SPS-023-16608/10 - Zasady korzystania ze świadczeń medycznych w domach pomocy społecznej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 5 sierpnia 2010 r. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej SPS-023-16608/10 Zasady korzystania ze świadczeń medycznych w domach pomocy społecznej.

Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na interpelację pana posła Janusza Dzięcioła, przekazaną przy piśmie z dnia 30 czerwca 2010 r., znak: SPS-023-16608/10, w sprawie usług medycznych w domach pomocy społecznej, uprzejmie informuję.

Zapewnienie usług zdrowotnych osobom ubezpieczonym leży w kompetencjach ochrony zdrowia i problemy, o których pisze pan poseł, wynikają z procedur i rozwiązań prawnych opracowywanych w Ministerstwie Zdrowia i Narodowym Funduszu Zdrowia.

Osobom zamieszkałym w domach pomocy społecznej zabezpiecza się świadczenia medyczne na takich samych zasadach jak w opiece domowej. Mieszkańcy domów pomocy społecznej jako osoby wymagające opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności w szczególności mogą korzystać z kontraktowanych przez fundusz świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju opieka długoterminowa. Przysługuje im również, na ogólnych zasadach, prawo do opieki lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Pragnę zaznaczyć, że NFZ, mając na uwadze fakt, iż osoby przebywające w domach pomocy społecznej wymagają częstszych porad i świadczeń diagnostycznych, w odniesieniu do tej grupy świadczeniobiorców wprowadził zwiększony współczynnik korygujący stawkę kapitacyjną lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (2,5) i pielęgniarki środowiskowej (3,5), w sytuacji gdy przedmiotowy współczynnik korygujący dla świadczeń udzielanych ubezpieczonym, którzy nie są podopiecznymi domów pomocy społecznej, w poszczególnych grupach wiekowych przedstawia się następująco: do 6. r.ż. - 1,7; od 7. do 19. r.ż. - 1,0; od 20. do 65. r.ż. - 1,0; powyżej 65. r.ż. - 1,7.

W celu zapewnienia uprawnień do równego traktowania obywateli pod względem dostępności do publicznej ochrony zdrowia oraz zapewnienia ciągłości opieki zarówno wobec świadczeniobiorców przebywających w DPS, jak i w domach rodzinnych od 1 marca 2010 r. zgodnie z rozporządzeniem w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej (Dz. U. Nr 217, poz. 1688) świadczeniobiorcom udzielane są świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze w ramach opieki długoterminowej, na podstawie umów zawartych ze świadczeniodawcami po wcześniejszym przeprowadzeniu postępowań konkursowych. Przepisy rozporządzenia wskazują, że pielęgniarka jednoczasowo może opiekować się nie więcej niż 6 świadczeniobiorcami przebywającymi pod różnymi adresami i nie więcej niż 12 świadczeniobiorcami przebywającymi pod tym samym adresem zamieszkania, np. w domu pomocy społecznej.

Do objęcia pielęgniarską opieką długoterminową domową należy spełnić obowiązujące kryteria, a więc może być realizowana wobec świadczeniobiorcy, którego stwierdzono ograniczenie sprawności psychofizycznej spowodowane procesem chorobowym i którego ocena stanu samoobsługi, według skali opartej na skali Barthel, wynosi od 0 do 40 pkt Osoby, których ocena samoobsługi wynosi więc niż 40 pkt, mają zapewniony dostęp do pielęgniarki POZ-u, która jest zobowiązana, na podstawie umowy zawartej z funduszem, realizować kompleksową i odpowiednią do stanu zdrowia opiekę pielęgniarską, zarówno w warunkach ambulatoryjnych jak i w warunkach domowych, na rzecz zadeklarowanych do niej świadczeniobiorców.

W świetle przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) osoby przebywające w domach pomocy społecznej mogą korzystać z kontraktowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia świadczeń opieki zdrowotnej na zasadach ogólnych, dotyczących wszystkich świadczeniobiorców. Natomiast obowiązek umożliwienia i zorganizowania mieszkańcom DPS pomocy w korzystaniu ze świadczeń opieki zdrowotnej przysługujących im w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego pozostaje w gestii dyrektorów i pracowników tych domów, do czego zobowiązują przepisy ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728 z późn. zm.). Wynika to z faktu, iż w domach pomocy społecznej przebywają osoby o ograniczonej sprawności psychoruchowej i wspieranie ich w rozwiązywaniu wszelkich problemów leży po stronie domu pomocy społecznej.

Ponadto nadmieniam, iż pielęgniarki mogą być zatrudnione w domach pomocy społecznej na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 2009 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (Dz. U. Nr 50, poz. 398), jak również mogą świadczyć usługi opiekuńcze, wynikające z ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728 z późn. zm.), jednak w związku z tym, że domy pomocy społecznej nie są zakładami opieki zdrowotnej, tylko jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej, pielęgniarki tam zatrudnione nie podlegają finansowaniu przez NFZ i nie posiadają uprawnień do realizowania świadczeń zdrowotnych. Dlatego też pielęgniarki zatrudnione w domu pomocy społecznej nie są uprawnione do udzielania świadczeń pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej, jak również świadczeń pielęgniarskiej opieki długoterminowej domowej.

Kończąc, chciałabym dodać, iż kwestia dostępu do świadczeń zdrowotnych należnych mieszkańcom domów pomocy społecznej w ocenie tutejszego ministerstwa nie jest rozwiązana w sposób satysfakcjonujący i resort czyni dalsze starania, aby doprowadzić do zmiany przepisów prawnych w tym zakresie w taki sposób, aby dla mieszkańców domów pomocy społecznej został wypracowany oddzielny produkt finansowany przez Narodowy Fundusz Zdrowia w zakresie opieki pielęgniarskiej. Również propozycje wojewody kujawsko-pomorskiego, o których pisze pan poseł, zostały przekazane pani minister Ewie Kopacz z prośbą o zintensyfikowanie prac nad nowymi rozwiązaniami, które będą bardziej przyjazne mieszkańcom domów pomocy społecznej.

Opublikowano: www.sejm.gov.pl