SKO/PL/770/05 - Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości budynków wybudowanych na cudzym gruncie.

działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 14b § 5 ustawy z dnia 29.08.1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia S. Sp. z o.o. ZPCh z siedzibą w R. na postanowienie Prezydenta Miasta Radomia z dnia 5 kwietnia 2005 r. znak: BP II 0550P/3/2005 o udzielenie interpretacji art. 7 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

Decyzja niniejsza jest ostateczna.

Postanowieniem opisanym wyżej Prezydent Miasta Radomia udzielił interpretacji przepisu art. 7 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych na wniosek "S" Sp. z o.o. Zakład Pracy Chronionej w R. stwierdzając, że spółka posiadająca status ZPCh w odniesieniu do budynków będących własnością spółki i przez nią użytkowanych, a wybudowanych na gruncie osoby fizycznej, nie jest podatnikiem i z tego względu nie może korzystać ze zwolnienia z podatku od nieruchomości od tych obiektów.

W uzasadnieniu podano, że na podstawie art. 31 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych t.j. (Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 726 ze zm). Spółka "S" nie może korzystać ze zwolnienia z podatku od nieruchomości.

Od 1 stycznia 2003 r. prowadzący zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej w stosunku do tego zakładu jest zwolniony z podatków, z tym że z podatku rolnego, leśnego i od nieruchomości na zasadach określonych w przepisach odrębnych. Takie uregulowanie w zakresie podatku od nieruchomości znajduje się w art. 7 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Zwolnienie w nim zawarte jest zwolnieniem podmiotowym, co oznacza, że skorzystać ze zwolnienia może podmiot podatkowy, inaczej podatnik podatku od nieruchomości, po spełnieniu przewidzianych prawem warunków do zwolnienia. Właścicielem nieruchomości są osoby fizyczne i one są podatnikiem podatku od nieruchomości od budynków wybudowanych na ich gruncie przez spółkę "S". Spółka S nie jest podatnikiem podatku od nieruchomości od tych przedmiotów i dlatego nie może skorzystać ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 7 ust. 2 pkt 4.

Postanowienie to w terminie zaskarżyła Spółka "S" zarzucając organowi błędną interpretację przepisu art. 7 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz nieuwzględnienie przy rozpatrywaniu wniosku przepisu art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Skarżący uważa, że mimo tego że zgodnie z art. 47 k.c. budynki stanowią własność właściciela gruntu, to mogą być zarejestrowane jako miejsce gdzie, "S" będzie prowadzić działalność jako ZPCh i mogą być objęte decyzją w sprawie przyznania statusu zakładu pracy chronionej. Wyłączenie zawarte w art. 7 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych dotyczy odwrotnej sytuacji faktycznej niż w "S". Budynki są księgowane i na podstawie art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlegają amortyzacji. Skarżący uważa, że interpretacja jest błędna.

Organ I instancji nie znalazł podstaw do zmiany swego postanowienia i przesłał zażalenie do SKO. Ustosunkowując się do zarzutów zażalenia podnosi, że ustawa o podatkach i opłatach lokalnych w art. 3 ust. 1 wymienia zamknięty katalog podatników podatku od nieruchomości, wśród których nie wymienia posiadaczy zależnych. Najpierw trzeba być podatnikiem podatku od nieruchomości, aby móc skorzystać ze zwolnienia. Podatnikami w niniejszej sprawie są właściciele gruntu. Rozliczenie nakładów na wybudowanie budynków nie ma wpływu na określenie podmiotów, na których ciąży obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości.

Przepis art. 7 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.) stanowi: od podatku od nieruchomości zwalnia się również prowadzących zakłady pracy chronionej lub zakłady aktywności zawodowej - w zakresie przedmiotów opodatkowania zgłoszonych wojewodzie, jeżeli zgłoszenie zostało potwierdzone decyzją w sprawie przyznania statusu zakładu pracy chronionej albo zaświadczeniem - zajętych na prowadzenie tego zakładu, z wyjątkiem przedmiotów opodatkowania znajdujących się w posiadaniu zależnym podmiotów niebędących prowadzącymi zakład pracy chronionej lub aktywności zawodowej. Zwolnienie to ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. Korzystają z niego budynki, budowle i grunty wchodzące w skład zakładu pracy chronionej, o ile prowadzący zakład jest podatnikiem podatku od nieruchomości.

Spółka z o.o. jako osoba prawna jest odrębnym podmiotem podatkowym w zakresie podatku od nieruchomości różnym od wspólników tej spółki będącymi osobami fizycznymi i współwłaścicielami nieruchomości. Wybudowanie na cudzym gruncie budynku za zgodą właścicieli gruntu nie powoduje powstania odrębnej własności nieruchomości budynkowej, która byłaby przedmiotem odrębnego opodatkowania w zakresie podatku od nieruchomości. Tak jak słusznie zauważył Prezydent Miasta Radomia, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności. Budynki są częścią składową gruntu, a zatem w myśl przepisu art. 47 i 48 k.c. są własnością właściciela gruntu i to właściciel gruntu wykaże je w deklaracji na podatek od nieruchomości i zapłaci podatek od nieruchomości. Wyjątek stanowią urządzenia służące do doprowadzenia wody, pary, gazu, prądu oraz inne podobne - art. 49 k.c. Przepis art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) jest katalogiem wydatków, które nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, czego konsekwencją jest, że podlegają amortyzacji. Fakt amortyzacji inwestycji w obcych środkach trwałych w świetle art. 16 ust. 1 w związku z art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w niczym nie zmienia sytuacji na gruncie podatku od nieruchomości.

Są to dwa różne podatki. Zarzut nieuwzględnienia przepisów art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez organ I instancji SKO uznało za chybiony.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

Na decyzję niniejszą przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4. Skargę wnosi się za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Radomiu, ul. Żeromskiego 53, 26-600 Radom, w terminie 30 dni od dnia doręczenia niniejszej decyzji Skarżącemu. Skarga powinna odpowiadać wymogom, o których mowa w art. 57 § 1 w zw. z art. 46 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270). W szczególności skarga musi zawierać: oznaczenie sądu, imię, nazwisko lub nazwę skarżącego, oznaczenie miejsca zamieszkania lub siedziby skarżącego, a w razie ich braku - adresu do doręczeń, wskazanie zaskarżonej decyzji, oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, podpis osoby wnoszącej skargę, a w przypadku wniesienia jej przez pełnomocnika - jego podpis z załączonym do skargi pełnomocnictwem. Do skargi należy dołączyć jej odpis w ilości po jednym dla każdej ze stron oraz dla organu, którego decyzja jest przedmiotem zaskarżenia.

Stosownie do treści art. 14b § 6 wykonanie decyzji podlega wstrzymaniu do dnia upływu terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, a jeżeli zostanie złożona skarga do sądu administracyjnego - do czasu zakończenia postępowania przed sądem administracyjnym. Wstrzymanie wykonania decyzji nie pozbawia podatnika prawa do wykonania takiej decyzji.