałtowanej wartości świadczenia niepieniężnego w postaci przewozu, a kwotami odpowiadającymi równowartości diet przysługujących z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju za każdy dzień pobytu (określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju), z tym zastrzeżeniem, że tak ustalony miesięczny przychód stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jest przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem przychodów określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Przedmiotowy przepis odsyła do art. 12 ustawy o podatku dochodowym od fizycznych, który stanowi, że za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze lub ich ekwiwalentu bez względu na źródło finansowania tych wpłat i świadczeń. W świetle tego przepisu niepieniężne świadczenie w postaci przewozu pracownika z miejsca wykonywania pracy należy traktować jako przychód pracownika.

Z uwagi na powyższe, każdorazowo podstawą służącą obliczeniu składek ubezpieczonych pracowników Wnioskodawcy powinna być łączna suma wynagrodzenia z tytułu stosunku pracy wypłaconego pracownikom w danym miesiącu kalendarzowym, jak również wartość świadczenia niepieniężnego, o którym mowa powyżej.

Następnie, Wnioskodawca ustalając wskazaną powyżej podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne dla każdego z pracowników oraz uwzględniając całość przychodu pracownika opisanego powyżej, zastosuje się do dyspozycji normy § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia składkowego, zgodnie z którym część wynagrodzenia pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców, których przychód jest wyższy od przeciętnego wynagrodzenia, odpowiadająca równowartości diety przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej poza granicami kraju, nie stanowi przychodu pracownika podlegającego zaliczeniu do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, z tym zastrzeżeniem, że lak ustalony przychód nie będzie niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ustalonego na podstawie art. 19 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Tym samym. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne będzie całkowity przychód pracownika ze stosunku pracy stanowiący sumę wynagrodzenia i świadczenia niepieniężnego w postaci przewozu pracownika o określonej ryczałtowo wartości, pomniejszony następnie o równowartość kwoty wskazanej w § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia składkowego (odpowiadającej równowartości diety za każdy dzień pobytu w państwie oddelegowania/świadczenia pracy), z zastrzeżeniem, że tak ustalony miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia.

Wnioskodawca wnosi o wydanie interpretacji w przedmiotowej sprawie.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu, udzielenie interpretacji indywidualnej następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jednocześnie, stosownie do art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje Indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne. Fundusz Pracy. Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreśla, iż ocena stanowiska Wnioskodawcy w trybie niniejszej decyzji, dokonywana jest wyłącznie pod kątem prawidłowości zaprezentowane) przez Przedsiębiorcę wykładni przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o kompletny opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) zawarty w treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Podkreślenia przy tym wymaga fakt. iż rozpoznając wniosek o wydanie interpretacji, Zakład nie prowadzi postępowania wyjaśniającego, w szczególności me przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy rozpatrywanej na podstawie złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jak zauważono wyżej, zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Zagadnienia dotyczące ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz zasady opłacania tych składek regulują przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2. art. 20 ust. 1 w zw. z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz par. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, wypadkowe, chorobowe) stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem:

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną Świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop I wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ponadto, podkreślić przy tym należy, że w myśl powołanego powyżej art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w ściśle zakreślonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wskazania źródła takiego przychodu, nie mieści się w ustawowo określonym zakresie, gdyż sprawy te w myśl przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z poźn. zm.) należą do wyłącznej kompetencji organów podatkowych. W konsekwencji, w niniejszej decyzji Zakład dokonał interpretacji przepisów sfery ubezpieczeń społecznych, opierając się na wskazaniu, że wypłacane oddelegowanym pracownikom wynagrodzenie opisane w zdarzeniu przyszłym stanowić dla pracowników Wnioskodawcy przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych ściśle uzależniają włączenie danego świadczenia do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników od zakwalifikowania go jako przychód z zawartej umowy o pracę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże, w myśl par. 2 ust. 1 pkt 16 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2016 r., podstawy wymiaru składek nie stanowi część wynagrodzenia pracowników, których przychód jest wyższy niż przeciętne wynagrodzenie, zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców, z wyłączeniem osób wymienionych w art. 18 ust. 12 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - w wysokości równowartości diety przysługujące! z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tym zastrzeżeniem, że tak ustalony miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek me może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia.

Cytowany przepis, w znowelizowanym brzmieniu ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy przychód pracownika za dany miesiąc jest wyższy niż przeciętne wynagrodzenie za pracę Zmiana treści § 2 ust. 1 pkt 16 ww. rozporządzenia polegała na pozostawieniu możliwości wyłączenia części wynagrodzenia w odniesieniu do osób. których przychód jest wyższy niż prognozowane przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy. Możliwość obniżania podstawy wymiaru składek o równowartość diet dotyczy zatem tylko tych osób które uzyskuj;} przychód wyższy niż przeciętne wynagrodzenie za pracę. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że w sytuacji gdy odliczenie od zarobków równowartości diet spowoduje obniżenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracownika poniżej tego poziomu, przychód podlegający uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, będzie można obniżyć jedynie do wysokości przeciętnej płacy tj. kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy.

Ponadto, ustalając czy § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia będzie mieć zastosowanie należy brać pod uwagę łączny przychód uzyskany przez pracownika w danym miesiącu. Należy więc uwzględnić wszystkie wypłaty, stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, dokonane lub postawione do dyspozycji ubezpieczonego od pierwszego do ostatniego dnia danego miesiąca, bez względu na okres za jaki przysługują.

Wnioskodawca wskazał, iż wartość świadczenia niepieniężnego związana z koniecznością zapewnienia pracownikom dojazdu do miejsca wykonywania pracy poza granicami kraju w ramach oddelegowania stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy W konsekwencji, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników będzie stanowił przychód pracownika ze stosunku pracy odpowiadający wysokości wynagrodzenia pracowników osiągnięty w danym miesiącu wraz z wartością świadczenia niepieniężnego w postaci przewozu pracownika i pomniejszony o równowartość diet przysługujących z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju za każdy dzień pobytu, z tym zastrzeżeniem, ze tak ustalony miesięczny przychód stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Mając na uwadze powyższe, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznał za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej złoconym w dniu 11 lutego 2019 r. przez Przedsiębiorcę (...) w sprawie ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników oddelegowanych.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania decyzji.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od mniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.