WPI/200000/43/1076/2015 - Nieuwzględnienie w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych rekompensaty wypłaconej pracownikowi z tytułu rozwiązania stosunku pracy.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 584 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 121 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 21 września 2015 r. przez przedsiębiorcę (...) w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wypłaconej pracownikowi rekompensaty z tytułu rozwiązania stosunku pracy.

W dniu 21 września 2015 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek spółki (...) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w przedmiocie ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Wnioskodawca we wniosku z dnia 14 września 2015 r. przedstawił opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca planuje rozwiązać z pracownikiem umowę o pracę. Na mocy podpisanego porozumienia pomiędzy spółką a pracownikiem w sprawie rozwiązania umowy o pracę, spółka zobowiązała się do wypłacania rekompensaty z tytułu rozwiązania stosunku pracy.

Wnioskodawca w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego powziął wątpliwość:

Czy rekompensata, która zostanie przez spółkę wypłacona pracownikowi na mocy porozumienia w sprawie rozwiązania stosunku pracy, powoduje dla niego lub spółki obowiązek zapłaty składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenia zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, a w konsekwencji obowiązek odprowadzania składek przez wnioskodawcę jako płatnika?

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie:

Zdaniem wnioskodawcy otrzymana od spółki wypłata stanowiąca rekompensatę z tytułu rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia zawartego z pracownikiem w świetle obowiązujących przepisów, nie powoduje powstania obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o sus, pracodawca jest płatnikiem, czyli podmiotem zobowiązanym do obliczenia, pobrania i odprowadzenia na rachunek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe), których podstawa obliczenia jest wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę wypłacane przez pracodawcę.

Wnioskodawca powołał art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o finansowaniu opieki zdrowotnej ze środków publicznych (tekst. Jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm., dalej: ustawa o finansowaniu opieki zdrowotnej), pracodawca jest również płatnikiem składek na ubezpieczenie zdrowotne, należne od wynagrodzenia pracowników. Oznacza to, ze wnioskodawca, jako pracodawca, jest co do zasady zobowiązany do dopełnienia obowiązków związanych z uregulowaniem składek na ubezpieczenia społeczne i składek na ubezpieczenie zdrowotne należnych od wynagrodzeń pracowników.

Wnioskodawca stwierdził, że zgodnie z art. 18 ust. 1 oraz art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy o SUS oraz § 1 Rozporządzenia ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106, z późn. zm., dalej: Rozporządzenie MPiPS), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 316 z późn. zm., dalej ustawa o PIT) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

W ocenie wnioskodawcy jednocześnie art. 104 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 674 z późn. zm., dalej: ustawa o promocji zatrudnienia); stanowi ze składki na Fundusz Pracy ustalone są od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Zdaniem wnioskodawcy analogiczny zapis w zakresie składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zawiera art. 29 ust. 1 ustawy o ochronie roszczeń.

Wnioskodawca wskazał, że zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia zdrowotne reguluje z kolei art. 81 ust. 1 i ust. 6 ustawy o finansowaniu opieki zdrowotnej. Wnioskodawca stwierdził, że zgodnie z tymi przepisami, do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, przy czym tak obliczoną podstawę obniża się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, potrąconych przez płatników ze środków ubezpieczonego.

Wnioskodawca wskazał, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy w rozumieniu ustawy o PIT uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze oraz ich ekwiwalenty bez względu na źródło finasowania tych wpłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń częściowo odpłatnych.

Wnioskodawca wskazał, że jednocześnie katalog przychodów niestanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty we wskazanym Rozporządzeniu MPiPS. Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia MPiPS - podstawmy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.

Zdaniem wnioskodawcy bezpośredni związek pomiędzy wypłata świadczenia, a rozwiązaniem stosunku pracy stanowi konieczny warunek wyłączenia rekompensaty z podstawy wymiaru składek. Spółka wskazuje, iż taki związek zachodzi w przytoczonym zdarzeniu przyszłym.

Wnioskodawca stwierdził, że z uwagi na pełnioną przez pracownika funkcję w ramach stosunku pracy - fakt zakończenia współpracy w ramach tego stosunku wymaga wypłaty na jego rzecz odpowiedniej rekompensaty z tego tytułu. Zdaniem wnioskodawcy kwota rekompensaty ma bezpośredni i nierozerwalny związek z rozwiązaniem stosunku pracy i roszczenie o jej wypłatę nie może powstać na innej podstawie. W ocenie wnioskodawcy oznacza, to że w sytuacji, w której stosunek pracy nie zostałby rozwiązany - prawa o do tego świadczenia nie przysługiwałoby.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż wyłączeniu z podstawy wymiaru składek podlegają zarówno świadczenia przysługujące na podstawie przepisów prawa pracy, jak i inne odprawy, odszkodowania, rekompensaty wypłacone pracownikowi z tego tytułu, ustalone między pracodawcą a organizacjami związkowymi, te które wynikają z układów zbiorowych pracy oraz ustalone na podstawie umowy z konkretnym pracownikiem. Wnioskodawca podkreślił, ze rekompensata zostanie wypłacona pracownikowi na mocy umowy zawartej z nim, co kwalifikuje ją do katalogu wymienionego przez Ustawodawcę.

Reasumując wnioskodawca stoi na stanowisku, iż rekompensata, którą wnioskodawca zamierza wypłacić, nie powinna zostać uwzględniona w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz konsekwentnie na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Wnioskodawca powołał w swoim stanowisku decyzje ZUS:

* Decyzja Oddziału ZUS w Lublinie nr 430/2013 z dnia 5 kwietnia 2013 r.,

* Decyzja Oddziału ZUS w Lublinie, nr 1621/2013 z dnia 30 grudnia 2013 r.

* Decyzja Oddziału ZUS w Gdańsku nr 11 z dnia 7 stycznia 2013 11,

* Decyzja Oddziału ZUS w Gdańsku nr 294 z dnia 24 lipca 2013 11

w których ZUS potwierdził stanowisko przedsiębiorcy w przedmiocie braku obowiązku odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne i składki na ubezpieczenia zdrowotne od rekompensaty wypłacanej pracownikom za rozwiązanie stosunku pracy.

Wnioskodawca podsumował, iż mając powyższe na uwadze, wnosi o potwierdzenie stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku.

W dniu 28 września 2015 r. Oddział wezwał wnioskodawcę o wskazanie, czy rekompensata z tytułu rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

W dniu 14 października 2015 r. wnioskodawca złożył odpowiedź na wezwanie, w której stwierdził, że rekompensata przysługująca pracownikowi z tytułu rozwiązania umowy o pracę na podstawie podpisanego porozumienia pomiędzy spółką a pracownikiem w sprawie rozwiązania umowy o pracę stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rozumieniu wnioskodawcy rekompensata wypłacona pracownikowi przez spółkę na podstawie pozasądowego porozumienia stron nie jest odszkodowaniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 i 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie korzysta ze zwolnienia z podatku.

Wnioskodawca wskazał, że system ubezpieczeń społecznych określa własne zasady wyłączeń o obciążenie składkami niezależnie od ustawy o podatku od osób fizycznych. W związku z tym mimo, ze wypłacane pracownikowi przez pracodawcę odprawy, odszkodowania lub rekompensaty mogą być przychodami ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów podatkowych to nie oznacza to, ze od wypłaconej pracownikowi odprawy, odszkodowania lub rekompensaty są należne składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Zdaniem wnioskodawcy rekompensata z tytułu rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy kwalifikuje się do katalogu przychodów niestanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, co zostało już przez spółkę przedstawione we wniosku.

Wnioskodawca podkreślił w odpowiedzi na wezwanie, że podtrzymuje swoje stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca podsumował odpowiedź na wezwanie stwierdzeniem, że przedstawił we wniosku pełny opis istotnych okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego, jak też wyczerpujące uzasadnienie swojego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia prawnej zdarzenia przyszłego (w tym rozbudowaną argumentację prawną).Wnioskodawca zwrócił się z prośbą do Oddziału o rozpatrzenie wniosku i udzielenie odpowiedzi na zadane pytanie.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ustępu 5 powołanego powyżej artykułu w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., udzielenie interpretacji dotyczącej ustalania podstawy wymiaru składek następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2, art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wpłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 581 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10 cyt. ustawy.

Zgodnie z art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 149 z późn. zm.) obowiązkowe składki na Fundusz Pracy ustalone od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca, co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę, w przypadku osób, o których mowa w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, co najmniej wynagrodzenie, o którym mowa w tym przepisie, opłacają: pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne za osoby pozostające w stosunku pracy lub stosunku służbowym (...).

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 272 z późn. zm.) składkę na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych ustala się od wypłat stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Jednocześnie z brzmienia art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika ograniczenie w tematyce, w której Zakład jest zobowiązany wypowiedzieć się za pośrednictwem pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, uniemożliwiające potwierdzenie w tym trybie przez organ wskazanych przez Wnioskodawcę informacji dotyczących kwalifikacji i ustalania wysokości przychodu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uwzględniając powyższe, Zakład dokonał interpretacji przepisów ubezpieczeniowych opierając się na zawartej w piśmie z dnia 5 października 2015 r. - stanowiącym uzupełnienie stanu faktycznego - informacji w powyższym zakresie, zgodnie z którą rekompensata przysługująca pracownikowi z tytułu rozwiązania umowy o pracę na podstawie podpisanego porozumienia pomiędzy spółką a pracownikiem w sprawie rozwiązania umowy o pracę stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Katalog przychodów nie stanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty w cytowanym powyżej rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Zgodnie z postanowieniami § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia, z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wyłączone są odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.

Powyższe wyłączenie określonych należności, jako nie stanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zostało skonstruowane w sposób ogólny, bez wskazywania konkretnych przepisów prawa pracy, przyznających określone prawo do takich świadczeń.

Jednakże, przepis § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. ma charakter szczególny, gdyż stanowi jeden z wyjątków od zasady uwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe każdego przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiąganego przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. W konsekwencji przepis ten podlega ścisłej wykładni adekwatnej do jego szczególnego charakteru prawnego.

Literalne brzmienie przepisu wskazuje, że z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne mogą być wyłączone odprawy, odszkodowania, rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy. Ustawodawca przewidział warunki dla wyłączenia z podstawy wymiaru składek świadczenia na rzecz pracownika musi mieć charakter pieniężny bez względu na nazwę odprawa, odszkodowanie, rekompensata i pozostawać w bezpośrednim i nierozerwalnym związku z wygaśnięciem lub rozwiązaniem stosunku pracy. Jedyną przyczyną wypłaty tego świadczenia na rzecz pracownika powinno być ustanie zatrudnienia.

W świetle powyższego, uwzględniając przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny, własne stanowisko w sprawie oraz obowiązujące przepisy prawne, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie stanowisko Przedsiębiorcy w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz FPiFGŚP rekompensaty, który pracownik otrzyma na podstawie porozumienia z pracodawcą w związku z rozwiązaniem umowy o pracę za porozumieniem stron, uznał za prawidłowe.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego w(...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.