USI/415-25/05 - Wycena wydatków inwestycyjnych związanych z prowadzeniem działalności na terenie Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 3 marca 2006 r. Urząd Skarbowy w Bartoszycach USI/415-25/05 Wycena wydatków inwestycyjnych związanych z prowadzeniem działalności na terenie Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Bartoszycach

POSTANAWIA

uznać, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2005 r. (wpływ do urzędu 7 grudnia 2005 r.) uzupełnionym dnia 27 grudnia 2005 r. w zakresie wyceny wydatków inwestycyjnych związanych z prowadzeniem działalności na terenie Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, jest błędne.

Wnioskiem z dnia 9 listopada 2005 r. (wpływ do urzędu 23 listopada 2005 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 grudnia 2005 r. Spółka zwróciła się o pisemną interpretację z zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

W złożonym wniosku przedstawiła następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność na terenie Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia Nr 41/2000 z dnia 28 grudnia 2000 r. i korzysta ze zwolnienia dochodu od podatku dochodowego od osób prawnych.

Warunkiem prowadzenie działalności na terenie strefy jest min. poniesienie wydatków inwestycyjnych minimum 400.000 euro w terminie do dnia 31 grudnia 2002 r. oraz 600.000 euro w terminie do dnia 31 grudnia 2005 r. Do wyceny wydatków na dzień 13 grudnia 2002 r. Spółka przyjęła średni kurs euro ogłoszony przez NBP.

Wątpliwość jednak budzi fakt wyceny określonego minimum na dzień 31 grudnia 2005 r.

Zdaniem Spółki na dzień spełnienia wymogu limitu wydatków inwestycyjnych do wyceny należy przyjąć średni kurs euro ogłoszony przez NBP.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych Dz. U. Nr 123, poz. 600 z późn. zm.) przy czym wielkość pomocy publicznej udzielonej w formie tego zezwolenia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Przepisy ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840) w art. 5 określiły zasady zwolnień podatkowych obowiązujące od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej tj. od dnia 1 maja 2004 r. dla przedsiębiorców, którzy posiadają zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r.

Stosownie do art. 5 ust. 1 wymienionej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 6, przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r. zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.

Natomiast przepisem wykonawczym do ww. ustawy dla Warmińsko Mazurskiej Strefy Ekonomicznej jest aktualnie obowiązujące rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 215, poz. 2184 z póź. zm.).

W myśl § 3 ust. 1 wymienionego rozporządzenia, pomoc regionalna udzielona przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi pomoc regionalną z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej w dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 6-8.

Zgodnie z § 9 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia:

* wg ust. 3 - do dyskontowania wydatków poniesionych w okresie od 1 lutego 1998 r. do dnia 31 sierpnia 2004 r. stosuje się średniomiesięczne stopy sześciomiesięcznego kredytu udzielonego na warszawskim rynku międzybankowym (WIBOR), notowane w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca poniósł wydatek lub otrzymał pomoc.

* wg ust. 4 - do dyskontowania otrzymanej pomocy i wydatków poniesionych w okresie od dnia 1 września 2004 r. do ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym opublikowano w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich stopę referencyjną dla Rzeczypospolitej Polskiej, stosuje się średniomiesięczną stopę w wysokości 9,46%

* wg ust. 5 do dyskontowania otrzymanej pomocy i wydatków poniesionych od pierwszego dnia miesiąca, w którym opublikowano w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich stopę referencyjną dla Rzeczypospolitej Polskiej, stosuje się tę stopę.

Jak z powyższego wynika, Spółka przy ustaleniu wielkości pomocy publicznej ma obowiązek zdyskontować koszty inwestycji, zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami tj. § 9 ww. rozporządzenia.

W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.

POUCZENIE

Postanowienie dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Postanowienie niniejsze nie jest wiążące dla wnioskodawcy natomiast wiąże Naczelnika Urzędu Skarbowego w Bartoszycach oraz Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Olsztynie - do czasu zmiany lub uchylenia.

Interpretacja traci moc w chwili zmiany stanu prawnego będącego przedmiotem rozstrzygnięcia.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Bartoszycach w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

Zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 ustawy - Ordynacja podatkowa zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

Wniesienie zażalenia wymaga uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 5,00 zł od zażalenia i 0,50 zł od każdego załącznika - art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) i art. 9 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960 z późn. zm.).

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl