PT8/033/152/294/PSG/13/PT-52/RD95217

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2009 r. nr IPPP1-443-615/09-2/PR, wydanej w imieniu Ministra Finansów, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, na wniosek z dnia 16 czerwca 2009 r. (data wpływu 23 czerwca 2009 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku dla dostaw wyrobów medycznych oraz części zamiennych, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest

* prawidłowe w zakresie stawki podatku dla dostaw wyrobów medycznych;

* nieprawidłowe w zakresie stawki podatku dla dostaw części zamiennych do wyrobów medycznych.

W dniu 23 czerwca 2009 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wpłynął wniosek z dnia 16 czerwca 2009 r., złożony przez Spółkę S.A. (dalej: Wnioskodawca), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku dla dostaw wyrobów medycznych oraz części zamiennych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza rozpocząć sprzedaż produktów, które posiadają status wyrobów medycznych klasy I w rozumieniu art. 13 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych. Są to wywoływarki do zdjęć rentgenowskich. Wnioskodawca zgodnie z art. 4 ust. 3 tej ustawy jest autoryzowanym dystrybutorem wytwórcy, który jest podmiotem niemieckim. Klasyfikacja tych wyrobów dokonywana jest przez wytwórcę (art. 15) i potwierdzona certyfikatami zgodności z dyrektywami i normami unijnymi, skąd wynika domniemanie zgodności tych wyrobów medycznych z wymaganiami zasadniczymi (art. 17). Ponadto, dla tych wyrobów jako już wprowadzonych do obrotu w innym kraju członkowskim UE, nie jest wymagane dokonanie wpisu w rejestrze wyrobów medycznych, zgodnie z komunikatem Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych w sprawie rejestracji wyrobów medycznych z dnia 17 kwietnia 2007 r.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie:

Czy do opisanych wyrobów medycznych, które będą sprzedawane przez Wnioskodawcę, oraz części zamiennych do tych wyrobów (dedykowanych tj. możliwych do zastosowania tylko w tych wyrobach) stosuje się stawkę 7% podatku VAT na podstawie poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane wyroby medyczne spełniają warunki określone w ustawie o wyrobach medycznych, a zatem na podstawie treści poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, ma do nich zastosowanie stawka podatku VAT 7% zarówno w zakresie wyrobów jak i dedykowanych części zamiennych do nich.

W dniu 17 lipca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając na podstawie przepisu § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów - wydał interpretację indywidualną nr IPPP1-443-615/09-2/PR, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy:

* art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 41 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) oraz poz. 106 załącznika nr 3 do tej ustawy;

* art. 3 ust. 1 pkt 13, 15, 17, 24, art. 3 ust. 3, art. 52 ust. 1, art. 53, art. 54 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896, z późn. zm.);

oraz odniósł ich treść do zdarzenia przyszłego, pytania i stanowiska, przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

W uzasadnieniu przedmiotowej interpretacji organ podatkowy wskazał, iż kwalifikacja wyrobu do kategorii wyrobów medycznych dokonana musi być na gruncie przepisów innych niż regulacje wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy ww. ustawy nie zawierają bowiem unormowań dotyczących zasad klasyfikacji danego towaru do wyrobu medycznego. Powyższe zasady dotyczące klasyfikacji i kwalifikacji wyrobów medycznych określone zostały w przepisach ustawy o wyrobach medycznych.

Organ podatkowy wskazał, iż wyroby medyczne sklasyfikowane jako wyrób medyczny klasy I, których wytwórca ma siedzibę poza Polską, i które zostały wyprodukowane i wprowadzone do obrotu na terenie Unii Europejskiej lub EFTA, nie podlegają rejestracji w Rejestrze wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania. Powyższe ma miejsce w przedmiotowej sprawie, bowiem z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest autoryzowanym dystrybutorem wytwórcy, który jest podmiotem niemieckim. Klasyfikacja tych wyrobów dokonywana jest przez wytwórcę i potwierdzona certyfikatami zgodności z dyrektywami i normami unijnymi, skąd wynika domniemanie zgodności tych wyrobów medycznych z wymaganiami zasadniczymi. Ponadto, dla tych wyrobów jako już wprowadzonych do obrotu w innym kraju członkowskim UE, nie jest wymagane dokonanie wpisu w rejestrze wyrobów medycznych. Przedmiotowy wyrób należy do klasy urządzeń I w rozumieniu ww. ustawy, posiada deklarację zgodności, co oznacza iż wyrób ten został dopuszczony do obrotu na terytorium UE lub EFTA. W związku z powyższym organ podatkowy stwierdził, iż skoro przedmiotowy wyrób oraz dedykowane do nich części zamienne stanowią wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, inny niż wymieniony w pozostałych pozycjach załącznika Nr 3 (poz. 70-109 "Towary związane z ochroną zdrowia") do ustawy o podatku od towarów i usług oraz został dopuszczony do obrotu w rozumieniu cyt. wyżej przepisów art. 52-54 ustawy o wyrobach medycznych, ich dostawa na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 106 załącznika Nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu według stawki preferencyjnej podatku w wysokości 7%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 17 lipca 2009 r. nr IPPP1-443-615/09-2/PR, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest:

* prawidłowe w zakresie stawki podatku dla dostaw wyrobów medycznych;

* nieprawidłowe w zakresie stawki podatku dla dostaw części zamiennych do wyrobów medycznych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) - dalej: ustawa o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. (art. 41 ust. 2 ustawy o VAT).

W poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wymienione zostały, bez względu na symbol PKWiU - "Wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika".

Powyższy zapis oznacza, że 7% stawka podatku VAT ma zastosowanie do dostawy wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, innych niż towary związane z ochroną zdrowia wymienione w pozostałych pozycjach załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Definicję pojęcia "wyrób medyczny" zawiera art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896, z późn. zm.), który stanowi, że przez wyrób medyczny należy rozumieć narzędzie, przyrząd, aparat, sprzęt, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, włączając oprogramowanie niezbędne do właściwego stosowania wyrobu, przeznaczone przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

- który nie osiąga swojego zasadniczego zamierzonego działania w ciele lub na ciele ludzkim środkami farmakologicznymi, immunologicznymi lub metabolicznymi, lecz którego działanie może być przez nie wspomagane.

Zakres powyższej definicji rozszerza art. 3 ust. 3 ww. ustawy, który brzmi: "Ilekroć w ustawie jest mowa o wyrobie medycznym, bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć wyrób medyczny do różnego przeznaczenia, wyrób medyczny do diagnostyki in vitro, aktywny wyrób medyczny do implantacji oraz wyposażenie wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia i wyposażenie wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro".

Ilekroć w ustawie jest mowa o wyrobie medycznym do różnego przeznaczenia bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć wyrób medyczny inny niż aktywny wyrób medyczny do implantacji i inny niż wyrób medyczny do diagnostyki in vitro (art. 3 ust. 2 ww. ustawy).

Przez "wyrób medyczny do diagnostyki in vitro" należy rozumieć (art. 1 pkt 18 ww. ustawy):

Ustawa o wyrobach medycznych zawiera definicję dwóch rodzajów wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro. Stosownie do art. 1 pkt 19 ww. ustawy przez "wyrób medyczny do diagnostyki in vitro do samodzielnego stosowania" należy rozumieć wyrób medyczny do diagnostyki in vitro przeznaczony przez wytwórcę do użytku przez nieprofesjonalistę w warunkach domowych. Stosownie natomiast do art. 1 pkt 20 ww. ustawy przez "wyrób medyczny do diagnostyki in vitro przeznaczony do oceny działania" należy rozumieć wyrób medyczny do diagnostyki in vitro przeznaczony do jednego lub większej liczby badań oceniających jego działanie, wykonywanych w laboratoriach analityki medycznej lub w innych odpowiednich miejscach poza przedsiębiorstwem wytwórcy.

Definicja "aktywnego wyrobu medycznego do implantacji" zawarta jest w art. 1 pkt 1 ww. ustawy, i zgodnie z nią przez to pojęcie należy rozumieć wyrób medyczny, którego prawidłowe funkcjonowanie zależy od źródła energii elektrycznej lub jakiegokolwiek źródła zasilania innego niż energia generowana bezpośrednio przez organizm ludzki lub przez siłę ciężkości, przeznaczony do umieszczania w ciele ludzkim częściowo lub w całości, za pomocą zabiegu chirurgicznego lub medycznego, lub w naturalnych otworach ciała za pomocą zabiegu medycznego, celem pozostawienia go w tym ciele.

Przez "wyposażenie wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia" należy rozumieć przedmioty, które, nie będąc wyrobami medycznymi, są przeznaczone do stosowania z tymi wyrobami, umożliwiając ich używanie zgodnie z zastosowaniem przewidzianym przez wytwórcę wyrobu medycznego (art. 3 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy).

Przez "wyposażeniu wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro" - należy rozumieć przedmioty, które, nie będąc wyrobami medycznymi, są przeznaczone do stosowania z tymi wyrobami, umożliwiając ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem przez wytwórcę wyrobu medycznego, z wyjątkiem inwazyjnych wyrobów medycznych do pobierania próbek oraz wyrobów medycznych bezpośrednio stosowanych na ludzkim ciele w celu pobrania próbek.

Zaznaczyć należy, iż aby do dostawy wyrobu medycznego zastosowania miała preferencyjna stawka podatku w wysokości 7% konieczne jest, aby ten wyrób medyczny w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych był dopuszczony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 13 ustawy o wyrobach medycznych przez wprowadzenie do obrotu należy rozumieć przekazanie, nieodpłatne albo za opłatą, po raz pierwszy wyrobu medycznego nowego lub odtworzonego i innego niż wyrób medyczny przeznaczony do badań klinicznych i wyrób medyczny do diagnostyki in vitro przeznaczony do oceny działania, w celu używania lub dystrybucji na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy podmiotami uprawnionymi do wprowadzania do obrotu i do używania wyrobów medycznych, zwanymi dalej "podmiotem uprawnionym", są wytwórca, jego autoryzowany przedstawiciel, importer, dystrybutor i podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego.

Kwestie związane z rejestracją wyrobów medycznych reguluje Rozdział 7 ww. ustawy.

W myśl art. 52 ust. 1 i 2, art. 53 i art. 54 ust. 1 i 2 ww. ustawy wytwórca, autoryzowany przedstawiciel, importer, podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego, podmiot zestawiający wyroby medyczne lub podmiot dokonujący sterylizacji, o których mowa w art. 8, mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonuje zgłoszenia do Rejestru wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia lub aktywnego wyrobu medycznego do implantacji przed pierwszym wprowadzeniem go do obrotu lub do używania.

Wytwórca, autoryzowany przedstawiciel lub importer mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonuje zgłoszenia do Rejestru wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro przed pierwszym wprowadzeniem go do obrotu lub do używania. Wytwórca wykonujący wyroby medyczne na zamówienie, mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgłasza do Rejestru wyłącznie dane określone w części I, o której mowa w art. 51 ust. 3 pkt 1 oraz informacje o rodzaju wykonywanych wyrobów medycznych.

Wytwórca, autoryzowany przedstawiciel, importer lub podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego, który wprowadza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej aktywny wyrób medyczny do implantacji, wyrób medyczny klasy IIb lub klasy III, wyrób medyczny do diagnostyki in vitro z wykazu A i z wykazu B lub wyrób medyczny do diagnostyki in vitro do samodzielnego stosowania dokonuje zgłoszenia do Rejestru niezwłocznie po pierwszym wprowadzeniu do używania tego wyrobu medycznego. Obowiązek zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy podmiotu uprawnionego, który dokonał zgłoszenia do Rejestru na podstawie art. 52.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż rejestracji podlegają:

* wyroby po raz pierwszy wprowadzone do obrotu (na terenie UE, EFTA, w tym Polski) pod marką wytwórcy polskiego,

* wyroby po raz pierwszy wprowadzone do obrotu (na terenie UE, EFTA, w tym Polski) pod marką wytwórcy spoza UE, EFTA,

* wyroby już wprowadzone do obrotu (na terenie UE, EFTA oprócz Polski), ale należące do klasy IIb lub III i wprowadzone do używania w Polsce.

Powyższe zgodne jest ze stanowiskiem Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych wyrażonym w komunikacie w sprawie rejestracji wyrobów medycznych z dnia 17 kwietnia 2007 r., w którym stwierdzono, iż wyroby medyczne klasy I i IIa, wyroby na zamówienie oraz wyroby do diagnostyki in vitro nieklasyfikowane, których wytwórca ma siedzibę poza Polską, i które już zostały wprowadzone do obrotu w innych krajach członkowskich UE lub EFTA, nie są objęte obowiązkiem zgłoszenia do Rejestru wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania.

Powyższe ma miejsce w przedmiotowym wniosku, bowiem przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest autoryzowanym dystrybutorem wytwórcy, który jest podmiotem niemieckim. Wnioskodawca zamierza rozpocząć sprzedaż produktów (wywoływarki do zdjęć rentgenowskich), które posiadają status wyrobów medycznych w rozumieniu regulacji zawartych w ustawie o wyrobach medycznych oraz części zamiennych do tych wyrobów (możliwych do zastosowania tylko w tych wyrobach). Klasyfikacja wyrobów medycznych dokonywana jest przez wytwórcę i potwierdzona certyfikatami zgodności z dyrektywami i normami unijnymi, skąd wynika domniemanie zgodności tych wyrobów medycznych z wymaganiami zasadniczymi. Ponadto, dla wyrobów medycznych jako już wprowadzonych do obrotu w innym kraju członkowskim UE, nie jest wymagane dokonanie wpisu w rejestrze wyrobów medycznych. Przedmiotowy wyrób medyczny należy do I klasy urządzeń w rozumieniu ww. ustawy, posiada deklarację zgodności, co oznacza iż wyrób ten został dopuszczony do obrotu na terytorium UE lub EFTA (w tym Polski).

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż dokonywana przez Wnioskodawcę dostawa wyrobów medycznych (tekst jedn.: wywoływarek do zdjęć rentgenowskich), dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest opodatkowana z zastosowaniem preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 7% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT w związku z poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stawki podatku dla dostaw wyrobów medycznych należało uznać za prawidłowe.

Powyżej przedstawiona argumentacja nie ma jednakże zastosowania przy opodatkowaniu dostawy części zamiennych do wyrobów medycznych. Żaden z powyżej przytoczonych przepisów zawierających definicje wyrobów medycznych nie stanowi, iż części zamienne do wyrobów medycznych są wyrobami medycznymi w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych. Co więcej - żaden z tych przepisów nawet nie wymienia części zamiennych.

Przedmiotowe części zamienne nie spełniają również cyt. wyżej definicji wyposażenia wyrobu medycznego, bowiem części zamienne (elementy składowe) do wyrobu medycznego nie posiadają takich cech, które pozwalałyby stwierdzić, że są specjalnie przeznaczone przez wytwórcę do stosowania z wyrobem medycznym.

W powyższym zakresie przytoczyć należy definicję pojęcia "część zamienna" i porównać ją z definicją pojęcia "wyposażenie". Stosownie do słownika języka polskiego (http://sjp.pwn.pl)"część zamienna (zapasowa)" oznacza "element, którym można w maszynie zastąpić element zużyty". Natomiast definicja pojęcia "wyposażenie" brzmi: "1. urządzenie potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś. 2. urządzenie dodatkowe do danej maszyny lub do urządzenia głównego". Zatem definicja pojęcia "wyposażenia wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia" znajduje potwierdzenie w słownikowej definicji pojęcia "wyposażenie", pod kątem zaznaczenia odrębności istnienia wyposażenia od samego wyrobu medycznego oraz możliwość wspólnego ich użytkowania (przy czym każdy z tych elementów zachowuje oddzielny byt). Natomiast części zamienne - w przypadku konieczności ich użycia - są łączone z wyrobem medycznym i tracą oddzielny byt. Nie mogą być zatem stosowane razem "z wyrobem", jak również nie mogą być stosowane oddzielnie. Nie dotyczy to wyposażenia, które w każdym momencie może zostać odłączone od danego wyrobu medycznego (który pomimo tego odłączenia nadal pozostaje w pełni sprawny) i jest przeznaczone do stosowania razem "z wyrobem". W konsekwencji stwierdzić należy, iż porównanie pojęcia "części zamiennej wyrobu medycznego" oraz pojęcia "wyposażenia wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia" wskazuje, iż pojęć tych nie powinno się utożsamiać.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż mimo że sprzedawane części zamienne do wyrobów medycznych, o których mowa we wniosku, stanowią elementy składowe (wymienne) wyrobów medycznych i są możliwe do zastosowania wyłącznie w tych wyrobach medycznych, to jednak nie są samodzielnymi wyrobami medycznymi w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, bowiem ww. ustawa nie przyznaje im takiego statusu. Są one odrębnym rodzajem towaru i mogą być sprzedawane oddzielnie. Zatem dostawa części zamiennych przeznaczonych do wyrobów medycznych podlega opodatkowaniu podstawową stawką VAT w wysokości 22%, bowiem dostawa ta dotyczy jedynie części (elementów składowych) wyrobów medycznych, a nie wyrobu medycznego.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie stawki podatku dla dostaw części zamiennych przeznaczonych do wyrobów medycznych należało uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 17 lipca 2009 r. nr IPPP1-443-615/09-2/PR, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.