SP1/S-861-594-1347/2001 - Zakres uprawnień inspektora kontroli skarbowej do wydawania decyzji określających wysokość straty.

Na podstawie art. 14 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w celu ujednolicenia trybu postępowania inspektorów kontroli skarbowej w zakresie wydawania decyzji określającej wysokość straty na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 54, poz. 572 ze zm.), w związku z art. 24 ustawy - Ordynacja podatkowa, uprzejmie wyjaśniam, co następuje:

Z uwagi na sygnalizowane wątpliwości dotyczące uprawnień inspektora kontroli skarbowej do wydawania decyzji określających wysokość straty, pismami z dnia 9 marca 1998 r., Nr KS 9-1022/98 oraz z dnia 7 kwietnia 2000 r., Nr SP 1/S-861-204-2176/99*, zostały udzielone wyjaśnienia, zgodnie z którymi stosownie do art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o kontroli skarbowej wydanie przez inspektora decyzji określającej wysokość straty mogło nastąpić tylko w sytuacji, gdy w kontrolowanym przez inspektora okresie podatnik, zgodnie z art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonuje zmniejszenia dochodu danego roku podatkowego o stratę poniesioną w okresie trzech lat poprzedzających rok podatkowy. W tych bowiem przypadkach, ustalenia inspektora kontroli skarbowej w zakresie straty "dotyczyły podatków", gdyż rzutowały na wysokość zobowiązania podatkowego w latach następnych (art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o kontroli skarbowej).

Jednakże aktualnie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego ukształtowała się nowa linia (np. wyrok NSA z dnia 25 stycznia 2001 r., sygn. akt I SA/Po 2545/2000 oraz z dnia 29 maja 2001 r., sygn. akt I SA/Lu 141/01), oparta na wykładni celowościowej i systemowej przepisu art. 24 ust. 2 ustawy o kontroli skarbowej, zgodnie z którą inspektor kontroli skarbowej może wydawać samoistne decyzje określające wysokość straty w każdym przypadku wykazania przez podatnika w deklaracji straty, także wtedy gdy podatnik nie dokonał jej odliczenia, np. z powodu niezakończenia roku podatkowego czy poniesienia straty w następnym roku podatkowym. Naczelny Sąd Administracyjny uznaje bowiem, iż każda sprawa dotycząca straty jest sprawą "dotyczącą podatków".

Mając na względzie, iż zaprezentowana w wymienionych wyrokach NSA wykładnia art. 24 ust. 2 ustawy o kontroli skarbowej, rozszerzająca uprawnienia inspektorów kontroli skarbowej do wydawania decyzji w sprawie straty (bez względu na to czy podatnik odliczył, czy dopiero może odliczyć stratę) jest obecnie dominującą, wykładnia ta powinna być respektowana przez inspektorów kontroli skarbowej.