SPS-023-20108/11 - Stanowisko MPiPS w sprawie zasad przydzielania świadczeń osobom bezrobotnym, które pracowały na 1/2 etatu

Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na pismo z dnia 18 stycznia 2011 r., znak: SPS-023-20108/11, przekazujące interpelację posła Mieczysława Łuczaka w sprawie zasad przydzielania świadczenia dla osób bezrobotnych, które pracowały na 1/2 etatu, uprzejmie informuję.

Gdy pan poseł Łuczak pisze o świadczeniach dla osób bezrobotnych, to najprawdopodobniej chodzi o zasiłek dla bezrobotnych. Zgodnie z art. 71 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu, jeżeli w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 365 dni, był zatrudniony i osiągał wynagrodzenie w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, od którego istnieje obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy. Natomiast zgodnie z art. 104 ww. ustawy obowiązek opłacania przez pracodawcę składki na Fundusz Pracy powstaje od wynagrodzenia wynoszącego, w przeliczeniu na okres miesiąca, co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę. Przy wypłacaniu wynagrodzenia niższego za pracę - w niepełnym wymiarze czasu pracy pracodawca nie ma obowiązku opłacania składki na Fundusz Pracy. Jak zatem z powyższego wynika, istnieje ścisła korelacja pomiędzy posiadaniem prawa do zasiłku dla bezrobotnych, w przypadku utraty pracy, a wcześniejszym odprowadzaniem przez pracodawcę obowiązkowych składek na Fundusz Pracy. Rzeczywiście osoby pracujące w niepełnym wymiarze czasu pracy i uzyskujące za tę pracę płacę niższą od minimalnego wynagrodzenia za pracę, w przypadku utraty tej pracy, nie mogą uzyskać prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Jedynym sposobem zapewnienia tym osobom prawa do zasiłku, bez całkowitej przebudowy obowiązującego systemu, byłoby wprowadzenie obowiązku opłacania przez pracodawcę składki na Fundusz Pracy od każdego wynagrodzenia. Należy mieć jednak świadomość, że oznacza to dalsze zwiększanie kosztów pracy dla pracodawców, a ponadto opłacane dodatkowe składki prawdopodobnie nie pokrywałyby zwiększonych wydatków pasywnych (na zasiłki) z Funduszu Pracy, gdyż byłyby obliczane od bardzo niskiej podstawy. Oznaczałoby to konieczność przeznaczenia na zasiłki dla bezrobotnych dodatkowych środków pochodzących z części funduszu przeznaczonej na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu. Uważam, że zdecydowanie cenniejszą formą pomocy osobom bezrobotnym jest zapewnienie im możliwości jak najszerszego korzystania z wszelkich form ponownej aktywizacji zawodowej, gdyż tylko dzięki temu mogą ponownie powrócić na rynek pracy. Należy podkreślić, że w przypadku korzystania z większości form aktywizacji zawodowej osoby bezrobotne uzyskują, na ten okres, prawo do stypendiów w wysokości najczęściej 120% zasiłku dla bezrobotnych. Dlatego też nie uważam za zasadne wprowadzanie zmian w tym zakresie w istniejącym systemie.