PUS.I/423/69/05 - Samochody dzierżawione przedstawicielom handlowym.

Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 19.10.2005 r. bez znaku (wpływ do tut. Urzędu w dniu 24.10.2005 r.) o udzielenie pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie dotyczącej uznania, czy wydatki spółki na bieżącą eksploatację samochodów wydzierżawianych jej przedstawicielom handlowym stanowią dla spółki koszt uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, postanawia uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko zawarte we wniosku jest prawidłowe.

Pismem z dnia 19.10.2005 r. (bez znaku), uzupełnionym pismem z dnia 1.12.2005 r. (bez znaku), spółka zwróciła się z zapytaniem, czy wydatki poniesione przez spółkę na bieżącą eksploatację samochodów (w tym na paliwo, bieżące naprawy, przeglądy gwarancyjne, ubezpieczenia) wydzierżawianych jej przedstawicielom handlowym stanowią dla spółki koszt uzyskania przychodów w świetle przepisów ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Przedstawiając stan faktyczny sprawy spółka podaje, że zawiera umowy z osobami fizycznymi, prowadzącymi działalność gospodarczą jako odrębne podmioty gospodarcze, na wykonanie usług promocyjno-reklamowych. Osoba taka pełni funkcję przedstawiciela handlowego spółki, działającego w celu prowadzenia sprzedaży produktów spółki. Jednym z elementów (załączników) umowy między stronami jest umowa dzierżawy samochodów, które przedstawiciel handlowy, w celu wykonania umowy, dzierżawi od spółki płacąc czynsz dzierżawny. Wyliczenie czynszu dzierżawnego jest oparte na kryteriach uzasadnionych ekonomicznie i rynkowo, z uwzględnieniem spodziewanych i faktycznie uzyskanych przychodów ze sprzedaży produktów spółki, wykonywanej przez danego przedstawiciela handlowego przy wykorzystaniu dzierżawionych od spółki samochodów. Przedstawiciel handlowy, zgodnie z umową, zobowiązany jest do wykorzystywania dzierżawionego samochodu tylko w celu prowadzenia działalności na rzecz spółki. Za stwierdzone, na podstawie prowadzonej przez przedstawiciela handlowego karty przebiegu pojazdu, koszty wykorzystania dzierżawionego samochodu dla celów prywatnych, przedstawiciel handlowy zostaje obciążony fakturą VAT. Koszty bieżącej eksploatacji (paliwo, bieżące naprawy, przeglądy gwarancyjne, ubezpieczenie) samochodów wydzierżawianych przedstawicielom handlowym pokrywa spółka. W tak przedstawionym stanie faktycznym spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy ww. koszty bieżącej eksploatacji samochodów stanowią w spółce koszt uzyskania przychodów. Spółka uważa, że będące przedmiotem zapytania wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów spółki, bowiem obowiązek ich ponoszenia wynika z umowy zawartej z przedstawicielem handlowym. Omawiane koszty ponoszone są w celu osiągnięcia przychodów spółki. Powołując się na wyrok NSA z 7.03.2001 r., sygn. akt III SA 64/00, wnioskodawca podaje, że zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie NSA poglądem możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika, istnienia bezpośredniego lub nawet potencjalnego związku przyczynowego między wydatkiem z uzyskanym przychodem oraz właściwego udokumentowania wydatku. W związku z tym, zdaniem spółki, zarówno wydatki, jak i przychody wynikające z umowy dzierżawy nie mogą być rozpatrywane w oderwaniu od szerszego aspektu, czyli od ścisłej zależności pomiędzy kwestią używania pojazdów spółki od ogólniejszego celu i efektu współpracy stron umowy przejawiającego się w uzyskiwaniu przez spółkę przychodów ze sprzedaży swoich produktów.

Odnosząc się do powyższego, tut. organ podatkowy stwierdza:

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. W myśl wskazanych przepisów, aby uznać wydatek za koszt w rachunku podatkowym, musi on być poniesiony w celu uzyskania przychodu oraz nie może to być koszt wymieniony w katalogu negatywnym, tj. ustawowym wykazie kosztów nieuznawanych za koszt podatkowy (art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że te dwa warunki uznania konkretnego kosztu (wydatku) za koszt podatkowy muszą być spełnione równocześnie. Uznanie konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodów uzależnione jest od związania go z przychodem takim związkiem przyczynowo-skutkowym, który oznacza, że poniesienie wydatku miało lub mogło mieć w kategoriach obiektywnych wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Powyższe oznacza, że do kosztów uzyskania przychodu podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie prawidłowo udokumentowane koszty, za wyjątkiem ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztu uzyskania przychodu, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego sprawy i przepisów prawa podatkowego koszty bieżącej eksploatacji (paliwo, bieżące naprawy, przeglądy gwarancyjne, ubezpieczenie) samochodów wydzierżawianych przedstawicielom handlowym należy uznać za koszt uzyskania przychodów. W analizowanym bowiem przypadku spółka, w ramach swobody umów w obrocie cywilnoprawnym, w umowach zawartych z przedstawicielami handlowymi zobowiązała się do ponoszenia wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem wydzierżawionych samochodów, których wykorzystywanie związane jest z działalnością spółki. Wydatki, o których mowa, ponoszone są w celu uzyskania przychodów w spółce i nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym wydatki te stanowić będą koszt uzyskania przychodów spółki, pod warunkiem prawidłowego ich udokumentowania.