US I/1-415/7b/2006 - Odpisy amortyzacyjne od środków trwałych a koszty uzyskania przychodów

Pytanie podatnika

Czy dokonywane odpisy amortyzacyjne od środków trwałych będą stanowiły koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Na podstawie art. 216, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Piotrkowie Tryb. uznaje stanowisko w indywidualnej sprawie przedstawione przez podatnika we wniosku złożonym 13.03.2006 r. według którego dokonywane odpisy amortyzacyjne od środków trwałych będą stanowiły koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za prawidłowe.

Przepis art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, iż stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl art. 14a § 4 powołanej ustawy - Ordynacja podatkowa udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

W dniu 13.03.2006 r. podatnik złożył do tut. organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie przedstawiając następujący stan faktyczny.

We wniosku podatnik podał, iż obecnie prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jako formę ewidencji księgowej prowadzi księgi rachunkowe. W najbliższej przyszłości podatnik zamierza zlikwidować działalność gospodarczą. Na dzień likwidacji działalności gospodarczej zostanie sporządzony remanent likwidacyjny, którym zostaną objęte środki trwałe, wyposażenie, towary handlowe i materiały. Składniki majątku objęte remanentem zostaną wniesione w formie aportu do istniejącej spółki jawnej.

W związku z powyższym podatnik zwrócił się z prośbą o potwierdzenie, że przedstawione stanowisko w niżej wymienionych sprawach jest prawidłowe.

1. Wartość początkowa środków trwałych w księgach spółki jawnej zostanie ustalona przez wspólników na dzień wniesienia wkładu w wielkości nie wyższej od ich wartości rynkowej zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176, ze zm.)

2. Stawki amortyzacyjne od wniesionych środków trwałych zostaną ustalone w sposób indywidualny zgodnie z art. 22j ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

3. Dokonywane odpisy amortyzacyjne będą kosztami uzyskania przychodu w rozumieniu cytowanej ustawy.

4.W przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych opodatkowaniu podlegać będzie różnica pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi jako wartość początkowa wkładu (wykazana w ewidencji spółki jawnej) uwzględniająca dokonane odpisy amortyzacyjne.

5. Spółka jawna powstała w tym roku, będzie prowadzić ewidencję księgową w formie książki przychodów i rozchodów.

Niniejszym postanowieniem tut. organ rozpatruje wniosek podatnika o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej zapytania czy dokonywane odpisy amortyzacyjne będą kosztami uzyskania przychodu.

W pozostałym zakresie tut. organ zajmie stanowisko odrębnymi postanowieniami.

Stanowisko tut. organu jest następujące.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o z uwzględnieniem art. 23.

W art. 23 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zostały wymienione jako nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od środków trwałych wniesionych do spółki w formie wkładu.

W myśl art. 22a ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 4 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy kosztami uzyskania przychodu są odpisy amortyzacyjne dokonywane od środków trwałych, które stanowią własność lub współwłasność podatnika.

Stanowisko podatnika, wg którego dokonywane odpisy amortyzacyjne od środków trwałych będą stanowiły koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tut. organ uznaje za prawidłowe.

W myśl art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy. Jednocześnie tut. organ informuje, że przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia.

Interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego jest wiążąca do czasu zmiany przepisów prawa, które były przedmiotem interpretacji.