USII/423/17/2007 - Czy w przypadku sprzedaży przez spółkę z. o. o. gruntu wniesionego aportem kosztem uzyskania przychodu będzie wartość aportu gruntu wniesionego do spółki?

W dniu 22 maja 2007 r. wpłynęło do tutejszego organu pismo XXX AZ Spółka z o.o. dotyczące interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W powyższym piśmie strona przedstawia następujący stan faktyczny.

W celu podwyższenia kapitału spółki z o.o. do spółki wnoszony jest aport w postaci gruntu (nieruchomość inwestycyjna) przez udziałowca, który jest osobą fizyczną. Czy w przypadku sprzedaży przez spółkę z o.o. gruntu wniesionego aportem kosztem uzyskania przychodu będzie wartość aportu gruntu wniesionego do spółki? Wniesienie aportu w postaci gruntu w zamian za udziały jest zgodne z kodeksem spółek handlowych. Zarząd Spółki uważa, że wydanie udziałów w zamian za wkład niepieniężny stanowi szczególną formę wydatku spółki na nabycie przez nią składników majątku. Stąd wypływają konsekwencje pozwalające na ustalenie kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia składników majątku nabytych wcześniej w postaci aportu.

Wobec tego, ustalając koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży gruntu wniesionego aportem, należy brać pod uwagę uregulowanie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a i lit. c oraz art. 16c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do tych przepisów wydatki na nabycie gruntów są kosztem uzyskania przychodu w przypadku ich odpłatnego zbycia. Wobec powyższego koszt uzyskania przychodów przy sprzedaży gruntu będzie równy wartości aportu gruntu wniesionego do spółki.

W dniu 19 czerwca 2007 r. strona uzupełniła wniosek oświadczając, iż w powyższej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

W odpowiedzi na powyższe Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź - Polesie stwierdza co następuje:

W zakresie określenia kosztów uzyskania przychodów, ma zastosowanie przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), który określa istotę kosztów jako wydatków poniesionych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Obowiązujące przepisy prawne stwarzają podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże on ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz nie jest to wydatek wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy jako wyłączony z kosztu podatkowego. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 16c pkt 1 ww. ustawy amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów - zwane odpowiednio środkami trwałymi. W myśl art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się: w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni - ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Wobec powyższego, Spółka przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży gruntu winna przychód uzyskany ze sprzedaży gruntu wniesionego aportem pomniejszyć o koszt uzyskania przychodu (wydatki na nabycie gruntu), który stanowi wartość gruntu ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia aportu.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku.

Ponadto zgodnie z art. 14b § 3 przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.