USX-443/19/04 - Miejsce świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym

W odpowiedzi na Państwa Pismo z dnia 17 maja 2004 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Żarach, stosownie do art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) informuje: Art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) stanowi, że miejscem świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Zgodnie z art. 28 ust. 7 ww. ustawy w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c i d, świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi zostały faktycznie wykonane.

Na podstawie art. 28 ust. 8 ww. ustawy w przypadku, gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, przepis ust. 7 stosuje się, jeżeli towary po wykonaniu usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług, wywiezione poza terytorium kraju.

Z treści złożonego przez Państwa pisma wynika, że usługi uszlachetniania świadczą Państwo na terytorium Polski dla usługobiorców z krajów Wspólnoty Europejskiej. Usługi uszlachetniania towarów zaliczane są do usług na ruchomym majątku rzeczowym, dlatego też w przypadku, gdy usługobiorca nie poda świadczącemu usługi numeru, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane lub towary będące przedmiotem uszlachetniania nie zostaną wywiezione poza terytorium kraju przed upływem 30 dni od wykonania na nich usług, to na podstawie ww. przepisów miejscem ich świadczenia (i jednocześnie opodatkowania) jest miejsce, gdzie są faktycznie świadczone (w tym przypadku Polska). Wtedy usługodawca powinien opodatkować ww. usługi według 22 % stawki podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Odmiennie będzie w sytuacji, gdy nabywca usług poda wykonującemu te usługi numer pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski. W takiej sytuacji miejscem ich świadczenia (i jednocześnie opodatkowania) jest kraj, który nadał usługobiorcy ten numer, pod warunkiem, że towary zostaną wywiezione z Polski w ciągu 30 dni od wykonania na nich usług. Celem udokumentowania świadczonych usług podatnik wystawia fakturę zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971). Przy czym § 30 tego rozporządzenia stanowi, że w przypadku świadczenia ww. usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium innego państwa członkowskiego, faktury nie zawierają stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem, jednak faktura taka powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Podatek od ww. usługi rozliczy usługobiorca w kraju, w którym nadany został jego numer.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy przemieszczenia towarów, o których mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w przypadku, gdy na towarach mają zostać na terytorium kraju wykonane usługi na rzecz tego podatnika, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia wykonania usługi, z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie przywiezione.

Zatem po przekroczeniu ww. 30-dniowego terminu, przemieszczenie towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski należy traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W celu udokumentowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów podatnik wystawia fakturę wewnętrzną zgodnie z przepisem art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, że w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 109 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6, podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję otrzymywanych towarów zawierającą w szczególności datę ich otrzymania, dane pozwalające na identyfikację towarów oraz datę wydania towaru po wykonaniu usługi przez podatnika.