S-ILPP3/443-89/13/17-S/TK - Obowiązek podatkowy po stronie syndyka w związku ze śmiercią podatnika PIT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2017 r. (data wpływu 18 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku dokonania przez syndyka upadłości, rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za zmarłego podatnika (upadłego) - jest prawidłowe.

W dniu 18 lipca 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sąd Rejonowy XI Wydział Gospodarczy postanowieniem z dnia 29 marca 2017 r. ogłosił upadłość obejmującą likwidację majątku zmarłego... prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "..." "..." "..." z siedzibą w.... Przed śmiercią właściciel był czynnym podatnikiem VAT. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych opodatkowany był "podatkiem liniowym".

Z dniem ogłoszenia upadłości, Sąd wyznaczył Wnioskodawcę jako syndyka masy upadłości. Wniosek o ogłoszenie upadłości został złożony przed śmiercią upadłego w dniu 8 października 2015 r., natomiast samo postanowienie o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku, zostało ogłoszone już po śmierci... i obejmuje likwidację jego całego majątku, tj. wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej, jak również majątku prywatnego.

Sędzia komisarz w związku ze śmiercią upadłego ustanowił dla zmarłego... kuratora. Zgodnie z posiadaną przez Wnioskodawcę wiedzą na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, spadkobiercy odrzucili spadek po upadłym. Od chwili ogłoszenia upadłości Wnioskodawca objął majątek upadłego, zarządza nim podejmując czynności związane z zabezpieczeniem, bieżącym utrzymywaniem tego majątku oraz prowadząc czynności likwidacyjne.

Po śmierci upadłego, Wnioskodawca dokonuje następujących działań zmierzających do likwidacji składników majątkowych w zakresie:

* sprzedaży nieruchomości, w tym również nieruchomości stanowiących majątek osobisty... z uwagi na fakt, że ogłoszona upadłość wiąże się z likwidacją majątku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą;

* uznania za bezskuteczne czynności prawnych... mających na celu przeniesienie własności nieruchomości;

* uzyskania przychodów z najmu nieruchomości zwróconych do masy upadłości.

Dodatkowym problemem związanym z rozliczeniem zmarłego podatnika jest stwierdzenie, że w dniu 19 października 2015 r. tj. na kilka dni przed śmiercią (data śmierci 29 października 2015 r.), wniósł on do nowo tworzonej Spółki z o.o. aport w postaci dwóch nieruchomości, z czego pierwsza to działka gruntu niezabudowana nr 22, natomiast druga to działki gruntu zabudowane nr 7, 8, 9. W związku z brakiem dokumentów księgowych upadłego, Wnioskodawca nie może stwierdzić jednoznacznie, czy przedmiotowe nieruchomości były na dzień wnoszenia aportu wykorzystywane w działalności gospodarczej upadłego. Za miesiąc październik 2015 r. nie została również złożona do Urzędu Skarbowego deklaracja VAT-7. W związku z podjętymi przez Wnioskodawcę działaniami prawdopodobnym jest, że wyżej opisane wniesienie aportu zostanie uznane za bezskuteczne. W podatku od towarów i usług może to rodzić konieczność rozliczenia obecnie nadpłaty podatku należnego z tytułu wniesionego aportu, jaka winna być wykazana w ostatniej deklaracji VAT-7, niezłożonej do Urzędu Skarbowego w związku ze śmiercią podatnika. Niezależnie od tego może wystąpić również konieczność korygowania deklaracji VAT-7 za okresy sprzed upadłości i/lub w trakcie jej trwania.

W związku z zaistniałym stanem faktycznym powstały wątpliwości dotyczące rozliczeń podatkowych zmarłego podatnika, którego śmierć nie ograniczyła możliwości wykonywania obecnie czynności Wnioskodawcy zmierzających do zlikwidowania majątku upadłego. Wnioskodawca wspomniał, że na potrzeby postępowania upadłościowego, zgodnie z przepisami prawa upadłościowego, powołano kuratora.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca jako syndyk jest obowiązany do dokonania rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za zmarłego podatnika:

2. Jak należy dokumentować sprzedaż majątku dokonywaną przez Wnioskodawcę po śmierci podatnika oraz zakupy w związku z prowadzonym postępowaniem upadłościowym mającym na celu likwidację majątku upadłego?

3. Czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek rozliczenia za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z dokonanymi sprzedażami majątku po jego śmierci?

3a. A jeżeli tak, to czy po śmierci podatnika, Wnioskodawca może dokonać korekt sprzedaży, oraz związanych z tym korekt deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 za okres:

* do dnia śmierci podatnika,

* po dniu jego śmierci?

3b. A jeżeli nie, to czy Wnioskodawca może złożyć wniosek o zwrot VAT w przypadku orzeczenia bezskuteczności czynności prawnej mającej na celu przeniesienie własności nieruchomości oraz podatku wykazanego w ostatniej deklaracji VAT-7, złożonej przez podatnika za miesiąc wrzesień 2015 r., w kolumnie do przeniesienia na miesiąc następny?

Przedmiotowa interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1, po śmierci upadłego, na Nim jako syndyku nie będą ciążyły obowiązki podatkowe w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (bez funkcji płatnika), związane z likwidacją majątku, bowiem ustawy podatkowe takie obowiązki nakładają jedynie na podatnika. W żadnej z obowiązujących ustaw, syndyk nie jest wymieniony jako podatnik działający w zastępstwie zmarłego podatnika.

W art. 97 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), określono prawa i obowiązki następców prawnych, którymi w przypadku śmierci osób fizycznych będących podatnikami są spadkobiercy podatnika. Spadkobiercy przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

Dodatkowo Wnioskodawca stwierdza, że zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r. poz. 869), w przypadku zgonu lub ustania bytu prawnego podatnika decyzja o nadaniu NIP wygasa z mocy prawa. Skoro, z chwilą śmierci podatnika decyzja o nadaniu NIP wygasa, to nie można się tym numerem posługiwać, nie można również wystąpić o nadanie innego numeru NIP dla osoby nieżyjącej. Śmierć osoby fizycznej powoduje również unieważnienie z dniem zgonu dowodu osobistego zgodnie z art. 50 i art. 51 ustawy o dowodach osobistych. Unieważnieniu podlegają również wszelkie dane wynikające z dowodu, w tym także nadany PESEL. Tak więc, z chwilą śmierci podatnika ustaje jego byt prawny, likwidacji ulegają NIP i PESEL i jako następcy prawni w sprawie rozliczeń podatkowych (obejmujących okres do dnia śmierci podatnika) wchodzą ewentualni spadkobiercy podatnika.

Ustawy podatkowe nie precyzują natomiast w jaki sposób - w przypadku śmierci podatnika - ma dokonać rozliczenia syndyk (prowadzący postępowanie upadłościowe w trybie likwidacji majątku upadłego).

W ocenie Wnioskodawcy, na Nim jako syndyku nie spoczywa obowiązek odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w trakcie roku, a także nie ma On obowiązku rozliczenia i składania zeznania rocznego zmarłego podatnika.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i ust. 2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej, prowadzonej na terytorium Polski. Podatnikami mogą być więc jedynie osoby fizyczne, które obowiązane są do opłacania podatku od własnych dochodów uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Na podstawie art. 44 i art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, a po zakończeniu roku obowiązani są złożyć do urzędu skarbowego zeznanie podatkowe. Z chwilą śmierci osoby fizycznej nie występuje sytuacja samodzielnego wykonywania przez nią działalności gospodarczej, zaś jak wskazano we wstępnej części wniosku, dane identyfikujące ten podmiot tracą byt prawny. Tak więc, z dniem śmierci, podatnik podatku dochodowego przestaje istnieć. Przepisy podatkowe zobowiązują jedynie podatnika do wpłacania zaliczek oraz dokonania rozliczenia rocznego i złożenia zeznania podatkowego. Wobec tego, dopóki żył podatnik, Wnioskodawca mógł działać w jego imieniu. Natomiast, z dniem śmierci podatnika, Wnioskodawca przestaje być obowiązany i uprawniony do dokonywania rozliczeń w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu prowadzonej działalności, gdyż brak jest umocowań do tego typu działań w przepisach podatkowych. W przypadku śmierci podatnika, podatek dochodowy rozliczy właściwy naczelnik urzędu skarbowego, co wynika z art. 104 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, który stanowi, że jeżeli spadkodawca był podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, organ podatkowy informuje spadkobierców, na podstawie posiadanych danych, o wysokości dochodu spadkodawcy oraz o wysokości wpłaconych zaliczek na podatek lub podatku, podając równocześnie przypadającą do zapłacenia kwotę podatku lub kwotę nadpłaty. Dotyczy to rozliczenia okresu do dnia otwarcia spadku (śmierci podatnika). Dalsza sprzedaż majątku dokonywana przez Wnioskodawcę, mająca na celu jego likwidację odbywa się poza rozliczeniem podatku dochodowego zmarłego podatnika i ma na celu jedynie zaspokojenie roszczeń wierzycieli.

Reasumując, Wnioskodawca stwierdza, że na Nim jako syndyku nie będą ciążyły żadne obowiązki związane z rozliczeniem podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem takie obowiązki nałożone zostały jedynie na podatnika, a nie na syndyka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie braku obowiązku dokonania przez Wnioskodawcę jako syndyka upadłości, rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za zmarłego podatnika (upadłego), zgodnie z zakresem sformułowanego przez Wnioskodawcę we wniosku pytania oznaczonego nr 1.

Regulacje prawne odnoszące się do zasad oraz sposobu powoływania syndyka masy upadłości reguluje wprost ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2016 r. poz. 2171, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 156 ust. 1 ustawy - Prawo upadłościowe, w przypadku ogłoszenia upadłości powołuje się syndyka.

Stosownie do art. 75 ust. 1 ustawy - Prawo upadłościowe, z dniem ogłoszenia upadłości upadły traci prawo zarządu oraz możliwość korzystania z mienia wchodzącego do masy upadłości i rozporządzania nim. Natomiast jak stanowi art. 62 ustawy - Prawo upadłościowe, w skład masy upadłości wchodzi majątek należący do upadłego w dniu ogłoszenia upadłości oraz nabyty przez upadłego w toku postępowania upadłościowego, z wyjątkami określonymi w art. 63-67a. Jeżeli ogłoszono upadłość obejmującą likwidację majątku upadłego, upadły jest obowiązany wskazać i wydać syndykowi cały swój majątek, a także wydać dokumenty dotyczące jego działalności, majątku oraz rozliczeń, w szczególności księgi rachunkowe, inne ewidencje prowadzone dla celów podatkowych i korespondencję. Wykonanie tego obowiązku upadły potwierdza w formie oświadczenia na piśmie, które składa sędziemu-komisarzowi. (art. 57 ust. 1 ustawy - Prawo upadłościowe).

W myśl art. 160 ust. 1 ustawy - Prawo upadłościowe, w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek upadłego. Przepis art. 173 ustawy - Prawo upadłościowe, stanowi, że syndyk niezwłocznie obejmuje majątek upadłego, zarządza nim, zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem go przez osoby postronne oraz przystępuje do jego likwidacji.

Z cytowanych wyżej przepisów Prawa upadłościowego i naprawczego wynika, że syndyk obejmuje majątek upadłego, zarządza nim, zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem przez osoby postronne oraz przystępuje do jego likwidacji. Mimo, że upadły z mocy prawa traci zarząd oraz możliwość korzystania i rozporządzania majątkiem należącym do niego, to nie zostaje pozbawiony statusu podatnika, do którego to stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących ustaw podatkowych. We wszelkich postępowaniach stroną w znaczeniu materialnym pozostaje upadły, to on jest podmiotem praw i obowiązków, natomiast syndykowi przysługuje legitymacja formalna do występowania w tych postępowaniach, jest on stroną w znaczeniu formalnym. W zakresie prawnopodatkowym działanie syndyka należy potraktować jako działanie przez pełnomocnika z wszystkimi konsekwencjami prawnymi tego stanu rzeczy. Syndyk w sprawach dotyczących masy upadłości działa jako zastępca pośredni upadłego, podejmując za upadłego i na jego rachunek wszystkie czynności prawne i procesowe.

Syndyk sprawujący zarząd nad majątkiem upadłego, w celu jego likwidacji poprzez sprzedaż, dokonuje szeregu czynności prawnych i faktycznych, które powodują powstanie określonych zobowiązań. Zgodnie z art. 230 ust. 1 ustawy - Prawo upadłościowe, do kosztów postępowania zalicza się wydatki bezpośrednio związane z zabezpieczeniem, zarządem i likwidacją masy upadłości, w szczególności wynagrodzenie syndyka oraz jego zastępcy, wynagrodzenia osób zatrudnionych przez syndyka oraz należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne od wynagrodzeń tych osób, wynagrodzenie i wydatki członków rady wierzycieli, wydatki związane ze zgromadzeniem wierzycieli, koszty archiwizacji dokumentów upadłego, korespondencji, ogłoszeń, podatki i inne daniny publiczne związane z likwidacją masy upadłości. Stosownie do art. 230 ust. 2 ustawy - Prawo upadłościowe, do innych zobowiązań masy upadłości zalicza się wszystkie niewymienione w ust. 1 zobowiązania masy upadłości powstałe po ogłoszeniu upadłości, w szczególności należności ze stosunku pracy przypadające za czas po ogłoszeniu upadłości, zobowiązania z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia masy upadłości, zobowiązania z zawartych przez upadłego przed ogłoszeniem upadłości umów, których wykonania zażądał syndyk, inne zobowiązania powstałe z czynności syndyka oraz przypadające za czas po ogłoszeniu upadłości renty z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci i renty z tytułu zamiany uprawnień objętych treścią prawa dożywocia na dożywotnią rentę.

Podmiotowość prawnopodatkowa w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę po ogłoszeniu upadłości nie ustaje, a syndyk masy upadłości jest osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację obowiązków podatnika. Syndyk masy upadłości ponosi również odpowiedzialność za rzetelność i niewadliwość prowadzonych ksiąg podatkowych.

W świetle powyższego, upadły z mocy prawa traci zarząd oraz możliwość korzystania i rozporządzania majątkiem należącym do niego, jednakże ta okoliczność nie pozbawia upadłego statusu podatnika, do którego stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących ustaw podatkowych.

Odnosząc powyższe na grunt obowiązków określonych przez przepisy materialnego prawa podatkowego wskazać należy, że zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

W myśl art. 44 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, wpłaca się w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczki kwartalne podatnicy wpłacają w terminie do 20 dnia każdego miesiąca następującego po kwartale, za który wpłacana jest zaliczka. Zaliczkę za ostatni miesiąc lub ostatni kwartał roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 stycznia następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc lub odpowiednio kwartał, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 45.

Z kolei z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "podatnik" należy posiłkować się definicją zawartą w art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w myśl którego podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

W myśl art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych. Z powyższych przepisów wynika, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikami tego podatku są osoby fizyczne, natomiast przedmiotem opodatkowania tym podatkiem jest dochód tychże osób fizycznych.

Dla zdefiniowania pojęcia osoby fizycznej należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.). Z art. 8 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, wynika, że osobą fizyczną, posiadającą zdolność prawną jest każdy człowiek od chwili urodzenia. Zdolność prawna, podobnie jak i byt osoby fizycznej, ustaje z chwilą jej śmierci.

Zatem, ogłoszenie upadłości nie zmienia statusu podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, w szczególności nie powoduje, że podatnikiem przestaje być upadły, a zostaje nim syndyk masy upadłości. Syndyk jako zarządzający majątkiem masy upadłości i jednocześnie osoba dysponująca środkami finansowymi uzyskanymi w toku postępowania upadłościowego jest zobowiązany obliczyć i odprowadzić w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Natomiast do zapłaty i obliczania podatku za dany rok podatkowy zobowiązany jest upadły (podatnik).

Stosownie do przepisu art. 7 ustawy - Prawo upadłościowe, w razie śmierci przedsiębiorcy można ogłosić jego upadłość, jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości został złożony w terminie roku od dnia jego śmierci. Wniosek o ogłoszenie upadłości może złożyć wierzyciel, a także spadkobierca, oraz małżonek i każde z dzieci lub rodziców zmarłego, chociażby nie dziedziczyli po nim spadku.

Śmierć upadłego nie powoduje w stosunku do syndyka wstrzymania prowadzonego postępowania upadłościowego, niemożności jego dalszego działania i dokonywania czynności zmierzających do likwidacji majątku upadłego. Zgodnie z art. 188 ust. 1 ustawy - Prawo upadłościowe, w przypadku śmierci upadłego jego spadkobierca ma prawo brać udział w postępowaniu upadłościowym. Jeżeli spadkobierca nie jest znany albo nie wstąpił do postępowania, sędzia - komisarz na wniosek syndyka albo z urzędu ustanowi kuratora, do którego przepis art. 187 stosuje się.

Natomiast po śmierci upadłego na syndyku nie ciążą obowiązki podatkowe w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (upadłego jako podatnika), związane z likwidacją majątku. Wynika to z braku uregulowań nakładających taki obowiązek w obecnie obowiązujących przepisach prawnopodatkowych.

Jak wynika z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r. poz. 869), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, NIP nadany podatnikowi nie przechodzi na następcę prawnego, z wyjątkiem:

Artykuł 12 ust. 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników wskazuje, że w przypadku zgonu lub ustania bytu prawnego podatnika, nadany NIP wygasa, z wyjątkiem przypadków wymienionych w ust. 1 i 1a. Śmierć osoby fizycznej powoduje również unieważnienie z dniem zgonu dowodu osobistego zgodnie z art. 50 i art. 51 ustawy z dnia 6 sierpnia 2010 r. o dowodach osobistych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1464). Unieważnieniu podlegają również wszelkie dane wynikające z dowodu, w tym także nadany PESEL. Oznacza to, że z chwilą śmierci podatnika ustaje jego byt prawny, likwidacji ulegają NIP i PESEL.

Obowiązujące przepisy podatkowe nie wskazują na możliwość dalszego funkcjonowania masy upadłości zarządzanej przez syndyka pod nowym numerem NIP. Syndyk po śmierci upadłego prowadzi czynności zmierzające do likwidacji majątku upadłego, ale - wobec nieuregulowania pozycji syndyka w odniesieniu do rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, w sytuacji ustania bytu prawnego podatnika tego podatku - brak jest podstaw prawnych do nałożenia obowiązku odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w trakcie roku jak i obowiązek rozliczenia rocznego zmarłego podatnika.

Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że z chwilą śmierci upadłego, wraz z wygaśnięciem decyzji o nadaniu NIP, przestał istnieć podatnik podatku dochodowego. Obowiązujące przepisy podatkowe nie dają żadnej możliwości dalszego funkcjonowania masy upadłości zarządzanej przez syndyka pod nowym numerem NIP.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przywołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że na Wnioskodawcy jako syndyku nie będą ciążyły żadne obowiązki podatkowe związane z rozliczeniem podatku dochodowego od osób fizycznych po śmierci upadłego jako podatnika, związane z likwidacją majątku.

Jednocześnie Organ informuje, że przywołany we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego art. 104 ustawy - Ordynacja podatkowa został z dniem 1 stycznia 2016 r. uchylony przez art. 1 pkt 83 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1649). Powyższa zmiana nie ma wpływu na treść rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.