US 1439/ZV/P/Pr/24/2006 - Miejsce świadczenia usług udziału w targach, organizacji pokazów, reklamy w mediach, materiałów reklamowo-promocyjnych

Pytanie podatnika

Podatnik jest nabywcą i dystrybutorem sprzętu sportowego produkowanego przez włoską firmę - podatnika VAT UE. Jakie jest miejsce świadczenia usług udziału w targach, organizacji pokazów, reklamy w mediach, materiałów reklamowo-promocyjnych

Postanowienie

Na podstawie art. 14a § 1 i art. 216 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku

Naczelnik Urzędu Skarbowego

- uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

Uzasadnienie

Dnia 10 marca 2006 r. wpłynął do tutejszego Urzędu wniosek Strony o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik jest nabywcą i dystrybutorem sprzętu sportowego wyprodukowanego przez włoską firmę - podatnika podatku od wartości dodanej. Włoska firma zobowiązała się pokryć część kosztów poniesionych przez firmę polską na promocję i reklamę jej wyrobów na rynku polskim. Dotyczy to udziału w targach sprzętu sportowego, organizacji pokazów i imprez promocyjnych, reklamy w mediach i na obiektach sportowych, materiałów reklamowo-promocyjnych itp. Rozliczenie nastąpi na podstawie wystawionej przez Spółkę faktury za wykonanie usługi reklamowo-promocyjnej na ustaloną przez strony kwotę.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Rozdział 3 cytowanej ustawy (art. 27 oraz art. 28) określa miejsca świadczenia przy świadczeniu usług, co wskazuje wprost na miejsce opodatkowania tych usług. Zasady te mają zastosowanie zarówno do usług świadczonych na terenie Wspólnoty, jak i na terenie państw trzecich, nie wchodzących w skład Wspólnoty. Zasada ogólna wyrażona w art. 27 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania. Od tej ogólnej zasady określającej miejsce świadczenia usług jako miejsce prowadzenia działalności istnieje szereg wyjątków zawartych w przepisach art. 27 ust. 2-6 i art. 28 cytowanej ustawy. Chcąc zatem ustalić miejsce świadczenia danej usługi, a co za tym idzie miejsce jej opodatkowania podatkiem VAT należy wpierw sprawdzić, czy nie ma zastosowania któryś z przepisów szczególnych. Jeśli nie mają zastosowania przepisy szczególne to dopiero wtedy będzie miała zastosowanie zasada ogólna z art. 27 ust. 1 ustawy.

Zasada rozliczania tak zwanych usług niematerialnych została uregulowana w art. 27 ust. 3 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem w przypadku gdy usługi te są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub

2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

- miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zatem w przypadku świadczenia w/w usług niematerialnych podmiotem obowiązanym do rozliczenia i zapłaty podatku jest zawsze ich usługobiorca - wynika to także z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, jak również z art. 21(1)(b) VI Dyrektywy UE. Jednak należy tutaj zaznaczyć, że w sytuacji gdy usługi niematerialne są świadczone na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale nie posiadających statusu podatnika (podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej), zastosowanie znajdzie zasada ogólna z art. 27 ust. 1 ustawy. W przypadku osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego - czyli poza Wspólnotą - usługobiorca nie musi posiadać statusu podatnika.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 2 cytowanej ustawy do usług niematerialnych zaliczone zostały także usługi reklamy.

Ponieważ Podatnik świadczy usługi reklamowe, mieszczące się w w/w katalogu usług niematerialnych, a w przedmiotowych sytuacjach unijny kontrahent posiada status podatnika podatku od wartości dodanej, w tych przypadkach będzie miał zastosowanie powoływany już art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy. Zatem obowiązek rozliczenia podatku od świadczonych przez Podatnika usług reklamowych spoczywa na nabywcy w/w usług niematerialnych - w miejscu jego siedziby lub zamieszkania, tj. we Włoszech.

Potwierdzenie dokonanej transakcji winno być udokumentowane fakturą, zgodnie z art. 106 ust. 2 cyt. ustawy. W takiej sytuacji na świadczone usługi reklamowe Podatnik wystawia fakturę zgodnie z § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798). Zgodnie z tym przepisem do faktur stwierdzających świadczenie usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze, mają zastosowanie przepisy dotyczące faktur, tj. § 9, 11-23 i 26 cyt. rozporządzenia. Faktura taka powinna zawierać wszystkie elementy wymagane przez § 9 tego rozporządzenia, z tym, że nie zawiera ona stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

W przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 (przedmiotowa sytuacja - nabywcy usług mający status podatnika w którymś z krajów Wspólnoty) oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.