Stawka podatku od nieruchomości dla garaży do których członkom spółdzielni przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.

Na podstawie art. 14j § 1 w związku z art. 14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Prezydent m. st. Warszawy, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 11 maja 2010 r. (wpływ do organu podatkowego w dniu 31 maja 2010 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości za lokale garażowe wolnostojące, do których członkom Spółdzielni przysługuje własnościowe prawo do lokalu i które nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, stwierdza, że stanowisko wyrażone w ww. wniosku jest prawidłowe.

Wnioskiem z dnia 11 maja 2010 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) (zwana dalej "Spółdzielnią"), reprezentowana przez radcę prawnego, Pana (...), zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. W złożonym wniosku Spółdzielnia zwróciła się z zapytaniem, czy nieruchomości, na których znajdują się garaże wolnostojące do których członkom Spółdzielni przysługuje własnościowe prawo do lokalu i które nie są zajęte na działalność gospodarczą powinny być opodatkowane stawką przewidzianą dla gruntów i budynków związanych z działalnością gospodarczą. Zdaniem Spółdzielni, ww. nieruchomości winny być opodatkowane stawką podatku przewidzianą dla nieruchomości (gruntów i budynków) pozostałych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613), opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

Natomiast w myśl art. 1a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej uważa się grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b), chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.

W przedmiotowej sprawie należy jednakże zwrócić uwagę, że choć Podatnik wskazuje, że posiada status przedsiębiorcy to garaże mają specyficzny charakter z związku z formą prawną w której działa Podatnik. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.), dalej jako "usm" celem spółdzielni mieszkaniowej, zwanej dalej "spółdzielnią", jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu, zaś ust. 2 tego przepisu stanowi, że przedmiotem działalności spółdzielni może być:

Przepis art. 1 ust. 3 usm określa, że spółdzielnia może zarządzać nieruchomością niestanowiącą jej mienia lub mienia jej członków na podstawie umowy zawartej z właścicielem (współwłaścicielami) tej nieruchomości, zaś ust. 6 tego przepisu stanowi, że spółdzielnia może prowadzić również inną działalność gospodarczą na zasadach określonych w odrębnych przepisach i w statucie, jeżeli działalność ta związana jest bezpośrednio z realizacją celu, o którym mowa w ust. 1.

Redakcja powyższych przepisów wskazuje, że zaspokajanie potrzeb mieszkańców poprzez budowę lokali, do których przysługują członkom spółdzielni prawa została wyodrębniona z ogólnej działalności spółdzielni. Działalność gospodarcza spółdzielni może być prowadzona tylko w takim zakresie, w jakim jest bezpośrednio związana z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych jej członków.

Redakcja ww. przepisów wskazuje, że działalność spółdzielni, która obejmuje zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych powinna być traktowana odrębnie od działalność gospodarczej rozumianej sensu stricte.

Dodatkowo wskazać należy, że lokale, w tym garaże, objęte spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu nie służą spółdzielni do wykonywania działalności gospodarczej, lecz przysługują jej członkom. W związku z powyższym spółdzielnia nie może prowadzić w nich działalności gospodarczej.

Wskazać też należy, że w uchwale z dnia 6 maja 1996 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt FPK 4/96) wskazał w sposób jednoznaczny, że: "Garaże oddane członkom spółdzielni mieszkaniowej na zasadzie spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz grunty pod nimi nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 z późn. zm.)".

Powyższa uchwała, choć odnosi się do stanu prawnego w czasie jej wydawania zawiera szczegółową argumentację, zgodnie z którą: " (...) spółdzielnie mieszkaniowe gospodarują funduszami swych członków w celach niezarobkowych i w zakresie dotyczących zaspokajania potrzeb mieszkaniowych ich członków nie można im przypisywać prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 25 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy o działalności gospodarczej. Nie oznacza to jednak, że spółdzielnie mieszkaniowe nie mogą prowadzić innej, ujętej w statucie działalności w celach zarobkowych." oraz "Zarówno w doktrynie (A. Mączyński, A. Proksa: Nowe prawo lokalowe z komentarzem, Kraków 1994), jak i w orzecznictwie Sądu Najwyższego panuje obecnie zgodny pogląd, że zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i gospodarczych członków spółdzielni jest działalnością prowadzoną w celach niezarobkowych i nie ma charakteru działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o działalności gospodarczej."

Biorąc pod uwagę powyższe, garaże wolnostojące, do których członkom spółdzielni przysługuje własnościowe prawo do lokalu i które nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej winny być opodatkowane stawką podatku przewidzianą dla nieruchomości (gruntów i budynków) pozostałych.

Zgodnie z art. 14c § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Strona ma prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Zgodnie z art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), jeśli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa. W myśl art. 53 § 2 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.