Rekompensata za dyżur pełniony poza domem pracownika.

Zgodnie z art. 151⁵ § 3 kodeksu pracy za czas dyżuru, z wyjątkiem dyżuru pełnionego w domu, pracownikowi przysługuje czas wolny od pracy w wymiarze odpowiadającym długości dyżuru, a w razie braku możliwości udzielenia czasu wolnego - wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania - 60 proc. wynagrodzenia. Cytowany przepis przewiduje zatem dwie formy rekompensaty za czas dyżuru niepełnionego w domu: czas wolny od pracy w wymiarze odpowiadającym długości dyżuru, a w razie braku możliwości udzielenia czasu wolnego - wynagrodzenie.

Wybór formy uzależniony jest od decyzji pracodawcy w tej sprawie. W przypadku udzielenia czasu wolnego, co - jak wynika z przepisu - powinno być zasadą (wynagrodzenie przysługuje tylko w braku możliwości udzielenia czasu wolnego), powszechnie obowiązujące przepisy prawa pracy nie przewidują prawa do wynagrodzenia za ten czas.

Brak jest zatem podstaw prawnych do ustalenia wynagrodzenia za ten okres, a niepłatny czas wolny jest w tym wypadku jedyną formą rekompensaty za pełnienie dyżuru poza domem pracownika.

Departament przypomina przy tym, że nie ma przeszkód prawnych, aby przepisy obowiązujące u danego pracodawcy przewidywały korzystniejsze rozwiązania, tj. zachowanie prawa do wynagrodzenia za czas wolny udzielony za czas dyżuru.