PT8/033/237/742/WCX/13/RD-115890

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2013 r. nr IPPP1/443-301/13-2/JL wydanej, w imieniu Ministra Finansów, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, na wniosek z dnia 20 marca 2013 r. (data wpływu 4 kwietnia 2013 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania pracownikom leasingowanych samochodów do celów osobistych, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest nieprawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2013 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wpłynął ww. wniosek z dnia 20 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania pracownikom leasingowanych samochodów do celów osobistych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Do prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje samochody osobowe na podstawie zawartych w 2011 i 2012 r. umów leasingu. Wnioskodawcy na podstawie przepisów ustawy o VAT przysługiwało/przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 60% kwoty podatku określonej na fakturze dokumentującej nabycie usługi leasingu, nie więcej niż 6.000 zł. Ponieważ samochody są również wykorzystywane przez pracowników Spółki do celów prywatnych, użytkujący je pracownicy na podstawie zawartych umów są obciążani kosztami ich używania (kalkulacja kosztów uzależniona jest od wartości samochodu i przejechanych kilometrów).

W związku z przedstawionym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

W świetle powyżej opisanego stanu faktycznego, czy odpłatne przekazanie przez Spółkę "leasingowanych" samochodów osobowych pracownikom Spółki - do celów osobistych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT do końca 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, (...) jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W konsekwencji ww. przepisu czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Niemniej jednak zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (dalej: VAT i TD), do dnia 31 grudnia 2013 r. w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku określonej w fakturze nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł, nie stosuje się art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Z treści art. 6 ustawy o VAT i Transporcie Drogowym wynika, iż ustawodawca wyłącza stosowanie art. 5, wyłącznie w stosunku do samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu lub innej o podobnym charakterze, w sytuacji gdy przysługiwało podatnikowi pełne prawo do odliczenia podatku VAT z czynszu, raty lub innej płatności wynikającej z umowy. W przedstawionym stanie faktycznym Spółka posiadała/posiada ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego (60% nie więcej niż 6.000 zł.), a więc w świetle przytoczonych przepisów do 31 grudnia 2013 r. nie jest zobowiązana do naliczenia należnego podatku VAT od przekazanych do odpłatnego używania pracownikom spółki (do celów osobistych), samochodów osobowych wykorzystywanych w działalności Spółki na podstawie zawartych umów leasingu lub najmu.

W dniu 7 czerwca 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając, na podstawie przepisu § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów - wydał interpretację indywidualną nr IPPP1/443-301/13-2/JL, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy: art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) oraz odniósł ich treść do stanu faktycznego, pytania oraz stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

Organ podatkowy w ww. interpretacji indywidualnej przywołał również:

* art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.),

* art. 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 102, poz. 585),

* art. 10 pkt 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1456),

* art. 26 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.),

* art. 1 oraz art. 3 decyzji wykonawczej 2010/581/UE Rady z dnia 27 września 2010 r. upoważniającej Rzeczpospolitą Polską do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 256, str. 24).

W uzasadnieniu przedmiotowej interpretacji organ podatkowy wskazał, że od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., czynność polegająca na wykorzystywaniu przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało w części prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług, w konsekwencji czego nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził zatem, że odpłatne udostępnianie pracownikom do celów prywatnych opisanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej samochodów osobowych użytkowanych na podstawie umowy leasingu do dnia 31 grudnia 2013 r. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 7 czerwca 2013 r. nr IPPP1/443-301/13-2/JL, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - dalej również: ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast świadczeniem usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. Opodatkowaniem podatkiem VAT podlegają zatem wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 8 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl zatem wskazanego przepisu, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Cytowany art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, stanowi odwzorowanie definicji odpłatnego świadczenia usług zawartej w art. 26 ust. 1 ww. dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

Rzeczpospolita Polska złożyła jednakże do Komisji Europejskiej wniosek o uzyskanie derogacji na stosowanie szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a oraz art. 168 ww. dyrektywy 2006/112/WE Rady w zakresie ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego od niektórych pojazdów samochodowych oraz braku konieczności rozliczania podatku od towarów i usług w przypadku wykorzystywania tych pojazdów do celów prywatnych.

W dniu 27 września 2010 r. Rada przyjęła decyzję upoważniającą Rzeczpospolitą Polską do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a i art. 168 dyrektywy 2006/112/UE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (decyzja nr 2010/581/WE opublikowana w Dzienniku Urzędowym UE seria L nr 256, s. 24).

Zgodnie z art. 3 ww. decyzji 2010/581/UE Rady, w ramach odstępstwa od art. 26 ust. 1 lit. a dyrektywy 2006/112/WE Rzeczpospolita Polska zostaje uprawniona do nietraktowania jako świadczenie usług za wynagrodzeniem prywatnego wykorzystania przez podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, pojazdu, do którego stosuje się ograniczenie, o którym mowa w art. 1 niniejszej decyzji.

Jak stanowi art. 1 ww. decyzji 2010/581/UE Rady, w ramach odstępstwa od art. 168 ww. dyrektywy 2006/112/WE Rady Rzeczpospolita Polska zostaje niniejszym uprawniona do ograniczenia do 60% prawa do odliczenia podatku VAT należnego z tytułu zakupu, wewnątrzwspólnotowego nabycia, przewozu, wynajmu lub leasingu pojazdów silnikowych innych niż pojazdy osobowe, do maksymalnej kwoty 6.000 PLN. Ograniczenie to ma zastosowanie wyłącznie do pojazdów silnikowych, innych niż pojazdy osobowe o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg i dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W celu realizacji postanowień ww. decyzji 2010/581/UE Rady, w art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.) ustawodawca krajowy wprowadził zapis, zgodnie z którym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., nie stosuje się art. 8 ust. 2 ustawy zmienionej w art. 1, w przypadku wykorzystywania przez podatnika samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Natomiast na podstawie art. 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 102, poz. 585), powołany wyżej przepis art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym otrzymał brzmienie: "Do dnia 31 grudnia 2012 r. w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

- nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł, nie stosuje się art. 8 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1.".

Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r., zgodnie z zapisem w ust. 8 pkt 1, wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia z wyjątkiem jednak m.in. cytowanego wyżej przepisu art. 6, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2011 r.

Podkreślić należy, iż na podstawie art. 10 pkt 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1456), w cyt. ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym z dniem 1 stycznia 2013 r. ustawodawca wprowadził zmiany, zgodnie z którymi użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 tej ustawy wyrazy "31 grudnia 2012 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 2013 r.".

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 5 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, przepis art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma zastosowania w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

- nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł.

Zdaniem Ministra Finansów powyższy przepis art. 5 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy tylko takich sytuacji, w których dochodzi do nieodpłatnego używania przedmiotowych samochodów na cele inne niż związane z przedsiębiorstwem. Natomiast w przypadku gdy czynność polegająca na wykorzystywaniu przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało w części prawo do odliczenia podatku naliczonego, jest wykonywana odpłatnie przepis ten nie ma zastosowania.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Do prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje samochody osobowe na podstawie zawartych w 2011 i 2012 r. umów leasingu. Wnioskodawcy na podstawie przepisów ustawy o VAT przysługiwało/przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 60% kwoty podatku określonej na fakturze dokumentującej nabycie usługi leasingu, nie więcej niż 6.000 zł. Ponieważ samochody są również wykorzystywane przez pracowników Wnioskodawcy do celów prywatnych, użytkujący je pracownicy na podstawie zawartych umów są obciążani kosztami ich używania (kalkulacja kosztów uzależniona jest od wartości samochodu i przejechanych kilometrów).

Wątpliwości Wnioskodawcy na tle tak przedstawionego stanu faktycznego sprowadzają się do kwestii związanej z opodatkowaniem odpłatnego oddania do używania ww. samochodów osobowych w przypadku, gdy Wnioskodawcy nie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu usług leasingu tych samochodów.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że odpłatne udostępnianie pracownikom do celów prywatnych przedmiotowych samochodów osobowych, na podstawie przywołanego wyżej art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka do 31 grudnia 2013 r. nie jest zobowiązana do naliczenia należnego podatku VAT od przekazanych do odpłatnego używania pracownikom spółki (do celów osobistych) samochodów osobowych wykorzystywanych w działalności Spółki na podstawie zawartych umów leasingu lub najmu, Minister Finansów uznał za nieprawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 7 czerwca 2013 r. nr IPPP1/443-301/13-2/JL, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia stanu faktycznego.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.