WPI/200000/43/1296/2017 - Możliwość meuwzgię?niema w po?stawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne pracowników, wartości świadczenia w postaci Pakietu Medycznego w części dotyczącej „Pozostałych fakultatywnych usług medycznych" z wyłączeniem świadczeń opieki medycznej z zakresu medycyny pracy i BHP - w części finansowanej przez Wnioskodawcę .

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1829 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1778 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 8 listopada 2017 r. przez przedsiębiorcę (...)

W dniu 8 listopada 2017 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wpłynął wniosek przedsiębiorcy (...) a wydanie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w przedmiocie ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 listopada 2017 r. (wpływ do ZUS w dniu 22 listopada 2017 r.).

Wnioskodawca opisując zdarzenie przyszłe wskazał, iż zamierza zakupić pakiety medyczne dla pracowników, uprawniające ich do korzystania z opieki lekarskiej. Spółka rozważa dwie opcje:

Pracownicy będą uprawnieni do nabycia od Wnioskodawcy za symboliczną cenę pakietów medycznych na mocy obowiązującego u Wnioskodawcy regulaminu wynagradzania i na warunkach w nim określonych.

Mając na uwadze wewnętrzny regulamin wynagrodzeń, w którym odpowiednie zapisy świadczą, że Pracodawca może finansować dodatkowe świadczenia medyczne oraz § 2 ust. 1p. 26 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityk Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 1998 r. Nr 161, poz. 1106 z późniejszym zmianami) zakładający, że podstawy wymiaru składek nie stanowią "korzyści materialne wynikające z (...) regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług (...)" Wnioskodawca uważa, że różnicę, którą opłaca za pracownika wprawdzie jest przychodem podatkowym, ale wolnym od składki społecznej i zdrowotnej. Składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne nie powinny bowiem być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z regulaminu wynagradzania, udostępnioną przez pracodawcę za częściową odpłatnością.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy przedstawiona interpretacja przepisów jest prawidłowa.

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie wskazując co następuje;

Mając na uwadze wewnętrzny regulamin wynagrodzeń, w którym odpowiednie zapisy świadczą, że Pracodawca może finansować dodatkowe świadczenia medyczne oraz § 2 ust. 1p. 26 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 1998 r. Nr 1 61 poz. 1106 z późniejszym zmianami) zakładający, że podstawy wymiaru składek nie stanowią "korzyści materialne wynikające z (...) regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług - Wnioskodawca uważa, że różnicę, którą opłaca za pracownika wprawdzie jest przychodem podatkowym, ale wolnym od składki społecznej I zdrowotnej. Składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne nie powinny bowiem być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z regulaminu wynagradzania, udostępnioną przez pracodawcę za częściową odpłatnością.

Pismem złożonym w dniu 20 listopada 2017 r., będącym odpowiedzią na wezwania z dnia 10 listopada 2017 r. o uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji, Wnioskodawca wyjaśnił, że złożony w dniu 8 listopada 2017 r. wniosek o wydanie interpretacji dotyczy dwóch stanów faktycznych tj.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że ponieważ pierwotnie spółka wniosła opłatę za wydanie interpretacji dotyczącej jednego stanu faktycznego wobec tego w dniu dzisiejszym została wniesiona dodatkowa opłata za drugi stan faktyczny (potwierdzenie w załączeniu).

Dalej Spółka przedstawiła stanowisko odnośnie pierwszego stanu faktycznego: Wnioskodawca wskazał, że cena za pakiet medyczny będzie wyróżniała opłaty za medycynę pracy oraz pozostałe fakultatywne usługi medyczne. Oczywiście medycyna pracy nie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy bowiem do ich sfinansowania zobowiązują pracodawcę przepisy prawa pracy. Wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy (art. 229 § 6 Kodeksu pracy). Ponadto pracodawca ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Spółka wskazuje, że wartość tego rodzaju świadczeń otrzymanych przez pracownika od pracodawcy nie stanowi jego przychodu podatkowego, gdyż wynikają one z obowiązków pracodawców. Nie są one wówczas oskładkowane.

Przychodem pracownika są jedynie fakultatywne usługi medyczne. W tym wypadku mając na uwadze wewnętrzny regulamin wynagrodzeń, w którym odpowiednie zapisy będą świadczyć, że Pracodawca może finansować dodatkowe świadczenia medyczne oraz § 2 ust. 1p. 26 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 1998 r. Nr 161, poz. 1106 z późniejszym zmianami) zakładający, że podstawy wymiaru składek nie stanowią "korzyści materialne wynikające z (...) regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług (...)". Pracownicy będą uprawnieni do nabycia od Wnioskodawcy za symboliczną cenę pakietów medycznych (tj. 1 zł) na mocy obowiązującego u Wnioskodawcy regulaminu wynagradzania i na warunkach w nim określonych.

Wnioskodawca uważa, że różnica, którą opłaca za pracownika za fakultatywne pakiety medyczne wprawdzie jest przychodem podatkowym, ale wolnym od składki społecznej i zdrowotnej. Składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne nie powinny bowiem być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z regulaminu wynagradzania, udostępnioną przez pracodawcę za częściową odpłatnością.

Z kolei odnosząc się do drugiego stanu faktycznego Spółka informuje, co następuje; Wnioskodawca planuje zakupić pakiety medyczne bez medycyny pracy. Pracownicy na mocy regulaminu wynagradzania będą uprawni do ich nabycia w cenie niższej od rynkowej Różnica w cenie pakietu a odpłatnością będzie stanowiła przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowy. Biorąc pod uwagę § 2 ust. 1p. 26 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 1998 r. Nr 161, poz. 1106 z późniejszym zmianami) zakładający, że podstawy wymiaru składek nie stanowią "korzyści materialne wynikające z (...) regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług (...)" Wobec tego wartość opłaconego przez pracodawcę fakultatywnego pakietu medycznego będzie opodatkowana bowiem stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy jednakże nie będzie oskładkowana.

Wnioskodawca zwrócił się o zajęcie stanowiska w przedstawionych dwóch stanach faktycznych.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jednocześnie stosownie do art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreśla, iż ocena stanowiska Wnioskodawcy w trybie niniejszej decyzji, dokonywana jest wyłącznie pod kątem prawidłowości zaprezentowanej przez Przedsiębiorcę wykładni przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o kompletny opis zdarzenia przyszłego zawarty w treści wniosku o wydanie pisemnej interpretacji. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż rozpoznając wniosek o wydanie pisemnej interpretacji Zakład nie prowadzi postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy rozpatrywanej na podstawie złożonego wniosku o wydanie pisemnej interpretacji, jak zauważono wyżej, zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego. Zakład Ubezpieczeń Społecznych - na gruncie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej - zobligowany jest jedynie do oceny przedstawionego przez przedsiębiorcę stanowiska oraz dokonanej przez przedsiębiorcę oceny przepisów prawa, z których wynika obowiązek świadczenia składek na ubezpieczenia społeczne mających zastosowanie na tle zaistniałego zdarzenia przyszłego tak, by umożliwić przedsiębiorcy prawidłowe wypełnianie spoczywających na nim obowiązków nałożonych prawnie w tym zakresie. Zagadnienia dotyczące ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1949).

Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2, art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe) pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Wskazać należy przy tym, że w myśl powołanego powyżej art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w ściśle określonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wskazania źródła takiego przychodu, nie mieści się w ustawowo wskazanym zakresie, gdyż sprawy te w myśl przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) należą do wyłącznej kompetencji organów podatkowych. W konsekwencji, w niniejszej decyzji Zakład dokonał interpretacji przepisów sfery ubezpieczeń społecznych, opierając się na wskazaniu Wnioskodawcy, że opisane świadczenie, stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Natomiast, za przychody ze stosunku pracy, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Katalog przychodów niestanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty w § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia. Zgodnie z pkt 26 cytowanego przepisu, podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Uwzględniając powyższe, jeżeli korzyści te uzyskiwane są przez pracownika w ramach stosunku pracy stanowią przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a pracownicy ponoszą za nie częściową odpłatność i stosowny zapis o takim uprawnieniu znajduje się w przepisach wewnątrzzakładowych, to korzystają one z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie powołanego powyżej przepisu. Częściowa odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towarów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik byłby zobowiązany w przypadku osobistego (uzyskanego w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr.

W praktyce oznacza to, że wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia usługi obejmującej profilaktykę zdrowotną i nieobowiązkowe świadczenia dla pracownika, w szczególności dostęp do podstawowych i specjalistycznych badań i konsultacji lekarskich, rehabilitacji, wizyt domowych, szczepień przeciwko grypie, a ponoszoną przez pracownika odpłatnością. Jest to równoznaczne z brakiem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od wartości ww. świadczenia.

Dodatkowo stosownie do art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1938) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Tym samym wyłączenie przewidziane w § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, znajdzie również zastosowanie do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Zatem, w sytuacji przedstawionej w złożonym w dniu 8 listopada 2017 r. wniosku, uzupełnionym pismem złożonym 20 listopada 2017 r. przez przedsiębiorcę - odnosząc się do zdarzenia przyszłego opisanego w pkt 1 stwierdzić należy, że: gdy prawo do korzystania, po cenie niższej niż detaliczna znajdzie zastosowanie jedynie do części usług medycznych zakupionego Pakietu medycznego, które będą obejmowały profilaktykę zdrowotną oraz dodatkowe nieobowiązkowe świadczenia dla pracownika, w szczególności dostęp do podstawowych i specjalistycznych badań i konsultacji lekarskich, wizyt domowych, szczepień przeciwko grypie, przy czym zasady współfinansowania ww. usług będą wynikały z treści obowiązującego u Wnioskodawcy regulaminu wynagradzania, a wartość tego świadczenia w części finansowanej przez pracodawcę będzie stanowiła przychód pracownika ze stosunku pracy.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że świadczenia związane z opieką medyczną z zakresu medycyny pracy i BHP w tym m.in. wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie pracowników wynikają z przepisów Kodeksu pracy, stanowią obowiązek pracodawcy, a zatem ich koszt w całości finansuje pracodawca. W konsekwencji wartość tego rodzaju świadczeń otrzymanych przez pracownika od pracodawcy nie stanowi przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy, a tym samym nie korzysta z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie powołanego wyżej § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oznaczonego nr 1 oraz obowiązujące przepisy prawne Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznał za prawidłowe stanowisko przedstawione w ww. wniosku, w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe) i ubezpieczenie zdrowotne wartości świadczenia w postaci Pakietu Medycznego w części dotyczącej "Pozostałych fakultatywnych usług medycznych" z wyłączeniem świadczeń opieki medycznej z zakresu medycyny pracy i BHP - w części finansowanej przez Wnioskodawcę - odnosząc się do zdarzenia przyszłego opisanego w pkt 2 stwierdzić należy, że;

gdy prawo do korzystania, po cenie niższej niż detaliczna, z Pakietu medycznego bez medycyny pracy oraz zasady jego współfinansowania będą wynikały z treści obowiązującego u Wnioskodawcy regulaminu wynagradzania, a wartość tego świadczenia w części finansowanej przez pracodawcę jest przychodem pracownika ze stosunku pracy, to kwota ta nie będzie podlegać uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe) oraz ubezpieczenie zdrowotne.

Mające na uwadze opis zdarzenia przyszłego oznaczonego nr 2 oraz obowiązujące przepisy prawne powołane powyżej, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznał za prawidłowe stanowisko przedstawione ww. wniosku, w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe) i ubezpieczenie zdrowotne wartości świadczenia w postaci Pakietu medycznego bez medycyny pracy - w części finansowanej przez Wnioskodawcę.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania decyzji.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchybienia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r., o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.