SEn 7207-1/03

W związku z sygnalizowanymi przez oddziały wątpliwościami dotyczącymi możliwości uwzględniania przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury, renty lub kapitału początkowego wynagrodzenia zastępczego na podstawie zaświadczeń wystawianych przez archiwa lub innych przechowawców - po uzgodnieniu stanowiska z Ministerstwem Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej - informuję, iż brak jest uzasadnienia do dopuszczenia takich zaświadczeń jako środka dowodowego w sprawach emerytalno-rentowych.

Przeciwko dopuszczeniu takiej możliwości przemawia fakt, iż pracownicy zarówno państwowych i samorządowych, jak również podmiotów prowadzących działalność w zakresie przechowywania dokumentacji pracowniczej zlikwidowanych zakładów pracy nie są przygotowani do merytorycznej oceny, którego pracownika zarobki powinny być przyjęte jako wynagrodzenie zastępcze. Mogłoby to prowadzić do powstawania nieprawidłowości w omawianym zakresie, choćby z powodu braku znajomości przepisów emerytalno-rentowych, a w konsekwencji do przypadków zawyżania lub zaniżania wynagrodzenia zastępczego.

Tak więc - załatwiając wnioski w powyższych sprawach należy w dalszym ciągu stosować przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń oraz ustawy o emeryturach i rentach z FUS, zobowiązujące wyłącznie zakłady pracy - pracodawców (lub ich następców prawnych) do wydawania zaświadczeń potwierdzających wysokość osiąganych wynagrodzeń dla celów ustalenia podstawy wymiaru świadczenia od wynagrodzenia zastępczego.