SP2/ED-861-1129-1398/01 - Sankcje ekonomiczne za wprowadzenie do obrotu wyrobów podlegających oznaczeniu znakiem bezpieczeństwa

W związku z wystąpieniem z dnia 3 października 2001 r. nr K-K-077-8/01/2600 w sprawie organu właściwego do wystawienia tytułu wykonawczego stanowiącego podstawę do przymusowego ściągnięcia zaległości z tytułu sankcji ekonomicznej za wprowadzenie do obrotu wyrobów podlegających oznaczeniu znakiem bezpieczeństwa, a nieoznaczonych tym znakiem lub nie spełniających innych wymagań Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia, co następuje.

Podstawą prawną do orzeczenia sankcji ekonomicznej jest art. 26 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55. poz. 250, z późn. zm.). Natomiast szczegółowy tryb postępowania w sprawie wymierzania przedmiotowych sankcji reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 lipca 2000 r. w sprawie sankcji ekonomicznych za wprowadzenie do obrotu wyrobów podlegających oznaczeniu znakiem bezpieczeństwa, a nieoznaczonych tym znakiem lub nie spełniających innych wymagań, a także za wykonanie usług nie spełniających odpowiednich wymagań (Dz. U. Nr 55. poz. 661).

Zgodnie z powołanym rozporządzeniem przedsiębiorca jest obowiązany wpłacić sankcję ekonomiczną bez wezwania w terminie 14 dni od dnia doręczenia wyniku kontroli albo protokołu kontroli sporządzonego przez organ kontroli, na rachunek właściwego urzędu skarbowego. W razie niewykonania tego obowiązku w powyższym terminie, urząd skarbowy wydaje decyzję określającą wysokość zaległości z tytułu sankcji ekonomicznej wraz z odsetkami za zwłokę naliczonymi od następnego dnia po upływie terminu płatności.

Stosownie do art. 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z późn. zm.) wierzycielem obowiązków wynikających z decyzji lub postanowień organów administracji rządowej i organów samorządu terytorialnego jest właściwy do orzekania organ I instancji. Zgodnie z brzmieniem powołanego przepisu, w przedmiotowej sprawie organem tym pozostaje właściwy urząd skarbowy.

Wprawdzie art. 28 ustawy o badaniach i certyfikacji stanowi, iż w przypadku nie wpłacenia należności, o której mowa w art. 26 ust. 1 i 2 powołanej ustawy właściwy urząd skarbowy zawiadamia o tym organ kontroli w celu wystawienia tytułu wykonawczego stanowiącego podstawę do przymusowego ściągnięcia tej należności w trybie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jednak przepis ten nie wskazuje jednoznacznie, iż organ kontroli jest właściwym do wystawienia tytułu egzekucyjnego. Właściwość taką natomiast określa jednoznacznie art. 5 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Należy dodatkowo zauważyć, że właśnie art. 28 ust. 2 in fine ustawy o badaniach i certyfikacji odsyła do stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Wobec powyższego, przy zastosowaniu wykładni logicznej i celowościowej, należy przyjąć, iż wierzycielem sankcji ekonomicznej będzie właściwy urząd skarbowy. Za takim rozwiązaniem przemawiają również względy praktyczne, bowiem przy zastosowaniu art. 28 ustawy o badaniach i certyfikacji organ kontroli wystawiając tytuł wykonawczy wskazywałby rachunek urzędu skarbowego lub pobierając przedmiotowe należności na swój rachunek zobowiązany byłby do przekazania wyegzekwowanych kwot właściwemu urzędowi skarbowemu. Działanie takie skomplikowałoby tryb postępowania oraz powodowałoby powstanie dodatkowych kosztów.

W świetle powyższego należy uznać, iż organem uprawnionym do wystawienia tytułu wykonawczego w celu dochodzenia przedmiotowych sankcji będzie właściwy urząd skarbowy.