RO.XV/415/PDOF-650/30/JB/06 - Ustalanie dochodu dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku odpisywania wartości zakupionych materiałów w koszty w dacie ich zakupu.

Pismem z dnia 30 listopada 2005 r. (data wpływu 1 grudnia 2005 r.) uzupełnionym w dniu 22 listopada 2005 r. zwrócił się Pan z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego przedstawiając następujący stan faktyczny:

Jest Pan wspólnikiem Spółki jawnej, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji stolarki budowlanej (okna, drzwi) oraz usług budowlanych i rozlicza się na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów). Spółka przewiduje, iż w 2005 r. osiągnie przychód przekraczający 800.000 euro i od 2006 r. obowiązana będzie do stosowania zasad rachunkowości określonych ustawą o rachunkowości. W 2006 r. Spółka będzie prowadzić pełną księgowość i korzystać z unormowań art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości, tj. wartość zakupionych materiałów odpisywać w koszty w dacie ich zakupu. Ustalony stan zapasów na dzień bilansowy (31.12...) drogą spisu z natury będzie stanowił podstawę do dokonania korekty kosztów za dany rok. Przyjętą metodę Spółka zamierza również zastosować do celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Sformułował Pan też własne stanowisko w sprawie stwierdzając, iż zastosowanie tej metody do ewidencji zapasów pozwoli na zachowanie ciągłości w sposobie ustalania dochodu dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych i nie spowoduje naruszenia ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia, postanawia udzielić następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Na wstępie należy podkreślić, że zagadnienie dotyczące zakresu stosowania przepisów art. 17 ust. 2 pkt 4 pozostaje poza właściwością organów podatkowych w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej, gdyż dotyczy prawa bilansowego, a nie prawa podatkowego.

W rozpatrywanym przypadku, podstawą prawną dla ustalenia momentu powstania kosztu w rachunku podatkowym są przepisy ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) Zgodnie z art. 24a ust. 1 w. cyt. ustawy osoby fizyczne spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy.

Natomiast stosownie do ust. 4 w. cyt. artykułu obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych, osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych jeżeli ich przychody w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w EURO w przepisach o rachunkowości, tj. 800.000 euro.

Na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych funkcjonują dwie metody zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów - metoda kasowa i memoriałowa.

Jednakże dla podatników prowadzących księgi rachunkowe ustawodawca zastrzegł tylko i wyłącznie ewidencjonowanie kosztów według metody memoriałowej. Zasady stosowania tej metody zostały określone w art. 22 ust. 5 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem dla podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe) koszty uzyskania przychodów objętych tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącane także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe, w tym wypadku są one potrącane, w roku, w którym zostały poniesione.

Z treści powyższego przepisu wynika, że podatnicy prowadzący księgi rachunkowe, w celu ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów muszą dokonać powiązania kosztów z przychodami. Zatem zaliczają je do kosztów podatkowych w okresie, w którym uzyskują przychód związany z tym kosztem, a jeżeli wydatku nie można powiązać z uzyskaniem przychodów konkretnego roku podatkowego podlega on ujęciu w momencie jego poniesienia.

W związku z tym, że wydatki na zakup materiałów pozostają w bezpośrednim związku z przychodami konkretnego okresu, zatem nie mogą być zaliczane w ciężar kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia (zakupu), a następnie korygowane o stan zapasów i materiałów na dzień bilansowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka jawna której jest Pan wspólnikiem przewiduje osiągnięcie w 2005 r. przychodu przekraczającego 800.000 euro i w związku z tym począwszy od 2006 r. obowiązana będzie do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Zatem poniesione przez Spółkę wydatki na zakup materiałów, stosownie do treści art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów w okresie, w którym Spółka uzyska przychód związany z tym kosztem.

Zatem Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku uznaje, że stanowisko Pana zawarte we wniosku z dnia 1 grudnia 2005 r. jest nieprawidłowe.