US.I.415/7/06 - Zakup dodatkowego wyposażenia pojazdu oddanego do użytkowania.

W dniu 09.03.2006 r. wpłynął do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Poddębicach wniosek podatnika o interpretację przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w przedmiocie, czy zakup dodatkowego wyposażenia pojazdu oddanego do użytkowania przez zleceniodawcę - osobie prowadzącej działalność gospodarczą - może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu tej osoby.

Z przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego wynika, iż w roku 2006 ma rozpocząć działalność gospodarczą polegającą na przewożeniu towarów pojazdami będącymi własnością zleceniodawcy. Działalność ta będzie wykonywana w państwach będących członkami Unii Europejskiej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnik chce zakupić dodatkowe wyposażenie do powierzonego przez zleceniodawcę samochodu w postaci lodówki, drabiny służącej do wejścia na naczepę, nawigacji GPS, CB-radia oraz innych przedmiotów. Zdaniem podatnika wszelkie zakupy środków trwałych oraz środków wyposażenia mogą być zakupywane i amortyzowane.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Poddębicach mając na uwadze opisany stan faktyczny informuje, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (...).

Na zasadzie art. 22 ust. 8 cytowanej ustawy kosztem uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o z uwzględnieniem art. 23.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty związane z uzyskiwaniem przychodów za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy. Jednakże aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi istnieć związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Na zasadzie art. 22a ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy amortyzacji podlegają również z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych". Przepisy podatkowe nie definiują, co należy rozumieć pod pojęciem inwestycji w obcych środkach. W myśl art. 22g ust. 7 ww. ustawy stwierdzono jedynie, że wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych ustala się stosując odpowiednio art. 22g ust. 3-5, określający pojęcie ceny nabycia i kosztu wytworzenia dla potrzeb ustalenia wartości początkowej środków trwałych. Wobec powyższego - przy uwzględnieniu faktu, że inwestycją w obcym środku trwałym nie są budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, które stanowią odrębną grupę środków trwałych - uznać należy, iż inwestycją w obcych środkach trwałych są działania podatnika odnoszące się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji. Zgodnie z art. 22d cytowanej ustawy podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o którym mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500,00 zł; wydatki na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Ponadto w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 powyższej ustawy, aby poniesione wydatki mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie mogą być one podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Reasumując powołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, poniesione wydatki w związku z zakupem wymienionych przedmiotów, których wartość nie przekroczy 3.500,00 zł, podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, o ile wykaże istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy osiąganymi przychodami a poniesionymi wydatkami oraz gdy wydatki te nie zostały mu zwrócone w jakiejkolwiek formie.