PT8.8101.483.974/2015/SBA

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 5 lutego 2008 r. nr IBPP2/443-270/07/EJ, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, uznającej za prawidłowe stanowisko Sp. z o.o., ul...., NIP:.., przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 5 listopada 2007 r. (data wpływu 6 listopada 2007 r.) uzupełniony pismami z dnia 5 października 2015 r. (data wpływu 7 października 2015 r.) i z dnia 3 listopada 2015 r. (data wpływu 9 listopada 2015 r.), w zakresie opodatkowania wkładu pieniężnego wniesionego przez koproducenta na produkcję filmu oraz nabycia współudziału w autorskich prawach majątkowych, zmienia ww. interpretację indywidualną z urzędu, stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 listopada 2007 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach został złożony wniosek z dnia 5 listopada 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wkładu pieniężnego wniesionego przez koproducenta na produkcję filmu oraz nabycia przez koproducenta współudziału w autorskich prawach majątkowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji animowanego filmu fabularnego. Produkcja ma odbyć się wspólnie z koproducentem w rozumieniu ustawy o kinematografii, z którym Wnioskodawca będzie konsultować wszystkie strategiczne decyzje dotyczące produkcji. Ostateczna decyzja w kwestiach spornych ma należeć do Wnioskodawcy. Zobowiązania związane z produkcją filmu będą podejmowane przez Wnioskodawcę. Koproducent jako wkład ma wnieść określoną sumę pieniężną. Z tytułu wkładu koproducent ma nabyć współudział w autorskich prawach majątkowych oraz związany z tym udział w zysku z tytułu eksploatacji filmu. Ponadto wnioskodawca otrzyma za produkcję filmu dotację od Ministra Kultury, której wysokość jest uzależniona od wielkości budżetu filmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wkład pieniężny koproducenta w produkcję filmu w zamian za udział w zysku z filmu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

2. Czy podlega opodatkowaniu nabycie przez koproducenta prawa filmu oraz związanego z nim udziału w zysku w produkcji filmowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie przez koproducenta praw do filmu nie podlega opodatkowaniu VAT ponieważ czynności te są podejmowane w ramach wspólnego przedsięwzięcia w postaci produkcji filmowej. Oba podmioty zainteresowane są w uzyskiwaniu dochodów z tytułu eksploatacji filmu od podmiotów trzecich, a nie wzajemnej wymianie świadczeń. Wnioskodawca uważa, że nabycie praw do filmu jest nabyciem pierwotnym, a nie nabyciem pochodnym bowiem Wnioskodawca nie przekazuje koproducentowi udziału w zyskach ani nie przekazuje praw autorskich. Prawa te koproducent nabywa z mocy prawa bo jest współproducentem filmu wraz z Wnioskodawcą. Wnioskodawca uważa, że brak opodatkowania powinien być wiązany w tej sprawie z faktem braku odpłatności dotyczącej czynności przeniesienia praw autorskich do filmu pomiędzy Wnioskodawcą a koproducentem.

Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), przez dostawę towarów, o której mowa w wyżej wymienionym przepisie, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Natomiast przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Pojęcie sprzedaży, dla celów podatku VAT zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, który stanowi, iż przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wobec powyższych ustawowych definicji należy stwierdzić, iż na gruncie ustawy o VAT nie została w sposób szczególny unormowana sytuacja wspólnego przedsięwzięcia opisana w analizowanej sytuacji. Przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie przewidują możliwości uznania za jednego podatnika większej ilości podmiotów pozostających w bliskich związkach o charakterze ekonomicznym. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w zamian za wkład pieniężny koproducenta zobowiązuje się do przekazania udziału w zyskach z filmu (co wiąże się z przekazaniem praw autorskich). Dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. W ustawie o VAT nie określono expressis verbis co należy rozumieć pod pojęciem odpłatności, ale należy przyjąć, iż odpłatność ma miejsce gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług oraz wysokością wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności.

W świetle opisanego stanu faktycznego należałoby stwierdzić, iż przekazanie wkładu pieniężnego koproducenta na produkcję filmu w zamian za przekazanie udziału w autorskim prawie majątkowym do filmu nie będzie odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W dniu 5 lutego 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając, na podstawie przepisu § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów - wydał interpretację indywidualną, nr IBPP2/443-270/07/EJ, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy: art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn zm.) i odniósł ich treść do zdarzenia i stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

Ponadto w wydanej interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał na przepisy art. 5 pkt 5 - 6 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111, z późn. zm.) oraz art. 8 ust. 1, art. 69 i art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn zm.).

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, iż nabycie przez koproducenta praw autorskich do filmu oraz związanego z tym udziału w zyskach w produkcji filmowej nie następuje w wyniku świadczenia wykonanego przez producenta w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto nabycie przez koproducenta współudziału w autorskim prawie majątkowym do filmu nie wypełnia przesłanki, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług odnośnie odpłatności za świadczenie albowiem koproducent nabywa te prawa nieodpłatnie na mocy ustawy o prawie autorskimi prawach pokrewnych, z chwilą stworzenia utworu. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nie można uznać, iż wniesiony wkład pieniężny stanowi odpłatność za nabycie praw, albowiem przekazanie wkładu pieniężnego stanowi warunek uznania podmiotu za koproducenta utworu audiowizualnego.

W świetle powyższego nabycie przez koproducenta praw do filmu oraz związanego z nim udziału w zysku nie wypełnia dyspozycji art. 8 ust. 1 oraz art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zatem czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarówi usług.

W konsekwencji organ stanowisko Wnioskodawcy w tej kwestii uznał za prawidłowe. Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, iż prawidłowe jest także stanowisko Wnioskodawcy odnośnie braku podstaw opodatkowania podatkiem od towarów i usług wkładu pieniężnego wniesionego przez koproducenta w produkcję filmu.

Mając na uwadze przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pieniądze nie są towarem w myśl ustawy o podatku od towarów i usług, a ich przekazanie między koproducentem a producentem filmu nie wypełnia dyspozycji ww. art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie dochodzi bowiem w tej sytuacji do odpłatnej dostawy towaru lub odpłatnego świadczenia usług. Zatem czynność przekazania kwot pieniężnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy, działający w trybie art. 14e ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister Finansów stwierdził, iż interpretacja indywidualna z dnia 5 lutego 2008 r. nr IBPP2/443-270/07/EJ wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach jest nieprawidłowa, w związku z czym dokonał jej zmiany w dniu 11 lipca 2012 r. nr PT8/033/159/587/SBA/12/PT-543.

Pismem z dnia 30 lipca 2012 r. nr DN/45/2012 Wnioskodawca wystąpił z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, stwierdzając że wydana interpretacja indywidualna z dnia 5 lutego 2008 r. jest zgodna z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług w kontekście przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Minister Finansów pismem z dnia 27 sierpnia 2012 r. nr PT8/033/159-1/587/SBA/12/PT-543 udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, stwierdzając że brak jest podstaw do uchylenia zmiany interpretacji indywidualnej.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ Ministra Finansów z dnia 11 lipca 2012 r. nr PT8/033/159/587/SBA/12/PT-543 została zaskarżona przez Wnioskodawcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W., który wyrokiem z dnia 23 maja 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 3063/12 zaskarżoną interpretację Ministra Finansów uchylił.

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. stwierdził, że Minister Finansów dokonując wadliwego rozumowania błędnie ocenił charakter współpracy podmiotów zarysowanej we wniosku o interpretację oraz jej gospodarczego sensu, który pozostał w ogóle poza polem rozważań organu.

Ponadto Sąd wskazał, iż Minister Finansów w swoim stanowisku zawartym w zmianie interpretacji - w oderwaniu od przyjętych w umowie stron celów i zasad wspólnej działalności producenckiej - ograniczył się do jednego aspektu, a mianowicie do podziału ról przy współpracy oraz rozliczenia wpływów i związanego z tym przepływu środków pieniężnych pomiędzy koproducentami, uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia. Nie wykazał przy tym, aby przepływ tych środków nastąpił w wykonaniu usług świadczonych przez skarżąca na rzecz koproducenta.

Zdaniem Sądu Minister Finansów przyjął, całkowicie abstrahując od przedstawionego stanu faktycznego, że otrzymane przez Wnioskodawcę kwoty są zapłatą za usługi związane z eksploatacją filmu, gdy z przedstawionych okoliczności sprawy nie wynika, że otrzymane kwoty stanowiły zapłatę za usługę. Tym samym błędnie, w oderwaniu od przedstawionego stanu faktycznego i celu gospodarczego przedsięwzięcia przyjął, że czynności te będą czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Sąd stanął na stanowisku, iż we współdziałaniu przy współprodukcji filmów, nie dochodzi do wzajemnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż w przedsięwzięciu takim nie chodzi o wzajemne świadczenie usług pomiędzy uczestnikami działań kooperacyjnych, gdyż nie z tych działań osiągają "bezpośrednią i jasno zindywidualizowaną korzyść", lecz z osiągnięcia wspólnego celu podjętej współpracy tj. wyprodukowania filmu. Sąd jednocześnie stwierdził, że w ramach działań podejmowanych przez współpracujące podmioty, dokonują one określonych świadczeń, przekazują sobie, tytułem wkładu do wspólnego przedsięwzięcia lub przychodu z niego, prawa i środki służące do realizacji wspólnego przedsięwzięcia, albo wpływy uzyskane ze wspólnego dzieła, ale nie świadczą w ten sposób wzajemnych usług odpłatnie.

W ocenie Sądu, skutkiem braku właściwej analizy przedstawionych we wniosku działań Skarżącej i jej partnera organ dokonał wadliwej oceny prawnopodatkowej współpracy tych podmiotów, uznając za podlegający opodatkowaniu, jako świadczenie wzajemne między koproducentami, podział przychodów z tytułu eksploatacji filmu.

Od ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 23 maja 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 3063/12 Minister Finansów złożył skargę kasacyjną.

Wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2014 r. sygn. akt I FSK 1653/13 Sąd uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. w wyroku z dnia 2 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 1003/15 wskazał, iż skarga jest zasadna jednakże nie z powodów w niej podniesionych.

Sąd wskazał na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego dnia 19 grudnia 2014 r. sygn. akt I FSK 1653/13. Biorąc pod uwagę ten wyrok Sąd uznał, iż w rozpoznawanej sprawie zmiana interpretacji prawa podatkowego została wydana przedwcześnie. Ocena ta jest konsekwencją stwierdzenia przez NSA, że we wniosku o wydanie interpretacji Skarżąca nie przedstawiła dokładnej informacji o charakterze i rozmiarze umów koprodukcji filmów, jak również nie było informacji, że część produkcji finansuje spółka. Ze stanu tego nie wynikało, że Skarżąca zawiera umowy koprodukcji filmów, w ramach których część produkcji filmu finansuje spółka, a część koproducent.

Sąd wskazał, iż opis stanu faktycznego zawiera zbyt mało informacji ażeby można było dokonać oceny skutków podatkowych tego stanu faktycznego w zakresie wskazanym przez Skarżącą we wniosku o wydanie interpretacji.

Zdaniem Sądu w celu rozstrzygnięcia, czy wkład pieniężny koproducenta w produkcję filmu w zamian za udział w zysku z filmu podlega opodatkowaniu VAT oraz czy podlega opodatkowaniu nabycie przez koproducenta prawa filmu oraz związanego z nim udziału w zysku w produkcji filmowej konieczne jest wyjaśnienie jakie czynności wykonywane są przez producenta i koproducenta w ramach ciążących na nich wzajemnie na podstawie umowy koprodukcyjnej, której efektem jest podziała zysków. W tym celu konieczna jest dokładna znajomość wzajemnych praw i obowiązków producentów i koproducentów, które wynikają z umowy, a w pozostałym zakresie z ustawy o kinematografii.

Sąd uznał, iż organ przed wydaniem zmiany interpretacji będzie obowiązany do wezwania Skarżącej do uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji o informacje, których ustalenie jest konieczne przed wydaniem interpretacji.

Minister Finansów w wykonaniu wyroków Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2014 r. i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 2 czerwca 2015 r., wezwaniem z dnia 22 września 2015 r. nr PT8.8101.483.2015/SBA/974 wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku z dnia 5 listopada 2007 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wkładu pieniężnego wniesionego przez koproducenta na produkcję filmu oraz nabycia współudziału w autorskich prawach majątkowych, poprzez doprecyzowanie opisu stanu faktycznego o następujące informacje:

W odpowiedzi na wezwanie Ministra Finansów Wnioskodawca pismem z dnia 5 października 2015 r. nr... przesłał kserokopie dwóch umów o koprodukcję zawartych przez Studio w 2006 r. z dwoma koproducentami filmu pełnometrażowego pt. "...".

Wnioskodawca jednocześnie dodał, iż w postanowieniach tych umów wyraźnie zostały sprecyzowane prawa i obowiązki producenta i koproducenta jak również definicje ustawowe producenta i koproducenta. Umowy, zdaniem Wnioskodawcy, zawierają również określenie wzajemnych relacji finansowych, których efektem jest podział zysków.

Zgodnie z postanowieniami tych umów część produkcji filmu finansuje Studio, a część koproducent. Wysokość części finansowanej przez koproducenta jest uzależniona od jego wkładu finansowego. Z umów tych również wynika charakter i rozmiar zasad współpracy pomiędzy producentem a koproducentem.

Minister Finansów wezwaniem z dnia 22 października 2015 r. nr PT8.8101.483.1.2015/SBA/974 nawiązując do pisma Wnioskodawcy z dnia 5 października 2015 r. nr... będącego odpowiedzią na wezwanie Ministra Finansów z dnia 22 września 2015 r. nr PT8.8101.483.2015/SBA/974, ponownie wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku z dnia 5 listopada 2007 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wkładu pieniężnego wniesionego przez koproducenta na produkcję filmu oraz nabycia współudziału w autorskich prawach majątkowych.

Minister Finansów wskazał, iż przedmiotowy wniosek należy uzupełnić poprzez doprecyzowanie opisu stanu faktycznego o następujące informacje:

Wzywając ponownie Wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku Minister Finansów wyjaśnił, co następuje.

Stosownie do art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W myśl art. 14c § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Na podstawie przepisów rozdziału 1a ustawy - Ordynacja podatkowa organy podatkowe nie są uprawnione do ustalania i dowodowego weryfikowania stanu faktycznego dochodzonej przez wnioskodawcę interpretacji prawa podatkowego ani też do udzielania jej w obszarze regulacji prawnych nie przedstawionych w stanowisku wnioskodawcy odnośnie podatkowej kwalifikacji danego stanu faktycznego (vide: wyrok NSA z dnia 10 marca 2010 r. sygn. akt II FSK 1557/08 oraz wyrok NSA z dnia 2 listopada 2010 r. sygn. akt II FSK 1140/09).

W wyroku z dnia 20 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 1188/09 WSA w Krakowie wskazał, że stan faktyczny brany pod uwagę do wydania interpretacji nie może być "dopowiadany" dołączanymi do wniosku dokumentami. Podatnik w tym postępowaniu nie powinien, a tym bardziej nie musi udowadniać, iż przedstawiony przez niego stan faktyczny ma umocowanie i potwierdzenie w określonym materiale dowodowym. Jednocześnie nie może wymagać, aby organ podatkowy w oparciu o dowody składane przez podatnika lub poszukiwane z urzędu ustalał stan faktyczny, uzupełniał go, czy też oceniał zgodność opisu stanu faktycznego formułowanego we wniosku z rzeczywistością (w przypadku, gdy wniosek podatnika dotyczy stanów, które mają lub miały już miejsce).

W orzecznictwie sądowym za utrwalony i jednolity należy uznać pogląd, że w postępowaniu w sprawie wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w ramach stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę (vide: np. wyrok NSA z dnia 30 października 2012 r. sygn. akt I GSK 55/12, wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2012 r. sygn. akt I FSK 1183/11, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 9 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Bd 245/12).

Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 7 stycznia 2009 r. sygn. akt II FSK 1408/07 "Wyczerpująco przedstawiony stan faktyczny, to taki, na podstawie którego można w sposób pewny i nie uzasadniający żadnych przedmiotowych wątpliwości udzielić interpretacji do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie".

WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 9 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 941/10 zauważył, że ustawodawca nie definiuje pojęcia "wyczerpująco", z celu, jakiemu interpretacja ma służyć wywieść jednak należy, iż opisać on winien te wszystkie fakty, które są prawnie znaczące dla ustalenia, czy przepis, którego stosowania dotyczy wniosek, może mieć (lub nie) zastosowanie w sprawie (a więc te fakty, które wynikają z hipotezy normy prawnej).

Jak wynika z powyższego analiza umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych przepisami ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie instytucji interpretacji indywidualnych. Minister Finansów nie jest zatem uprawniony do ustalania, doprecyzowywania czy uzupełniania stanu faktycznego na podstawie przesłanych załączników.

W związku z powyższym Minister Finansów stwierdził, że Wnioskodawca, wyjaśniając w piśmie z dnia 5 października 2015 r., że: "Zgodnie z postanowieniami tych umów cześć produkcji finansuje Studio, a część koproducent. Wysokość części finansowanej przez koproducenta jest uzależniona od jego wkładu finansowego." udzielił odpowiedzi wyłącznie na pytanie 4 zawarte w wezwaniu Ministra Finansów z dnia 22 września 2015 r.

Wobec powyższego konieczne stało się ponowne wezwanie wnioskodawcy do udzielania odpowiedzi na pytania 1-3.

Wnioskodawca, pismem z dnia 3 listopada 2015 r. nr RP/104/2015, poinformował i wyjaśnił co następuje.

Odnośnie pytania 1 z wezwania z dnia 22 października 2015 r.

W ustawie o kinematografii z 30 czerwca 2005 r. oraz w umowach o koprodukcję filmu zawarte są definicje: producent filmu, koproducent filmu, produkcja filmu.

Zgodnie z umową o koprodukcję:

* producent filmu - to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33¹ § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu;

* koproducent filmu - to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych;

* produkcja filmu - zespół czynności twórczych, organizacyjnych, ekonomicznych, prawnych i technicznych, prowadzących do wytworzenia filmu w postaci kopii wzorcowej;

Do praw i obowiązków producenta filmu zgodnie z ustawą o kinematografii oraz zgodnie z umową należy:

10. Producent filmu zobowiązuje się do informowania koproducenta o wszystkich wpływach z eksploatacji filmu pisemnie raz na pół roku w formie raportu.

Do koproducenta należy:

1. Koproducent zobowiązuje się współfinansować produkcję filmu animowanego pełnometrażowego, w części stanowiącej określony umową procent budżetu filmu,

2. Koproducent wyraża zgodę na udział innych podmiotów w realizacji filmu w charakterze koproducentów. Ich dobór należeć będzie do producenta filmu, przy czym nie może to naruszać postanowień umowy o koprodukcji filmu w zakresie praw i obowiązków koproducenta.

3. Koproducent na podstawie umowy o koprodukcję nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych do filmu o którym mowa w umowie o koprodukcję filmu (przysługują mu wspólnie autorskie prawa majątkowe do filmu) w części proporcjonalnej do udziału finansowego w budżecie filmu (w kosztach produkcji filmu).

4. Koproducent zobowiązuje się - w terminach wskazanych odrębnym pismem przez producenta filmu - przekazać kwotę pieniężną o której mowa w umowie o koprodukcję filmu, a producent zobowiązuje się przeznaczyć tę kwotę wyłącznie na sfinansowanie produkcji filmu.

5. Koproducent jest uprawniony do dokonania kontroli finansowo-produkcyjnej w każdej fazie prowadzenia produkcji filmu.

6. Udział przedstawiciela Koproducenta w odbiorze filmu na przeglądzie kolaudacyjnym zorganizowanym przez producenta.

Odnośnie pytania nr 2 z wezwania z dnia 22 października 2015 r.

Producent filmu oraz koproducent wykonują następujące czynności określone umową koprodukcyjną:

Odnośnie pytania nr 3 z wezwania z dnia 22 października 2015 r.

Wnioskodawca realizując w okresie od 2006 r. do 2009 r. film pełnometrażowy animowany pt. "..." - zawarł umowy o koprodukcję z Bankiem Spółdzielczym w S., z "..." sp. z o.o. w W. oraz Wytwórnią Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w W. Koszt produkcji filmu wyniósł około 6.000.000 zł.

Wnioskodawca otrzymał w ramach dotacji celowej 50% kosztu filmu od Instytutu... w W. Udział własny Wnioskodawcy w kosztach filmu wyniósł 26%, natomiast koproducenci wnieśli łącznie 24% wkładu w koszty finansowania produkcji filmu.

Wnioskodawca uściślając pierwotny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podkreślił, iż zgodnie z przepisami prawa autorskiego oraz ustawy o kinematografii - nabycie przez koproducenta praw autorskich do filmu oraz związanego z tym udziału w zysku z dystrybucji filmu nie następuje w wyniku świadczenia wykonywanego przez producenta w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT. Ponadto nabycie przez koproducenta współudziału w autorskich prawach majątkowych do filmu nie wypełnia przesłanki o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT odnośnie odpłatności za świadczenie albowiem koproducent nabywa te prawa nieodpłatnie na mocy ustawy o prawie autorskim oraz zgodnie z umową o koprodukcje w części równiej wkładowi w budżet filmu - z chwilą stworzenia filmu.

Nie można więc uznać, zdaniem Wnioskodawcy, iż wniesiony wkład pieniężny stanowi odpłatność za nabycie praw albowiem to właśnie przekazanie wkładu pieniężnego stanowi warunek uznania podmiotu za koproducenta filmu.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Jednocześnie dodać należy, że w myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 1270, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie. Wydając niniejszą zmianę interpretacji indywidualnej Minister Finansów związany jest zatem przepisami prawa oraz oceną prawną i wskazaniami zawartymi w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 2 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 1003/15 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2014 r. sygn. akt I FSK 1653/13.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 5 lutego 2008 r. nr IBPP2/443-270/07/EJ, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów - w świetle stanu prawnego oraz biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyroku WSA w W. z dnia 2 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 1003/15 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2014 r. sygn. akt I FSK 1653/13 - stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę, na tle zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku z dnia 5 listopada 2007 r. oraz doprecyzowanego w pismach z dnia 5 października 2015 r. i z dnia 3 listopada 2015 r., Minister Finansów zajmuje następujące stanowisko:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Stosownie do art. 5 pkt 5 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111, z późn. zm.), koproducent filmu to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych.

Przepis art. 5 pkt 6 ww. ustawy o kinematografii stanowi natomiast, że producent filmu to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33¹ § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu.

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w rozdziale 6 zawiera przepisy szczególne dotyczące utworów audiowizualnych. Z przepisu art. 69 ww. ustawy wynika, że współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno muzycznych oraz twórca scenariusza.

Ponadto na podstawie przepisu art. 70 ust. 1 ww. ustawy domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca łącznie ze swoim koproducentem, będą produkowali animowany film fabularny. Koproducent wniesie jako wkład określoną sumę pieniężną. Z tytułu wkładu koproducent ma nabyć współudział w autorskich prawach majątkowych oraz związany z tym udział w zysku z tytułu eksploatacji filmu.

W uzupełnieniu wniosku, (pisma Wnioskodawcy z dnia 5 października 2015 r. i z dnia 3 listopada 2015 r.), Wnioskodawca wskazał, iż Koproducent na podstawie umowy o koprodukcję nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych do filmu, o którym mowa w umowie o koprodukcję filmu (przysługują mu wspólnie autorskie prawa majątkowe do filmu) w części proporcjonalnej do udziału finansowego w budżecie filmu (w kosztach produkcji filmu).

Ponadto Wnioskodawca uzupełnił, iż zgodnie z umową o koprodukcję filmu z chwilą gdy wkład finansowy koproducenta zostanie wpłacony, następuje przeniesienie na niego autorskich praw majątkowych do filmu, zarówno w postaci ukończonej jak i nie ukończonej - w części odpowiadającej wkładowi koproducenta w produkcję filmu na polach eksploatacji szczegółowo wymienionych w umowie.

Wnioskodawca wskazał również, iż Koproducent zobowiązuje się współfinansować produkcję filmu animowanego pełnometrażowego, w części stanowiącej określony umową procent budżetu filmu oraz zobowiązuje się - w terminach wskazanych odrębnym pismem przez producenta filmu, przekazać kwotę pieniężną o której mowa w umowie o koprodukcję filmu, a producent zobowiązuje się przeznaczyć tę kwotę wyłącznie na sfinansowanie produkcji filmu.

Mając na uwadze wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2014 r. sygn. akt I FSK 1653/13, w którym Sąd wskazał: "Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę w pełni podziela pogląd przedstawiony w wyroku NSA z dnia 4 czerwca 2014 r. (sygn. akt I FSK 883/13) a dotyczącym analogicznej sprawy, zgodnie z którym "zespół czynności prowadzących do powstania filmu, z których niektóre są wykonywane przez jedną stronę umowy, inne przez drugą stronę, jeszcze inne są wykonywane wspólne, czy też są współfinansowane przez strony umowy, nie stanowi odpłatnego świadczenia na rzecz innego podmiotu, który współuczestniczy w wykonywaniu tych czynności. Powyższe jednak nie wyklucza powstania skutków podatkowych w zakresie podatku VAT w wyniku wykonywania poszczególnych czynności należących do procesu produkcji filmu. W szczególności podatek VAT może powstać z tytułu wniesienia aportu w postaci wkładu niepieniężnego, czy też tytułu przeniesienia udziału w prawach autorskich do filmu. Powyższe pozostaje jednak tylko w kwestii rozważań teoretycznych, ponieważ z wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji nie wynika zakres elementów z tytułu, których następuje przepływ środków w ramach tzw. podziału zysku. Należy podkreślić, że dopiero uwzględnienie wzajemnych obowiązków i praw pomiędzy podmiotami, które uczestniczą w koprodukcji oraz unormowań wynikających z ustawy o kinematografii, pozwoli na ocenę skutków podatkowych wzajemnych świadczeń wynikających ze wspólnego przedsięwzięcia."

Dla odpowiedzi na pytanie zasadnicze pozostaje ustalenie, jakie czynności wykonywane są przez producenta i koproducenta w ramach obowiązków ciążących na nich wzajemnie na podstawie umowy koprodukcyjnej, której efektem jest podział zysków. W tym celu konieczna jest dokładna znajomość wzajemnych praw i obowiązków producentów i koproducentów, które wynikają z umowy koprodukcji, a w pozostałym zakresie z ustawy o kinematografii. Tymczasem z wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji takie informacje nie wynikają.", należy zauważyć, iż aktualnie po uzupełnieniu przez Wnioskodawcę wniosku o dodatkowe informacje, w zakresie wzajemnych relacji zachodzących przy produkcji filmu pomiędzy Wnioskodawcą i koproducentem, Minister Finansów biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy stwierdza, iż w przedmiotowej sprawie wystąpiły wszystkie konieczne elementy świadczenia opodatkowanego podatkiem od towarów i usług, określone w art. 8 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r., zaistniało bowiem odpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz koproducenta.

Świadczeniem w tym przypadku jest przeniesienie przez Wnioskodawcę udziału w majątkowych prawach autorskich do filmu na koproducenta oraz związany z tym udział w zysku z tytułu eksploatacji filmu. Wkład pieniężny na produkcję filmu wnoszony przez koproducenta w zamian za przekazanie współudziału w prawach majątkowych autorskich pełni zaś funkcję wynagrodzenia. Oznacza to, że czynność dokonywana pomiędzy Wnioskodawcą a koproducentem jest odpłatna i w konsekwencji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo Minister Finansów zauważa, iż Wnioskodawca uzupełniając wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wskazał, iż producent (Wnioskodawca) dokonuje wspólnie z koproducentem podziału pól eksploatacji filmu i dokonuje podziału wpływów netto zgodnie z procentowym udziałem finansowym koproducenta w finansowaniu filmu.

Podział wpływów netto jest sprawą wtórną do wzajemnego świadczenia przekazania współudziału w prawach majątkowych autorskich oraz związanego z tym udziału w zysku z tytułu eksploatacji filmu, która jest odpłatna w postaci wkładu pieniężnego na produkcję wspólnie realizowanego filmu.

Zysk z filmu nie następuje w zamian za wkład pieniężny koproducenta, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, koproducent na podstawie umowy o koprodukcję nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych do filmu o którym mowa w umowie o koprodukcję filmu (przysługują mu wspólnie autorskie prawa majątkowe do filmu) w części proporcjonalnej do udziału finansowego w budżecie filmu (w kosztach produkcji filmu). Przy czym, jak wskazał Wnioskodawca, jest on obowiązany przeznaczyć kwotę wniesioną przez koproducenta wyłącznie na sfinansowanie produkcji filmu.

Minister Finansów nie wypowiada się jednak w niniejszej zmianie interpretacji indywidualnej odnośnie podziału wpływów netto, o których mowa w zdarzeniu przyszłym, gdyż nie było to przedmiotem pytania i stanowiska Wnioskodawcy.

Reasumując, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nabycie przez koproducenta praw do filmu oraz przekazanie wkładu pieniężnego koproducenta na produkcję filmu w zamian za przekazanie udziału w autorskim prawie majątkowym do filmu oraz związanego z tym udziału w zysku z dystrybucji, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 5 lutego 2008 r. nr IBPP2/443-270/07/EJ, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W., ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa. Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).