SPS-023-22861/13 - Stanowisko MPiPS w sprawie zwolnień od pracy radców prawnych będących pełnomocnikami z urzędu.

Powołane w interpelacji rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz. U. Nr 60, poz. 281, z późn. zm.) zostało wydane na podstawie przepisów art. 298² Kodeksu pracy i poza sprawami dotyczącymi usprawiedliwiania nieobecności w pracy wymienia sytuacje, w których pracodawca ma obowiązek udzielić pracownikom zwolnień od pracy. Z uwagi na ogólny charakter tego rozporządzenia zawarty w nim katalog zwolnień nie wyczerpuje wszystkich przypadków konieczności udzielenia pracownikowi zwolnienia od pracy w różnych sytuacjach życiowych, w tym także związanych z pełnieniem określonych funkcji lub wykonywaniem zawodu. Dlatego też problematykę udzielania zwolnień od pracy określonym grupom pracowniczym regulują przepisy szczególne. Takim przepisem jest np. art. 34 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 z późn. zm.), stanowiący, że pracownikowi wpisanemu na listę aplikantów radcowskich, który uzyskał zgodę pracodawcy na odbywanie aplikacji radcowskiej, przysługuje zwolnienie od pracy w celu uczestniczenia w obowiązkowych zajęciach szkoleniowych z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

Odnosząc się do podniesionej przez panią poseł kwestii dotyczącej podstawy prawnej zwolnienia od pracy radcy prawnego na czas niezbędny do stawiennictwa w sądzie w związku z ustanowieniem go przez okręgową izbę radców prawnych pełnomocnikiem strony lub uczestnikiem z urzędu, uprzejmie informuję, iż podstawą tego zwolnienia nie mogą być wskazane w interpelacji przepisy § 1 ust. 1 pkt 3 powołanego rozporządzenia, gdyż nie obejmują one takiej sytuacji. Przepisy te stanowią, że pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika na czas wykonywania obowiązku świadczeń osobistych, w trybie i na warunkach przewidzianych w odrębnych przepisach. Takimi przepisami są regulacje zawarte m.in. w ustawie z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. Nr 62, poz. 558, z późn. zm.), ustalające zasady nakładania i realizacji obywatelskiego obowiązku świadczeń osobistych w sytuacjach określonych ustawą.

W świetle powyższego pragnę poinformować, iż z uwagi na fakt, że problem zaistniał na tle praktycznej realizacji obowiązku zawodowego nałożonego na radców prawnych przepisami ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, to rozwiązanie tej kwestii, w mojej ocenie, mogłoby nastąpić w trybie nowelizacji tych przepisów. Jednocześnie uprzejmie informuję, iż problematyka ustawy objęta jest właściwością ministra sprawiedliwości.