PP3-8222-2178/95 - Faktura nie uprawniająca do odliczenia podatku naliczonego.

W celu zapewnienia jednolitości stosowania przepisów podatkowych, na podstawie art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 ze zm.) uprzejmie wyjaśniam co następuje:

1. Faktura VAT lub faktura korygująca wystawiona w okresie od 5 lipca 1993 r. do 31 grudnia 1994 r. przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do ich wystawiania jest niezgodna z przepisami rozporządzenia z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 39, poz. 176 ze zm.). Na podstawie bowiem § 31 ust. 4 wyżej wymienionego rozporządzenia, w przypadku gdy sprzedaż towarów lub świadczenie usług zostało udokumentowane fakturą lub fakturą korygującą wystawioną sprzecznie z przepisami tego rozporządzenia, faktura taka nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. W sytuacji wystawienia faktury lub faktury korygującej przez podmiot nieistniejący lub nieupoważniony do ich wystawienia, występuje w szczególności sprzeczność z § 17 i 19 powołanego rozporządzenia. Sprzeczność ta polega na tym, iż faktura, o której mowa wyżej, została wystawiona przez inny podmiot niż wymieniony w § 17 oraz zawiera fałszywe dane co do wystawcy, objęte zakresem § 19 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia.

2. Faktura lub faktura korygująca dokumentująca sprzedaż towarów lub usług wystawiona w okresie po 31 grudnia 1994 r. przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących, na podstawie § 35 ust. 4 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 133, poz. 688 ze zm.), nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

3. Kodeks cywilny zakłada dobrą wiarę nabywcy rzeczy (towarów i usług), jednak ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) w art. 32 ust. 5 upoważnia Ministra Finansów m.in. do określenia zasad wystawiania faktur i danych, które powinna zawierać. Przepisy ww. rozporządzeń przewidują zaś, że jeżeli faktura nie jest zgodna ze stanem rzeczywistym lub zawiera fałszywe dane, nabywca traci prawo do odliczeń zagwarantowane art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Organy administracji państwowej nie są władne oceniać czy zakup był dokonany w dobrej wierze. Tym samym faktura lub faktura korygująca zawierająca dane fałszywe lub wystawiona przez nieuprawniony podmiot, stanowi samoistną podstawę do zakwestionowania prawa nabywcy do odliczeń i zwrotów podatku od towarów i usług, o czym była mowa w punkcie 1 i 2.

4. Równocześnie przypominam, że w przypadku stwierdzenia u nabywcy faktur i faktur korygujących, o których mowa w poprzednich punktach niniejszego pisma, nie mogą być stosowane żadne ulgi podatkowe, a ustalone należności powinny być egzekwowane z pełną bezwzględnością.