W.ZP-025/103/91 - (bez tytułu).

w sprawie interpretacji art. 10 ust. 4 dekretu Prezydenta RP z dnia 25 listopada 1936 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 88, poz. 613 i z 1947 r. Nr 52, poz. 272) zajął stanowisko, (zgodnie z art. 19 ust. 2 pkt 7) ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U. Nr 29, poz. 155; z 1990 r. Nr 51, poz. 297; Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504) - wszystkie kościoły i związki wyznaniowe mają niczym nie ograniczone prawo do nabywania, posiadania i zbywania majątku ruchomego i nieruchomego oraz zarządzania nim.

Przepis ten ma zastosowanie także w odniesieniu do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego pomimo, iż Kościół ten ma ustawowo uregulowaną sytuację prawną, a to z mocy art. 18 ust. 2 cytowanej ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, który nadaje temu przepisowi pierwszeństwo przed odrębnymi regulacjami prawnymi nie przewidującymi określonych w nim uprawnień.

Jakiekolwiek zatem uzależnianie ważności rozporządzenia mieniem Kościoła od uprzedniej zgody organu administracji pozbawione jest obecnie podstawy prawnej.