SPS-023-24651/14 - Stanowisko MPiPS w sprawie sposobu wyliczania należności za urlop wypoczynkowy pracownikom agencji pracy tymczasowej

W nawiązaniu do interpelacji w sprawie sposobu wyliczania należności za urlop wypoczynkowy pracownikom agencji pracy tymczasowej pragnę uprzejmie wyjaśnić, że zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz. U. Nr 166, poz. 1608, z późn. zm.) pracownikowi tymczasowemu przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze dwóch dni za każdy miesiąc pozostawania w dyspozycji jednego pracodawcy użytkownika lub więcej niż jednego pracodawcy użytkownika.

Powołany przepis należy, w moje ocenie, rozumieć w ten sposób, iż pracownik tymczasowy nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze dwóch dni za każdy miesiąc pozostawania w stosunku pracy (stosunkach pracy) nawiązanym w celu wykonywania pracy na rzecz pracodawcy użytkownika (pracodawców użytkowników).

Zatem w sytuacji gdy pracownik tymczasowy jest kierowany przez agencję pracy tymczasowej kolejno do różnych pracodawców użytkowników, to ustalając prawo do jego urlopu wypoczynkowego, bierze się pod uwagę okresy pozostawania we wszystkich stosunkach pracy nawiązanych w celu wykonywania pracy tymczasowej. Jeżeli więc pracownik tymczasowy pozostawał 1,5 miesiąca w stosunku pracy nawiązanym w celu wykonywania pracy tymczasowej na rzecz danego pracodawcy użytkownika, to za miesiąc nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego, a pozostały okres zatrudnienia powinien być uwzględniony (także w razie ewentualnej przerwy) do ustalenia daty nabycia prawa do urlopu wypoczynkowego u kolejnego pracodawcy użytkownika, do którego pracownik tymczasowy zostanie skierowany.

Należy jednak zwrócić uwagę, że odmienną kwestią od nabycia prawa do urlopu wypoczynkowego jest uzyskanie przez pracownika tymczasowego wynagrodzenia urlopowego. Zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych wynagrodzenie za jeden dzień urlopu wypoczynkowego lub ekwiwalent pieniężny za jeden dzień tego urlopu ustala się, dzieląc wynagrodzenie uzyskane przez pracownika tymczasowego w okresie wykonywania pracy tymczasowej przez liczbę dni pracy, za które to wynagrodzenie przysługiwało. Powołany przepis wskazuje, że w podstawie wynagrodzenia urlopowego pracownika tymczasowego należy uwzględnić jego faktyczne wynagrodzenie za pracę. Natomiast pod pojęciem "liczby dni pracy, za które wynagrodzenie przysługiwało" należy rozumieć liczbę dni, jaką pracownik miał do przepracowania zgodnie z obowiązującym go wymiarem czasu pracy i rozkładem czasu pracy, jakim jest objęty u pracodawcy użytkownika. Zatem przy ustalaniu wynagrodzenia urlopowego pracownika tymczasowego należy uwzględnić składniki wynagrodzenia, które przysługują takiemu pracownikowi w miesiącu wykorzystywania urlopu wypoczynkowego oraz liczbę dni pracy ustaloną w oparciu o wymiar czasu pracy, jaki w tym okresie obowiązywał pracownika tymczasowego.

Taka regulacja jest zgodna z art. 172 zdanie pierwsze Kodeksu pracy, który stanowi, że za czas urlopu wypoczynkowego pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, jakie by otrzymał, gdyby w tym czasie pracował. Ustawa o zatrudnianiu pracowników tymczasowych autonomicznie określa zasady nabywania prawa do urlopu wypoczynkowego pracownika tymczasowego oraz zasady ustalania wynagrodzenia urlopowego i w związku z tym, ze względu na szczególny charakter tych regulacji, do pracowników tymczasowych nie stosuje się wynikających z Kodeksu pracy zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas tego urlopu. Pragnę jednak podkreślić, że możliwe jest zastosowanie przez art. 5 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych przepisów ogólnych dotyczących urlopów wypoczynkowych pracowników, takich jak np. art. 172 zdanie pierwsze Kodeksu pracy.

Nie jest więc prawidłowe wskazane w interpelacji pana posła ustalanie przez agencje pracy tymczasowej stałego taryfikatora wynagrodzeń pracowników tymczasowych w oderwaniu od wysokości wynagrodzenia, jakie pracownik tymczasowy powinien zgodnie z zasadą równego traktowania określoną w art. 15 ustawy o zatrudnieniu tymczasowym uzyskiwać w okresie wykonywania pracy na rzecz pracodawcy użytkownika. Trzeba bowiem pamiętać, że zgodnie z art. 15 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych pracownik tymczasowy w okresie wykonywania pracy na rzecz pracodawcy użytkownika nie może być traktowany mniej korzystnie w zakresie warunków pracy i innych warunków zatrudnienia niż pracownicy zatrudnieni przez tego pracodawcę użytkownika na takim samym lub podobnym stanowisku pracy. Regulacja ta dotyczy w szczególności wynagrodzenia za pracę. Potwierdzeniem powyższego jest dyspozycja art. 9 ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 powołanej ustawy.

Niezależnie od głównego przedmiotu interpelacji, jakim jest kwestia wynagrodzenia urlopowego pracownika tymczasowego, chciałbym także dodać, że w przypadku nadużyć polegających na stałym obsługiwaniu przez pracowników tymczasowych konkretnych stanowisk pracy u pracodawcy użytkownika, na co może wskazywać sytuacja przedstawiona przez pana posła, celowe jest zgłaszanie tego zjawiska przez pracowników tymczasowych organowi kontrolnemu, jakim jest Państwowa Inspekcja Pracy. Zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. Nr 89, poz. 589, z późn. zm.) do zadań Państwowej Inspekcji Pracy należy m.in. nadzór i kontrola przestrzegania przepisów prawa pracy, w szczególności przepisów dotyczących stosunku pracy, wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń wynikających ze stosunku pracy. Ponadto na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy w toku postępowania kontrolnego inspektor pracy ma prawo m. in. żądania od podmiotu kontrolowanego oraz od wszystkich pracowników lub osób, które są lub były zatrudnione, a także osób korzystających z usług agencji zatrudnienia (w tym także agencji pracy tymczasowej), pisemnych i ustnych informacji w sprawach objętych kontrolą oraz wzywania i przesłuchiwania tych osób w związku z przeprowadzaną kontrolą. Niezależnie od własnych środków kontrolnych okręgowy inspektor pracy niezwłocznie powiadamia marszałka województwa o stwierdzonych przypadkach naruszenia warunków prowadzenia agencji zatrudnienia (także agencji pracy tymczasowej) określonych w przepisach o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Stanowi o tym art. 37 ust. 3 ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy.