PT8/033/87/540/11/WCX/14/RD-72483

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 24 maja 2011 r. nr IPPP1-443-390/11-2/PR, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, na wniosek z dnia 22 lutego 2011 r. (data wpływu 3 marca 2011 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług szkoleniowych polegających na zapoznaniu posłów RP z technikami i narzędziami budowania strategii komunikacji, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest nieprawidłowe.

W dniu 3 marca 2011 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług szkoleniowych polegających na zapoznaniu posłów RP z technikami i narzędziami budowania strategii komunikacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o., świadczy usługi public relations. Oferta usług obejmuje m.in.:

* usługi doradztwa w zakres stosunków międzyludzkich (public relations)

* doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania

* pozostałe pozaszkolne formy edukacji

* badanie rynku i opinii publicznej

* pozostała działalność usługowa w zakresie informacji.

Spółka w zakresie oferty szkoleniowej realizuje szkolenia medialne - jak efektywnie kontaktować się z mediami, z zakresu wystąpień publicznych i prezentacji, kryzysowe - jak zarządzać komunikacją w sytuacji kryzysowej.

Spółka nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty i nie prowadzi szkoleń w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. W styczniu 2011 spółka przeprowadziła szkolenie z zakresu technik i narzędzi budowania strategii komunikacji oraz narzędzi komunikacji kryzysowej dla posłów RP. Szkolenie składało się z wykładów oraz warsztatów symulacyjnych i miało na celu zapoznanie z zasadami skutecznego komunikowania się. Szkolenie to miało bezpośredni związek z wykonywanym zawodem posła.

Spółka wystawiła fakturę VAT za przeprowadzone szkolenie ze stawką VAT 23%. Odbiorcą faktury była instytucja państwowa. Po otrzymaniu faktury, odbiorca usługi poinformował spółkę, że usługa szkolenia zostanie w całości sfinansowana ze środków publicznych.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka powinna zastosować zwolnienie z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o podatku od towarów usług w przypadku przeprowadzonego szkolenia dla posłów RP z zakresu technik i narzędzi budowania strategii komunikacji oraz narzędzi komunikacji kryzysowej.

Zdaniem Wnioskodawcy należało opodatkować usługę szkolenia podatkiem VAT zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W opinii Spółki usługa nie korzysta ze zwolnienia VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o podatku od towarów usług, ponieważ nie jest usługą kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego zgodnie z tym artykułem. Powołując się na art. 13 część A ust. 1 lit. i Dyrektywy 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych, w myśl którego zwolnione jest od podatku od wartości dodanej kształcenie dzieci i młodzieży, edukacja szkolna i uniwersytecka, kształcenie zawodowe i szkolenia przekwalifikujące, w tym świadczenie usług i dostawa towarów bezpośrednio z nimi związanych, wykonywane przez organy podlegające prawu publicznemu powołane do wykonywania takiej działalności lub przez inne organizacje wskazane przez zainteresowane państwa członkowskie jako organizacje powołane do realizacji podobnych celów, spółka nie jest podmiotem powołanym do świadczenia usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. W związku z powyższym usługa szkolenia z zakresu technik i narzędzi budowania strategii komunikacji oraz narzędzi komunikacji kryzysowej dla posłów RP nie korzysta ze zwolnienia z podatku VAT i powinna być opodatkowana stawką 23% zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

W dniu 24 maja 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając, na podstawie przepisu § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów - wydał interpretację indywidualną nr IPPP1-443-390/11-2/PR, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy:

* art. 5 ust. 1, art. 8 ust. 1, art. 41 ust. 1, art. 43 ust. 1 pkt 26 i 29, art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.),

* art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.),

* art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 288 z 28.10.2005, str. 1),

* art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.)

oraz odniósł ich treść do stanu faktycznego, pytania i stanowiska przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

Organ podatkowy w wydanej interpretacji indywidualnej wyjaśnił, że powołane przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych. Co więcej przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Zdaniem organu podatkowego z uregulowań ww. rozporządzenia wynika, iż usługi kształcenia i przekwalifikowania zawodowego to nie tylko nauczanie związane z zawodem lub branżą, ale również zdobywanie wiedzy do celów zawodowych. W tym kontekście, w opinii organu podatkowego, dla celów przepisu dotyczących analizowanych przepisów podatkowych, zdobywanie czy uaktualnienie wiedzy potrzebnej czy wykorzystywanej przez posła RP w związku z zajmowanym stanowiskiem publicznym nie można uznać za kształcenie zawodowe, bowiem sprawowanie tej funkcji nie jest zawodem. Jest to funkcja publiczna, nie zaś wykonywany zawód. Zatem, zdobywanie wiedzy pozostającej w bezpośrednim związku z funkcją publiczną pełnioną przez posła RP nie stanowi usług kształcenia zawodowego, czy przekwalifikowania zawodowego.

Zatem, w opinii Dyrektora ww. Izby Skarbowej, dla świadczenia przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowej dla posłów RP z zakresu technik i narzędzi budowania strategii komunikacji oraz narzędzi komunikacji kryzysowej nie znajduje zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, pomimo iż usługa ta jest finansowana w 100% ze środków publicznych, albowiem jest związana ze sprawowaną funkcją publiczną, a nie zawodem, i w konsekwencji podlega opodatkowaniu stawką podstawową 23%.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 24 maja 2011 r. nr IPPP1-443-390/11-2/PR wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ww. ustawy stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, prawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 29 zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 przewiduje zatem zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych.

Dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) Nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 288 z 28.10.2005, str. 1). Rozporządzenie Rady Nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stały się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie powyższe przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG), a obecnie dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia Nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i dyrektywy 77/388/EWG, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Minister Finansów zauważa zatem, że ani przepisy dyrektywy, ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "zawodu". Przepis art. 14 ww. rozporządzenia Nr 1777/2005 nie odnosi się jedynie do nauczania pozostającego w bezpośrednim związku z określonym zawodem ale również z branżą. Mając powyższe na uwadze uzasadnione jest przyjęcie, że szkolenia pozostające w bezpośrednim związku ze sprawowaniem określonej funkcji publicznej (w przedmiotowym przypadku funkcji posła RP), która jest również przejawem aktywności zarobkowej człowieka, należy uznać za kształcenie zawodowe.

Środkami publicznymi, w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.) są:

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika między innymi, że Wnioskodawca będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w zakresie oferty szkoleniowej realizuje szkolenia medialne - jak efektywnie kontaktować się z mediami, z zakresu wystąpień publicznych i prezentacji, kryzysowe - jak zarządzać komunikacją w sytuacji kryzysowej. W styczniu 2011 r. Wnioskodawca przeprowadził szkolenie z zakresu technik i narzędzi budowania strategii komunikacji oraz narzędzi komunikacji kryzysowej dla posłów RP. Szkolenie składało się z wykładów oraz warsztatów symulacyjnych i miało na celu zapoznanie z zasadami skutecznego komunikowania się. Szkolenie to miało bezpośredni związek z wykonywanym zawodem posła. Wnioskodawca wystawił fakturę VAT za przeprowadzone szkolenie ze stawką VAT 23%. Odbiorcą faktury była instytucja państwowa. Po otrzymaniu faktury, odbiorca usługi poinformował Wnioskodawcę, że usługa szkolenia zostanie w całości sfinansowana ze środków publicznych.

Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do powołanych powyżej przepisów, stwierdzić należy, iż opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej usługi z zakresu technik i narzędzi budowania strategii komunikacji oraz narzędzi komunikacji kryzysowej dla posłów RP uznać można za usługi o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Spółka w opisie stanu faktycznego wskazała również, że nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty i nie prowadzi szkoleń w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. W związku z czym przedmiotowe usługi opisane we wniosku nie będą zatem korzystały ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a i b. Natomiast z uwagi na fakt - jak przedstawiono w stanie faktycznym - że są one w całości finansowane ze środków publicznych - usługi te korzystają ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym świadczone usługi szkolenia z zakresu technik i narzędzi budowania strategii komunikacji oraz narzędzi komunikacji kryzysowej dla posłów RP nie korzysta ze zwolnienia z podatku VAT i powinna być opodatkowana stawką 23% zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, Minister Finansów uznał za nieprawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 24 maja 2011 r. nr IPPP1-443-390/11-2/PR, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia stanu faktycznego.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.