PT8/033/160/311/PBD/13/RD-18729

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 12 grudnia 2007 r. nr IPPP1/443-515/07-02/AW, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, na wniosek z dnia 8 listopada 2007 r. (data wpływu 19 listopada 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości oraz terminu odliczenia kwoty podatku naliczonego VAT z duplikatu faktury, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

W dniu 19 listopada 2007 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie został złożony ww. wniosek z dnia 8 listopada 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości oraz terminu odliczenia kwoty podatku naliczonego VAT z duplikatu faktury.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zarejestrowany na terenie kraju jako czynny podatnik podatku VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabywa na terenie kraju od podatników VAT towary i usługi (w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych), które udokumentowane są fakturą VAT wystawioną przez kontrahentów Wnioskodawcy. Faktury VAT przyjmowane są w biurze Wnioskodawcy i rejestrowane w dzienniku korespondencyjnym. Niekiedy zdarza się, iż taka faktura zaginie po jej otrzymaniu przez Wnioskodawcę. Podatek VAT z takiej faktury nie jest wykazywany przez Wnioskodawcę w rejestrze zakupów, gdyż brak jest dokumentu, na podstawie którego takie ujęcie mogłoby nastąpić (oryginał faktury zaginął).W takiej sytuacji, Wnioskodawca zwraca się do kontrahenta z wnioskiem o wystawienie duplikatu zagubionej faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w powyższym stanie faktycznym, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego na podstawie duplikatu faktury VAT w rozliczeniu za miesiąc, w którym Spółka otrzyma duplikat faktury VAT wystawiony przez kontrahenta Spółki (wystawcę faktury VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowym stanie faktycznym jest on uprawniony do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającej z duplikatu faktury. Odliczenie kwoty podatku naliczonego winno nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym Wnioskodawca otrzyma duplikat zagubionej faktury VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), zwanej dalej "Ustawą", w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 Ustawy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przy czym kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 i ust. 11 Ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę, lub jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy.

Zgodnie z § 22 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawienia faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798, z późn. zm.), jeżeli oryginał faktury lub faktury korygującej ulegnie zniszczeniu albo zaginie, sprzedawca na wniosek nabywcy ponownie wystawia fakturę lub fakturę korygującą, zgodnie z danymi tej faktury lub faktury korygującej. Faktura lub faktura korygująca wystawiona ponownie musi dodatkowo zawierać wyraz "DUPLIKAT" oraz datę jej wystawienia. Duplikat faktury i faktury korygującej wystawia się w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

W dniu 12 grudnia 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając na podstawie przepisu § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), w imieniu Ministra Finansów - wydał interpretację indywidualną, nr IPPP1/443-515/07-02/AW, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy: art. 86 ust. 1, art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a, art. 86 ust. 10 pkt 1, art. 86 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) oraz § 22 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798, z późn. zm.).

Następnie Organ wskazał, iż pojęcie faktury użyte w przepisie art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy rozumieć w znaczeniu szerszym tj. obejmującym obok faktur pierwotnych, także faktury korygujące, duplikaty faktur oraz inne dokumenty traktowane na podstawie § 20 rozporządzenia na równi z fakturami.

Mając powyższe na uwadze Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że Wnioskodawca będzie miał prawo pomniejszyć podatek należny VAT w okresie rozliczeniowym, w którym otrzyma duplikat faktury lub w miesiącu następnym. Jeżeli jednak Wnioskodawca dokona obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktury pierwotnej, wówczas duplikat nie będzie stanowił odrębnej podstawy do dokonania takiego odliczenia.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 12 grudnia 2007 r. nr IPPP1/443-515/07-02/AW, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o podatku VAT", w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do przepisu ust. 2 pkt 1 powołanego powyżej artykułu ustawy o podatku VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o podatku VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2 - 4 oraz ust. 11, 12, 16, 18.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o podatku VAT podatnik, który nie dokona obniżenia podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli jednak podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może - stosownie do art. 86 ust. 13 ustawy o podatku VAT - obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż podstawą do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest posiadanie przez podatnika faktury, z której wynika kwota podatku naliczonego, o którą pomniejsza kwotę podatku należnego.

Należy także wskazać, iż na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy o podatku VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast zgodnie z § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798, z późn. zm.), duplikaty faktur wystawia się wówczas, gdy oryginał faktury lub faktury korygującej ulegnie zniszczeniu albo zaginie. W takim przypadku sprzedawca na wniosek nabywcy ponownie wystawia fakturę lub fakturę korygującą, zgodnie z danymi zawartymi w kopii tej faktury lub faktury korygującej. Przy czym, w myśl ust. 2 powołanego paragrafu rozporządzenia, faktura i faktura korygująca wystawiona ponownie musi dodatkowo zawierać wyraz "DUPLIKAT" oraz datę jej wystawienia.

Powyższe oznacza zatem, iż duplikat faktury w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług stanowi fakturę VAT, dokumentującą w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze, co faktura "pierwotna".

Należy zatem wskazać, iż w sytuacji gdy podatnik otrzymał fakturę "pierwotną" (co może potwierdzać np. jej rejestracja w dzienniku korespondencji), ale faktura ta następnie zaginęła jeszcze przed ujęciem w ewidencji dla potrzeb podatku od towarów i usług i w deklaracji VAT, podatnik nie może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z tej faktury. Jednakże, gdy podatnik otrzymał duplikat tej faktury, to obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego może dokonać po otrzymaniu duplikatu w rozliczeniu za okres, w którym odnotowano wpływ faktury "pierwotnej" (w przypadku gdy za ten okres podatnik złożył już deklarację podatkową obniżenia kwoty podatku należnego należy dokonać przez złożenie korekty deklaracji podatkowej) lub za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Z treści wniosku wynika, że faktury VAT przyjmowane są w biurze Wnioskodawcy i rejestrowane w dzienniku korespondencyjnym i niekiedy zdarza się, że taka faktura zaginie po jej otrzymaniu przez Wnioskodawcę. Wówczas podatek VAT z takiej faktury nie jest wykazywany przez Wnioskodawcę w rejestrze zakupów, gdyż brak jest dokumentu, na podstawie którego takie ujęcie mogłoby nastąpić (oryginał faktury zaginął). Zatem Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, iż zaginięcie faktury nastąpiło po jej otrzymaniu oraz przed dokonaniem rozliczenia.

Odnosząc wskazane regulacje prawne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca ma prawo odliczyć kwotę podatku naliczonego na podstawie otrzymanego duplikatu faktury w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał pierwotną fakturę (lub za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych).

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym. Przykładowo można wskazać na prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Po 368/10, w którym to orzeczeniu Sąd stwierdził, iż: " (...) otrzymanie dokumentów w postaci faktur, potwierdzających fakt dokonania czynności prawnych w postaci nabycia towaru (lub usługi) rodzi nie tylko konsekwencję w postaci powstania prawa do odliczenia wskazanego w nich podatku naliczonego, ale też skutek w postaci skonkretyzowania ram czasowych, w obrębie których podatnik może z tego prawa skorzystać. Skutek ten, nie może powstać po raz drugi z chwilą otrzymania duplikatów faktur, gdyż nie dokumentują one żadnej nowej czynności obrotu, a jedynie ponownie potwierdzają czynność wcześniej dokonaną. W takiej sytuacji doręczenie duplikatu faktury VAT nie stanowi podstawy do zmiany terminu odliczenia o jakim mowa w art. 86 ustawy o VAT.".

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym jest on uprawniony do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającej z duplikatu faktury w rozliczeniu za okres, w którym otrzyma duplikat zagubionej faktury VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 12 grudnia 2007 r. nr IPPP1/443-515/07-02/AW, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.