SKO-571/G/05 - Poziom przyrostu zatrudnienia wymagany dla objęcia zwolnieniem z podatku od nieruchomości.

Na podstawie art. 14a § 1, art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn zm.) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Toruniu, na posiedzeniu w dniu 20 października 2005 r., po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 12 września 2005 r.(...)z siedzibą w Grudziądzu, reprezentowanej przez Prokurenta(...)na postanowienie znak FN.II.3110-801/05 z dnia 31 sierpnia 2005 r. w sprawie uznania za niewłaściwe stanowiska Podatnika przedstawionego we wniosku z dnia 1 lipca 2005 r. o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego orzekło uchylić zaskarżone postanowienie i uznać stanowisko(...)z siedzibą w Grudziądzu, przedstawione we wniosku o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego, zmodyfikowane w zażaleniu za właściwe.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2005 r. organ I instancji uznał za niewłaściwe stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2005 r. o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W ocenie Podatnika treść § 2 ust. 1 pkt 2 uchwały nr XXXVI/118/01 Rady Miejskiej Grudziądza z dnia 5 grudnia 2001 r. w sprawie zwolnień w podatku od nieruchomości warunkuje przyznanie zwolnienia podatnikom podatku od nieruchomości (poza warunkiem określonym w pkt 1), także utworzeniem nowych miejsc pracy i utrzymaniem wymaganego stanu zatrudnienia w okresie trwania ulgi. Przepis ten nie określa poziomu nowych miejsc pracy. Zdaniem Spółki spełnieniem warunku nałożonego pkt 2 jest utworzenie już jednego miejsca pracy. Przepis § 3 ust. 1 określa zakres zwolnienia w podatku od nieruchomości. Zgodnie z nim zwalnia się z podatku od nieruchomości podatników na okres 3 lat przy zatrudnieniu od 30 do 99 osób. Zdaniem Spółki, gdy już przed zakupem nieruchomości zatrudniała ona ponad 200 pracowników, to prawo do skorzystania ze zwolnienia przysługuje przy zatrudnieniu jednej osoby. Treść § 2 ust. 1 pkt 2 uchwały nie odwołuje się, w celu określenia poziomu nowych miejsc pracy, utworzenie których warunkuje zwolnienie w podatku od nieruchomości, do innego przepisu tej uchwały. Paragraf 4 ust. 1 uchwały określa przypadki utraty prawa do zwolnienia, i tak tracą prawo do zwolnienia podatnicy, jeżeli w okresie trwania ulgi zmniejszą stan zatrudnienia poniżej dolnego progu określonego w § 3. Wyraz "stan zatrudnienia" oznacza ogólny poziom zatrudnienia występujący w danej chwili, w podmiocie. W ocenie Spółki w przypadku, gdy zatrudnienie nie spadnie poniżej poziomu 30 osób w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy, to przy założeniu, iż pomoc nie przekroczy równowartości 100.000 euro w ciągu kolejnych trzech lat, nie wystąpi przesłanka pozbawiająca Spółkę prawa do zwolnienia z podatku od nieruchomości.

Odmienną interpretację cyt. przepisów uchwały zaprezentował organ I instancji w zaskarżonym postanowieniu. Wyjaśniono w nim, że uchwała ma zastosowanie do podatników, którzy nabyli nieruchomość i jednocześnie uruchamiając na tej nieruchomości działalność gospodarczą, po dniu 1 stycznia 2001 r. utworzą nowe miejsca pracy. W ocenie organu I instancji okres zwolnienia, o którym się mówi w § 3 uchwały, został uzależniony od ilości nowo utworzonych miejsc pracy i wynosi 3 lata przy zatrudnieniu od 30 do 99 osób i 5 lat przy zatrudnieniu 100 lub więcej osób w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy. W przypadku podatników korzystających z ulgi na okres 3 lat, zwiększających stan zatrudnienia powyżej 99 osób, przysługuje przedłużenie okresu korzystania z ulgi o dalsze dwa lata. Dla podmiotów gospodarczych już funkcjonujących utworzenie nowych miejsc pracy następuje, zdaniem organu I instancji, poprzez zwiększenie zatrudnienia. Zwolnienie z podatku od nieruchomości Spółka uzyskała po udokumentowaniu zwiększenia stanu zatrudnienia o 30 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy. Zapis § 4 ust. 1 uchwały należy interpretować w ten sposób, że jeżeli Spółka uzyskała prawo do zwolnienia z podatku od nieruchomości na podstawie ww. uchwały na okres 3 lat, to musi przez okres objęty ulgą utrzymać stan zatrudnienia 277,25 osób (stan przed zwiększeniem zatrudnienia, tj. przed 16 maja 2005 r. wynosił 247,25 osób, po jego zwiększeniu 277,25 osób). W przypadku zmniejszenia stanu zatrudnienia poniżej 277,25 osób Spółka traci prawo do ulgi. Zdaniem organu potwierdza to również § 4 ust. 2 uchwały, mówiący o zwiększeniu stanu zatrudnienia. Ponadto zwrócono uwagę na § 2 ust. 1 pkt 2, mówiący o utworzeniu nowych miejsc pracy, co pozostaje w sprzeczności z interpretacją o możliwości zwiększenia zatrudnienia o jedno miejsce pracy.

Na ww. postanowienie zażalenie wniosła(...)z siedzibą w Grudziądzu. Podniosła ona, że wykładnia językowa przepisów ww. uchwały wskazuje na wadliwość interpretacji dokonanej przez organ I instancji. Podkreśliła, że ponieważ Spółka zatrudniała na dzień zakupu nieruchomości 200 osób, to wydaje się, że warunkiem niezbędnym dla uzyskania zwolnienia w podatku od nieruchomości jest utworzenie miejsc pracy bez wskazania ich minimalnej liczby. Wykładnia językowa tego przepisu wskazuje, iż użycie w uchwale liczby mnogiej określa liczbę miejsc pracy na co najmniej dwa.

Spółka wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia w sposób zgodny ze stanowiskiem strony wyrażonym we wniosku z dnia 1 lipca 2005 r.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze po przeprowadzeniu postępowania stwierdziło, co następuje:

Zgodnie art. 14a Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wniosek składa się do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, naczelnika urzędu celnego lub wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starosty albo marszałka województwa. Składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Interpretacja, o której wyżej mowa, zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji.

Organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4:

Zmiana albo uchylenie postanowienia wywiera skutek, począwszy od rozliczenia podatku za miesiąc następujący po miesiącu, w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi, a gdy zmiana lub uchylenie postanowienia dotyczy podatków rozliczanych za rok podatkowy - począwszy od rozliczenia podatku za rok następujący po roku, w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi.

W niniejszej sprawie Podatnik zwrócił się do organu podatkowego z wnioskiem o dokonanie interpretacji przepisów uchwały nr XXXVI/118/01 Rady Miejskiej Grudziądza z dnia 5 grudnia 2001 r. w sprawie zwolnień w podatku od nieruchomości (Dz. Urz. Województwa Kujawsko-Pomorskiego Nr 99, poz. 2276) w zakresie poziomu przyrostu zatrudnienia wymaganego dla objęcia zwolnieniem z podatku od nieruchomości oraz poziomu wymaganego stanu zatrudnienia, poniżej którego traci się prawo do zwolnienia z podatku od nieruchomości. Zgodnie z § 1 uchwały jej przepisy stosuje się do podatników podatku od nieruchomości wymienionych w art. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, będących małymi lub średnimi przedsiębiorcami, w odniesieniu do nieruchomości związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Uprawnienia do zwolnienia przysługują podatnikom, którzy spełniają łącznie następujące warunki:

Przepisy uchwały stosuje się do udzielania pomocy, w wyniku której przedsiębiorcy otrzymają pomoc, której wartość łącznie z pomocą udzieloną w ciągu kolejnych trzech lat poprzedzających dzień tego udzielenia nie przekroczy kwoty będącej równowartością 100.000 euro.

Dla udokumentowania uprawnień do ulgi podatnicy składają organowi podatkowemu wypis z Krajowego Rejestru Sądowego lub ewidencji działalności gospodarczej, kserokopię aktualnej deklaracji ZUS oraz oświadczenie o wysokości pomocy udzielonej im w okresie trzech kolejnych lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o udzielenie ulgi. W § 3 uchwały określono, że zwalnia się z podatku od nieruchomości podatników:

Podatnicy tracą prawo do zwolnienia, jeżeli w okresie trwania ulgi zmniejszą stan zatrudnienia poniżej dolnego progu określonego w § 3 pkt 1 lub uzyskają pomoc, której wartość łącznie z udzieloną pomocą w ciągu kolejnych trzech lat poprzedzających dzień udzielenia ulgi przekroczy kwotę będącą równowartością 100.000 euro.

W przypadku podatników korzystających z ulgi na okres 3 lat, zwiększających stan zatrudnienia powyżej 99 osób, przysługuje przedłużenie okresu korzystania z ulgi o dalsze 2 lata.

W razie zaistnienia okoliczności wymienionych w § 4 ust. 1 osoby fizyczne korzystające ze zwolnienia zobowiązane są do zawiadomienia organu podatkowego o utracie uprawnień, a osoby prawne do skorygowania deklaracji, zgodnie z art. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Bezpodstawne korzystanie ze zwolnienia spowoduje wszczęcie postępowania podatkowego w celu wyegzekwowania należnego podatku. W § 5 uchwały zastrzeżono, że jej przepisy nie mają zastosowania do przedsiębiorców objętych pomocą sektorową.

Przepisy uchwały nie zawierają definicji pojęcia "wymagany stan zatrudnienia". Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych punktem wyjścia dla wszelkiej interpretacji prawa jest wykładnia gramatyczna, która jednoznacznie określa granice możliwego sensu słów zawartych w tekście prawnym. Jedną z podstawowych zasad wykładni gramatycznej jest domniemanie języka potocznego, co oznacza, że tak daleko, jak to jest możliwe, nadajemy zwrotom prawnym znaczenie występujące w języku potocznym.

Odwołując się do wykładni gramatycznej, należy stwierdzić, że pojęcie "stanu zatrudnienia" należy rozumieć jako liczbę osób pracujących na podstawie umowy o pracę u jednego lub kilku pracodawców.

Trudno zgodzić się z poglądem wyrażonym przez organ I instancji, że zwolnienie z podatku od nieruchomości Spółki było wynikiem zwiększenia przez nią stanu zatrudnienia o 30 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy. Zdaniem Kolegium zgodnie z § 2 uchwały uprawnienia do zwolnienia przysługują podatnikom, którzy spełniają łącznie następujące warunki:

Ponieważ w uchwale nie określono minimalnej ilości nowo utworzonych miejsc pracy, które uprawniałyby do ulgi, należy przyjąć, w związku z użyciem liczby mnogiej, że chodzi o co najmniej dwa nowe miejsca pracy.

Stosownie do § 4 ust. 1 uchwały podatnicy tracą prawo do zwolnienia, jeżeli w okresie trwania ulgi zmniejszą stan zatrudnienia poniżej dolnego progu określonego w § 3 pkt 1, tj. poniżej 30 osób. Ta zasada dotyczy również Spółki korzystającej ze zwolnienia.

W ocenie Kolegium uchwała rady powinna zawierać odmienne, bardziej precyzyjne regulacje w tym zakresie, wówczas interpretację organu I instancji można by uznać za prawidłową.

Należy zwrócić uwagę na bardziej czytelny zapis § 2 uchwały nr XXXI/155/04 Rady Miejskiej Grudziądza z dnia 29 grudnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku od nieruchomości na terenie Gminy Miasta Grudziądz (Dz. Urz. Województwa Kujawsko-Pomorskiego z 2005 r. Nr 12, poz. 187), który pozwala na łatwiejsze odczytanie woli Rady.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

Niniejsza decyzja jest ostateczna.

POUCZENIE

W przypadku uznania, iż decyzja jest niezgodna z prawem, przysługuje na nią prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, którą wnosi się w dwóch egzemplarzach, w terminie trzydziestu dni od dnia jej doręczenia, za pośrednictwem tut. Kolegium.