SPS-023-6744/08 - Zasady przyznania pracownikowi, który został przywrócony do pracy, prawa do urlopu wypoczynkowego za czas pozostawania bez pracy.

Odpowiadając na interpelację pana posła Jarosława Rusieckiego, przekazaną przez Pana Marszałka przy piśmie z dnia 3 grudnia br., znak: SPS-023-6744/08, dotyczącą prawa pracownika przywróconego do pracy do urlopu wypoczynkowego za czas pozostawania bez pracy, uprzejmie wyjaśniam, co następuje:

W mojej ocenie pojęcie "okres pozostawania bez pracy", o którym mowa w art. 51 § 1 Kodeksu pracy, należy rozumieć jako okres nieświadczenia pracy u pracodawcy, który dokonał wypowiedzenia umowy o pracę z naruszeniem prawa. Należy bowiem zwrócić uwagę, że przepis ten nie nakazuje uznania okresu pozostawania bez pracy, za który przyznano wynagrodzenie, za okres zatrudnienia, ale jedynie za okres podlegający wliczeniu do okresu zatrudnienia (stażu pracy), od którego zależą uprawnienia pracownicze. Okres pozostawania bez pracy może być zaliczony do okresu zatrudnienia jedynie w przypadku, gdy pracownik podejmie zatrudnienie po przywróceniu go do pracy na mocy orzeczenia sądu. Moim zdaniem nie jest zatem możliwe przyjęcie założenia, że pracownik przywrócony do pracy w okresie pozostawania bez pracy nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego, nie pozostaje on bowiem w tym czasie w stosunku pracy. Analogiczne stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 marca 2004 r. (I PK 144/05, OSNP 2007/5-6/68).

Odpowiadając na wątpliwości związane z brakiem możliwości nabycia prawa do urlopu wypoczynkowego w okresie pozostawania bez pracy, za który przyznano wynagrodzenie, pragnę dodać, że urlop wypoczynkowy, o którym mowa w art. 152 § 1 Kodeksu pracy, jest prawem majątkowym polegającym na zwolnieniu pracownika od obowiązku wykonywania pracy w celu wypoczynku, przy jednoczesnym zapewnieniu przez ten czas wynagrodzenia (urlopowego). A zatem prawo do urlopu wypoczynkowego przysługuje pracownikowi, a więc osobie świadczącej pracę na podstawie stosunku pracy.

Podobny pogląd wyraził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 4 kwietnia 1995 r. (I PZP 10/95, OSNAPiUS 1995 Nr 18, poz. 228) przyjmując, że "jest zasadą, iż prawo do urlopu wypoczynkowego zależy od pozostawania w stosunku pracy. Do istoty stosunku należy również to, że urlop przysługuje pracownikowi w wymiarze określonym przepisami prawa pracy i w czasie ustalonym przez pracodawcę. Ze względu na swój cel urlop wypoczynkowy powinien być wykorzystany w naturze i w całości, zaś zamiana urlopu na ekwiwalent pieniężny możliwa jest tylko w przypadkach ściśle określonych przepisami prawa pracy (art. 171 K.p.)".

Przedstawiając powyższe, uprzejmie wyjaśniam, iż regulację dotyczącą skutków zaliczenia okresu pozostawania bez pracy przez pracownika przywracanego do pracy uważam za prawidłową i niewymagającą zmian w kierunku postulowanym w interpelacji pana posła Jarosława Rusieckiego.

Minister

Jolanta Fedak