W sprawie stosowania art. 138 § 2 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego

Zastosowanie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23 z późn. zm.) może mieć miejsce jedynie w przypadkach określonych w tym przepisie, a więc gdy decyzja została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie. Inne okoliczności nie pozwalają na przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Aktualne brzmienie tego przepisu zostało nadane przez ustawę z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2011 r. Nr 6, poz. 18 z późn. zm.). Zgodnie z uzasadnieniem do projektu tej ustawy proponowana nowelizacja art. 138 Kodeksu zmierzała "do ograniczenia zbyt częstego korzystania z decyzji kasacyjnych przez organy odwoławcze (art. 138 § 2). Projekt zmierza do zwiększenia skrępowania organu odwoławczego przy podejmowaniu decyzji kasacyjnej (stanowiącej przecież wyjątek od zasady merytorycznego załatwienia sprawy przez organ odwoławczy). Obecna redakcja przepisu wydaje się zbyt szeroka i w niej należy upatrywać głównej przyczyny nazbyt częstego wykorzystywania przepisu w praktyce, któremu nie jest w stanie zaradzić krytyka ze strony judykatury i doktryny. Proponowana nowelizacja zawęża możliwość podjęcia decyzji kasacyjnej w stopniu maksymalnym".

Jednocześnie, zgodnie z art. 136 k.p.a., organ odwoławczy może przeprowadzić na żądanie strony lub z urzędu dodatkowe postępowanie w celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie albo zlecić przeprowadzenie tego postępowania organowi, który wydał decyzję.

W związku z powyższym należy mieć na uwadze, że zastosowanie art. 138 § 2 k.p.a. powinno mieć miejsce jedynie w wyjątkowych i uzasadnionych sytuacjach.

Stanowisko zamieszczone na stronie internetowej GUNB w dniu 07.02.2017