PPB1-449/12/06/I - Dostawa konstrukcji z Polski do Niemiec dla własnego oddziału firmy.

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), po wszczęciu postępowania postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2006 r. znak: PPB1-449/12/06/I/23233/2006, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu Nr PSUS/PPO I/443/316/05/BPM z dnia 31 października 2005 r. wydane dla Spółki z o.o. - stanowiące interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, jako wydane z rażącym naruszeniem prawa,

- w ten sposób, iż uznaje stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2005 r., znak GH/1483/05, uzupełnionym pismem z dnia 1 września 2005 r. znak GH/1206/05 za prawidłowe.

Wnioskiem z dnia 5 sierpnia 2005 r., znak GH/1483/05, uzupełnionym pismem z dnia 1 września 2005 r., znak GH/1206/05, Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowo-Handlowe wystąpiło do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dostawy towarów ( konstrukcji) z Polski do Niemiec.

W przedmiotowym piśmie z dnia 5 sierpnia 2005 r., znak GH/1483/05, uzupełnionym pismem z dnia 1 września 2005 r., znak GH/1206/05, przedstawiono następujący stan faktyczny sprawy:

Wnioskodawca jest polskim podatnikiem prowadzącym także działalność na terytorium Niemiec poprzez zarejestrowany tam, samobilansujący się Oddział. Dochód Oddziału podlega opodatkowaniu w Niemczech. Oddział zarejestrowany jest również jako niemiecki podatnik VAT i posiada tzw. wewnętrzny niemiecki numer podatkowy Steuernummer. Wnioskodawca jest również zarejestrowanym na terenie Niemiec podatnikiem VAT dla potrzeb dostaw i nabyć wewnątrzwspólnotowych i posiada odrębny numer VAT DE nadany przez niemiecki urząd podatkowy.

Oddział zawarł umowę z kontrahentem niemieckim na dostawę i montaż konstrukcji stalowej hali magazynowej w Niemczech. Na potrzeby realizacji tego kontraktu Oddział zlecił wnioskodawcy wykonanie i dostawę konstrukcji stalowej na budowę w Niemczech. Montaż tej konstrukcji będzie wykonywany przez Oddział. Za wykonanie całości przedmiotu umowy fakturę dla kontrahenta niemieckiego wystawi Oddział.

W związku z powyższym Spółka zwraca się z następującym pytaniem:

Czy w opisanym stanie faktycznym dostawę towarów (konstrukcji) z Polski do Niemiec należy traktować jako wewnątrzwspólnotową dostawę (przemieszczenie towarów), o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy (a równocześnie na terenie Niemiec będzie miało miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów) lub też będzie miało w tym wypadku zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 13 ust. 4 pkt 1 ustawy.

Zdaniem wnioskodawcy w przedstawionej sprawie w zakresie dostawy konstrukcji stalowej wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, zaś wyłączenie, o którym mowa w art. 13 ust. 4 pkt 1, nie będzie miało zastosowania, ponieważ dostawy towarów z montażem będzie dokonywał w Niemczech Oddział Spółki, a nie Spółka.

Postanowieniem Nr PSUS/PP0 I/443/316/05/BPM z dnia 31 października 2005 r. Naczelnik Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu uznał za nieprawidłowe stanowisko podatnika w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, weryfikując ww. interpretację, postanowieniem Nr PPB1-449/12/06/I/23233/2006 z dnia 18.04.2006 r. wszczął z urzędu postępowanie w sprawie zmiany ww. postanowienia organu I instancji.

Mając na uwadze stan faktyczny sprawy przedstawiony przez Podatnika, Dyrektor Izby Skarbowej zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.) oddziałem jest wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy, wykonywana poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Zakres działalności oddziału nie może wykraczać poza przedmiot działalności jednostki macierzystej.

W świetle ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) wewnętrzne rozliczenia między jednostką macierzystą a jej oddziałem - co do zasady - nie podlegają ustawie o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz 7 ust. 1 powołanej wyżej ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

a. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

b. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

c. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

d. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

e. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego.

W świetle powyższego przesunięcia towarów między oddziałem firmy a jednostką macierzystą położonymi na terytorium kraju nie mogą być traktowane jako dostawa towarów, nie dochodzi bowiem do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w przypadku przesunięcia towaru z jednostki macierzystej na rzecz oddziału położonego w innym państwie członkowskim wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zatem w stanie faktycznym przedstawionym przez podatnika zastosowanie będzie miał przepis art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Zgodnie bowiem z tym przepisem za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego.

Natomiast w odniesieniu do stanu faktycznego nie będzie miał zastosowania art. 13 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, ponieważ dostawy i montażu konstrukcji stalowej na terenie Niemiec dokonuje oddział.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż rozstrzygnięcie zawarte w ww. postanowieniu organu pierwszej instancji oparte zostało na błędnej ocenie prawnej przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego, czym naruszono przepisy art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej, w myśl których interpretacja, o której mowa w § 1, zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Naruszenie przepisu art. 14a § 3 cyt. wyżej ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, w świetle orzeczenia NSA z dnia 6.02.1995 r. sygn. akt II SA 1642/94, rażące naruszenie prawa.

Z ww. orzeczenia wynika bowiem, iż przez rażące naruszenie prawa rozumie się cyt. "...oczywiste naruszenie jednoznacznego przepisu prawa ...".

Wydanie postanowienia stanowiącego interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie oparte na błędnej ocenie prawnej przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego stanowi rażące naruszenie prawa. W myśl art. 14b § 5 pkt 2 powołanej w sentencji ustawy - Ordynacja podatkowa organ odwoławczy z urzędu w drodze decyzji uchyla albo zmienia postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.

Takie działanie obliguje organ II instancji do podjęcia rozstrzygnięcia w oparciu o art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej.