Rozporządzanie rzeczowymi składnikami Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, gdy podmiot czynności przekracza równowartość 50 000 ECU.

Pełnomocnik do spraw Reformy Centrum Gospodarczego Rządu, Sekretarz Stanu, w piśmie z dnia 25 września 1996 r., adresowanym do zastępcy prezesa Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, udzielił następującego wyjaśnienia:

"W związku z pismem Pani Prezes z dnia 13 b.m. (nr ZP/072/1083/96) dotyczącym interpretacji niektórych przepisów ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493), pozwalam sobie stwierdzić, że podzielam pogląd co do zakresu zastosowania art. 5 ust. 3 tej ustawy do Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa.

W przepisie tym znajduje się bowiem odesłanie do art. 3 ust. 1 pkt 3, który posługuje się wyraźnie terminologią i klasyfikacją z zakresu przepisów o rachunkowości - mówiąc o "rzeczowych" składnikach majątku trwałego w rozumieniu przepisów o rachunkowości. Jest oczywiste, że dotyczy to składników majątku własnych lub uznanych, na podstawie właściwych przepisów, za własne, a nie składników powierzonych na podstawie ustawy lub czynności prawnej.

W rezultacie, przepis art. 5 ust. 3 powołanej ustawy powinien znaleźć zastosowanie w stosunku do składników majątku własnego Agencji, a nie w stosunku do rzeczowych składników Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, który nie jest własnym zasobem Agencji i którym gospodaruje ona na zasadzie powiernictwa, w oparciu o przepisy dotyczące tego gospodarowania.

Choć - przy takiej interpretacji, jedynej możliwej do zastosowania - nie ma to już praktycznego znaczenia w odniesieniu do składników Zasobów Własności Rolnej Skarbu Państwa, chciałbym stwierdzić, że podzielam również pogląd Pani Prezes co do znaczenia terminu "rozporządzanie". Zgodnie z terminologią przyjętą w doktrynie prawa cywilnego, mającą podstawę w art. 155 Kodeksu cywilnego, przez rozporządzenie należy rozumieć zbycie (przeniesienie własności lub innego prawa) lub takie zobowiązanie się do zbycia, które pociągnie za sobą zbycie w razie wystąpienia określonych okoliczności (jest zatem rozporządzeniem ustanowienie zastawu bankowego, jeżeli statut banku przewiduje przejęcie własności przedmiotu zastawu na bank w razie niespłacenia kredytu lub pożyczki) ".