SPS-023-7580/12 - Stanowisko MPiPS w sprawie ustawy o zatrudnieniu pracowników tymczasowych

Szanowna Pani Marszałek! W nawiązaniu do interpelacji pań posłanek Agnieszki Hanajczyk i Ewy Drozd (z dnia 8 sierpnia 2012 r., znak: SPS-023-7580/12) w sprawie ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych pragnę uprzejmie wyjaśnić, co następuje.

Ustawa z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz. U. Nr 166, poz. 1608, z późn. zm.) przewiduje sankcje za naruszanie praw pracowników tymczasowych, wynikających z nawiązanego stosunku pracy. Agencja pracy tymczasowej jako pracodawca odpowiada za takie naruszenia na zasadach określonych w dziale trzynastym Kodeksu pracy dotyczącym odpowiedzialności za wykroczenia przeciwko prawom pracownika. Natomiast pracodawca użytkownik lub osoba działająca w jego imieniu, jeśli narusza swoje obowiązki względem pracownika tymczasowego, podlega karze grzywny zgodnie z art. 27 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych.

Odrębną problematykę stanowi nadużywanie przepisów ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych poprzez stałe korzystanie przez pracodawców użytkowników z pracy pracowników tymczasowych. Zgodnie z art. 2 pkt 3 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych pracą tymczasową jest wykonywanie na rzecz danego pracodawcy użytkownika, przez okres w tej ustawie wskazany, zadań o charakterze sezonowym, okresowym, doraźnym lub których terminowe wykonanie przez pracowników zatrudnionych przez pracodawcę użytkownika nie byłoby możliwe, lub których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego przez pracodawcę użytkownika. Maksymalny okres wykonywania pracy tymczasowej określa art. 20 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych. Zgodnie z jego przepisami w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy agencja pracy tymczasowej zatrudniająca pracownika tymczasowego może skierować tego pracownika do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz jednego pracodawcy użytkownika przez okres nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy. Jeżeli natomiast pracownik tymczasowy wykonuje w sposób ciągły na rzecz danego pracodawcy użytkownika pracę tymczasową obejmującą zadania, których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego przez tego pracodawcę użytkownika, okres wykonywania pracy tymczasowej nie może przekroczyć 36 miesięcy. Po takim 36-miesięcznym okresie wykonywania pracy tymczasowej na rzecz danego pracodawcy użytkownika pracownik tymczasowy może być ponownie skierowany do wykonywania pracy tymczasowej u tego pracodawcy użytkownika nie wcześniej niż po upływie 36 miesięcy. Jeżeli natomiast u danego pracodawcy występuje potrzeba stałej obsady na konkretnym stanowisku pracy, to nie powinien on, moim zdaniem, korzystać z usług agencji pracy tymczasowej i pracy pracowników tymczasowych. W takim przypadku należałoby zatrudniać pracowników w oparciu o przepisy Kodeksu pracy, a nie ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych.

Odnosząc się do ewentualnych zmian w ustawie o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, mających na celu przeciwdziałanie nadużywaniu instytucji zatrudnienia tymczasowego, pragnę podkreślić, iż problematyka zatrudniania pracowników tymczasowych jest przedmiotem prac Zespołu Problemowego ds. Prawa Pracy i Układów Zbiorowych Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych. Zespół przyjął stanowisko, w którym zobowiązał się do podjęcia kompleksowych prac w zakresie uregulowania m.in. pracy tymczasowej. Przyjęcie rozwiązań w kwestii wątpliwości przedstawionych przez panie posłanki uzależnione jest zatem od przebiegu prac na forum zespołu.